"Yazgım kadınlara eşlik içinmiş; bunu şimdi daha iyi kavradım. Bu yerde, bu kadınlar cehenneminde daha bir iyi anlaşılıyor her bir şey."
“N’olaydı görmeye idi bu macerayı gözüm
Yazuklar ana reva görmedi bu ray’ı gözüm”
Taşlıcalı Yahya
BÖLÜM BEŞ
1
1
Yağlı paçavraları odunlara sarmışlar ve yakmışlardı. Yanan ateşler görüldüğü için yürüyüş başlamıştı. Kural böyleydi. Boşaltmaya karar vermişlerdi vahayı. Kötü kokular gelmeye başlamıştı. Savaş için yıldızların onayına baş vurulmuş olumsuz yanıt alınmıştı. İstemeyerek de olsa göç kervanı yola koyulacaktı. Geceden yol alınacaktı. Loğusa eşleri, yatalak sahiplerinin burun kurun etmeleri bir şeyi değiştirmeyecekti.
"Beli Hanım!" diyordu, bayan da karşılık veriyordu;
“Beli.. Turuqa!” diye. Turuqa diyordu ben anlamıyordum. "Turuqalıymış kaltak", diyordu “Beli” diyen adam. Gülüyordu kaltağın yüzüne. Kaltak denildiğini bilmeden gülüyordu Serma. Adı Sermaydı, öyle dedi.
“İsm-i çist?” demişti kaltak diyen adam kadına. Kadın, “Serma!” karşılığını vermişti.
"Ya!" dedi adam.
"Yaa!" dedi kadın.
Yaa’laştılar bir süre. Kısa kollu bir işlikti sorduğu Serma'nın.
“Çend est?”
Yüzüme baktı. Yüzüme bakan Serma'nın annesi olmalıydı. Kulaklarımı tıkadım söylediklerine. Acı veriyordu. Anlamıyordum. Anlamadıklarım oldum olası acı verirdi işte. Kolumdan çekip götürürken Necmi o hala bana bakıp gülmekteydi.
Deniz öylesine sakin ve gözyaşındı yağmur.
Deniz öylesine sakindi ve gözyaşımdı yağmurlar. Demek ot çekiyorsun, demişlerdi ve suratıma okkalı bir şamar indirmişlerdi ki, burnumdan kanlar gelmişti oluk oluk. Gözlerim şamar yönünde uçmuştu yuvalarından. Gözlerim kimliksiz bir adamın ayakları altında ezilmişti.. ezilecekti. Zor bela alıp taktım yerlerine. Burnumdan akan kanları durdurmak için burnuma hamle eden ellerime yalvarmıştım. Kan yerine gelirdi. Ama ya gözler.. gözsüz ne yapardım ki? Gözsüz ne yapılırdı.. yalvarmalarıma kulak tıkamadı Allahtan ellerim. Ellerim sever beni.
“Ot nasıl çekilir?” diyordum sinirli sinirli.
“Demek dikleniyorsun bir de?” diye kükredi emir kulu.. tuttuğu gibi çarptı duvara. Dört duvar arasında uyandım. Kandı üstüm başım. Allah'tan gözlerimi yerlerine yerleştirmeyi becermiştim.
"Sizin Belagat dersine kim geliyor?” Şeyh Kâzım diyecektim karşılığında şamar patlayacaktı suratıma. Her defasında böyle olmuştu. Ben her defasında farklı bir isim söyleyecektim. Bilmeden. Sahi kim geliyordu ki? Ben en çok Medaha Yenge’den öğrendim çalınan sözcüklerimin yerine kullandıklarımı..
Deniz öylesine sakindi ve gözyaşındı yağmurlar.
Evcilleşmiştim. Evcilleştirilmiştim. Vildan anlamadı evcil olduğumu.
Serma ayrımsayamadı evcil olduğumu.
Sevgi inanmadı evcilleştiğime.
Kuyucu Murat hep kuşku ile baktı.
Kara Ömer Ağam alay etti her bakışında.. oysa evcilleşmiştim işte. Ne Vildan ne Serma ne Sevgi ne Roxelenna bir kez olsun eğilip de tasmamın ucuna takılı kayışı tutmayı akıl etmediler. Akıllarından bile geçirmediler. Olsun! İçerlemiş değilim bu tavırlarından.. işleri çoktu besbelli.. oysa tutsalardı.. ben de onlara ne güzel şeyler yaşatırdım.. tattırırdım. Bir anlık bir gaflet değil onları benim yaşatacaklarımdan uzak kılan.. işlerinin başlarından aşkın olduğunu biliyorum. Görüyordum. Yüce Devletlu Efendimiz, Hünkârımız önünde eğilmeden edemezdi Roxelenna’nın. Az şey midir bir tanrının secde edişine tanık olmak.. hem de kendisine.. eh şimdi ne diye Roxelenna benim tasmamın ucundan tutmayı aklına getirsin.. aklından geçirsin ya da? Sen olsan o durumda düşünür müydün?
Düşünmeyeceğine kalıbımı basarım.. şimdi kem küm ediyorsun ama.. ciğerini okuyorum senin behey adam.. hiç gözlerini belertme.. hiç öyle afra tafra yapma.. neler vermezdin Roxelenna’nın yerinde olmak için.. ama işte tanrı esirgemiş onda olanları senden.. peki sen niye sana verilmiş olanı bana çok gördün? Hadi sen sende olmasına razı değildin diyelim de.. bendekini niye sindiremedin içine.. ne kötülük görmüştün ki benden? Gördün mü bir kötülük? Ya işte böyle apışır kalırsın?
Cemal Çalık, 05.11.2015, Konuk Yazar, Sonsuz Ark, Hasırlı, Roman