(Vurulmuş besbelli, kör bir merminin ruhundan)
(Çıkıp gitmiş insanlık, ağıtlara tutunmuş umutlarından)
(…)
Bir yakın gece hey!
Boşlukta sallanan ince, ipince bir yay
Serin beyazı sinik, silik ve mağdur
Yüreği yanık anaların dillerinde ağıt
Gecenin susan dilinde dualar
Bir meydan sonsuza kahırlı dudaklarda yıldızlanıyor…
(…)Bir yakın gece hey!
Boşlukta sallanan ince, ipince bir yay
Serin beyazı sinik, silik ve mağdur
Yüreği yanık anaların dillerinde ağıt
Gecenin susan dilinde dualar
Bir meydan sonsuza kahırlı dudaklarda yıldızlanıyor…
Bir yakın gece hey!
Boşlukta sallanan ipince bir yay
Sabırsız asırların koşar adım hızlandığı bu gece
Dargın salıncakların oynaş isteyen tıkırtıları
Durun; yer dar, yüreğim ağır Ağıtlar sürükleniyor ruhuma
Çıngıraklar çınlıyor kulaklarımda Kurumuş gözyaşlarına alışkınım…
(…)
Bir yakın gece hey!
Savrul azabından ağıtların
Ağıtlar yakılıyor, kanla boğulmuş boğazların dilinde
Bir tebessüm şahlanmış ölünün şehit yüzünde…
(…)
Bir yakın gece hey!
Sabah namazına durmuş hıçkırıkların
Kan dolu mermilerle delindiği gece bu gece
O esmer tebessümün Mısırlı yüreği, duy beni
O beyaz ölümün ağıda değer yeri yok,
O şehit o gülümseyen bir şehit…
(…)
Bir yakın gece hey!
Doğrul ağıtların asırlık darağacından
İhanetlerin koynuna sürüklediği iblis
Parmaklarından doğruluyor tetiklerin
Bir mermiyle koşuyor insanlık
Yitik onurunun ardından, duy
Bir şehit doğuran merminin gidişine ağıt yakılmaz…
(…)
Bir yakın gece hey!
Boşlukta sallanan ince, ipince bir yay, ay
Müjdeliyor şehidin tebessümünden
Namaza durmuşların parlak ufkunu
Tutulacak oruçların tam yerinde
İnsanlığın kıyama durduğu gecede, sessiz
Geleceği doğuracak bu gece…
(…)
Bir yakın gece hey!
Dudaklardan doğan umuttur bu gece
Rabiat’ül Adeviyye’de…