...bir de...
...derin sessizliğini tebesümlerle yoğuranlara bak...
...tenlerinin aklığından alınlarındaki izlere kadar sürüp giden patikalara...
...tefekkür patikalarına...
...dudaklarındaki dualara...
...içlerine sinen ilahî dinginliğin teslimiyetle yükselen rengine...
...göz bebeklerinin kainatı taşır gibi durduklarını görürsün...
...ışıldamadıkları dem yoktur; gecenin karanlığında iblis'e bulaşmayan uykuda bile...
...hakkın ve sabrın onlarda dillendiği yer, ruhlarının ve bedenlerinin her yeridir...
...onlar incitmez...
...onlar incinmez...
...kuşkusuz her asırda hüsranda olan insan, sadece ve yalnızca imanın ve iyi işlerin sırf düşlerde kalmadığı yerlerde/vakitlerde huzur bulur...
...sabrın dağlarla/dalgalarla mânilendiği/sınandığı bu yeryüzünde, onlar, huzur'un insana ait kısmında kurulmuş tahtlarda mükafâtı simgelerler...
...onlar var mıdırlar hâl-i hâzırda?...
...varlıklarına döşenmiş mersiyeler yoksa, yokluklarına hükmetmek ve ümidin bittiği yerde beklemek midir, çâre?...
...mümkün olmayanın içindeler mi onlar?...
...kâmil insan dedikleri, ikmal yolları tıkanmış olarak karşımızda duranlarsa eğer; mümkün olanı bilememişiz, demek değil midir?...
...yoksa biz, bizi mümkün olmayanı hedeflemekle mi suçlayacağız?...
...mesnedi, insanda mı arayacağız?...
seçkin deniz
pürüzsüz patikalar
Seçkin Deniz Yazıları