(Kanlarına sıyrılmış yüzüne bakma, sıyrılan insanlığın son nefesi)
(Bil artık; hayat dirilerin, ölüm katillerin huzur bulacakları son kafesi)
(…)
Alnı paramparça… yüzüne sıçramış parçalanmış beyni
Kanıyla sıvanmış yüzü, akları sıyrılmış gözleri oldu mu hiç çocuğunun?
Hiç, bir leş gibi
Kafası kayalara çarpa çarpa sürüklenen bir gövde gördün mü kendi kanından?
Kendi kanından
Canından büyüttüğün bebeğini
Öldürülmüş alnıyla kopardılar mı hayattan?