"Bu hekat ölümü, ölümleri kutlayan değil yaşamayı ve yaşatmayı seçenlerin hekatıdır. Bu hekat bir dirilişin sessiz çağıltısıdır."
Bölüm Üç
-4-
Fuat Sansar’ın makam odasında tirtir titriyordu Yunus Alkış. Müdür oldukça öfkeliydi: “Bir çuval incir berbat olmak üzere. Hani gazetecilere sorular verilmiş, sıkıntıya sokacak muhtemel kişilere engel olunmuştu? O iki zıpçıktıya niye müdahale edilmemiş?”
Çalan telefona uzandı. Eliyle ahizeyi kapatıp, “Şimdi sıçtık.. içişleri!” dedi dişleri arasından.
“Benim efendim. Evet efendim. Çanta mı? Hemen ilgileneceğim.”
“Çantayı hemen bulun. Çantayı istiyorum!” ses oldukça net geliyordu. İçişleri bakanı adeta telefonda avazı çıktığı kadar bağırıyordu. Kulağına bir şeyler çalınmış olmalıydı. Telefon kapandı.
Fuat:
“Evet dakka bir gol bir.. ne yapacağız şimdi? Bundan benim bile haberim yok. Lan adamın yanında çanta vardı yanında niye değildi? Ne akla hizmet çantayı alıyorsun? Bu kadar salak nasıl olabiliyorsun? Ne halt edeceğiz şimdi?”
Yunus dudaklarını ısırdı. Acının ona bir çıkış yolu bulacağını umdu. İki yana sarkık elleri tir tir titriyordu.
Fuat’ın,“Ee.. ne düşünüyorsun? Nasıl açıklayacağız çantanın sen de olup ailesine teslim edilmediğini? İnkâr daha kötü durumlara düşürür. Kahretsin!”sorusuna, “Şey.. Salih abiye danışsak mı?” diyebildi güçlükle.
“Çopur’a mı?” diye karşılık verdi Fuat. Yunus başını sallamakla yetindi. “Müdür yardımcıma bak.. vay ki vay.. yine de haklısın.. madem il hadimidir.. göstersin hünerini, bize de bir faydası dokunsun.”
Yunus biraz rahatlamış gibiydi. Azıcık bir rahatlamanın cesaretiyle:
“Serdar baba onu soruşturmamı istedi benden. Salih abinin yardımcısının iki yıl önce Kastinya’da öldürülmesiyle ilgili. Üstü örtük bir biçimde onu suçladı.” dedi
Fuat kaşlarını çattı.
“İma etmemiştir. Benim tanıdığım Serdar doğrudan onu suçlamıştır. Ve olayı da biliyordur.”
Çekmecesinden bir cep telefonu çıkardı. Numaraları tuşladı.
Cemal Çalık, 18.07.2016, Konuk Yazar, Sonsuz Ark, Kumpas, Roman