“Bizimle gönül birliği bulunan, Batı Şeria, Gazze ve Doğu Kudüs’te Eylül 2000 tarihinden itibaren görev yapmış askerlerin itiraflarını topluyor ve yayınlıyoruz.”
Taciz, Yağma, Aşağılama, Dayak, İşkence, Özel Mülklere Verilen Zararlar…
“Bu, ayrıca var olan gerçekliği bildiği halde inkar eden inatçı çoğunluğa karşı da bir dik duruş. Bu, İsrail toplumuna ve liderlerine, çalışmalarımızın sonuçlarını değerlendirmek için acil bir çağrı.”
“Bu, ayrıca var olan gerçekliği bildiği halde inkar eden inatçı çoğunluğa karşı da bir dik duruş. Bu, İsrail toplumuna ve liderlerine, çalışmalarımızın sonuçlarını değerlendirmek için acil bir çağrı.”
İtiraf 9
İsim: *** | Rütbe: Teğmen |Birim
: Hebron Bölge Tugayı/Sıhhiye Birliği | Bölge: Hebron
Onlar
(Filistinli tutuklular) tutuklanmadan önce tıbbi muayene için götürülüyorlardı.
Karmei Tzur yakınındaki bir olayı
hatırlıyorum. Orada bir karargahımız
vardı,Tugay komutanı ve tüm subaylar. Bu tutuklama operasyonları sonrası tutukluların
getirildiği kamyonlar, Safariler, her türlü araç mevcuttu. O gece tutuklu
çoktu. Dakika başı, bir tutuklu gelirdi ve doktor tarafından muayene edilirdi.
Bütün gece oradaydım, sigara ve kahve içiyor, sıradan kontroller ve
değerlendirmelerle uğraşıyordum.
Neye
benzediğini görmek için ben de gittim. Bazı tutuklular gözleri bağlı ve
kelepçeli bir Safari’de oturuyordu, bu şekilde göz altında tutuluyorlardı, ve
bazı sağlık görevlileri de oradaydı. Çok net bir şekilde hatırlamıyorum , yani
ayrıntılı anlatamam ama içlerinden biri gerçekten çok kötü bir şekilde
dövülmüştü ve doktor dedi ki: “ Bu ne şimdi?” Askerlere kızmış gibi
görünüyordu, onlar da : “ Eh, işte bu işler böyle.” Veya “Tutuklarken oldu”
gibi şeyler söylediler. Bunun tutuklarken mi, sonrasında mı olduğu belli
değildi. Sonra doktor muayeneyi doğruladı ve “Tamam, onu götürebilirsiniz.”
dedi.
***
İtiraf 10
İsim: *** | Rütbe: Baş Çavuş |
Birim: Oketz (Arama köpekleri) | Bölge: Genel
Kontrol
noktalarında köpekler neden gerekli?
Şimdi
daha amaca uygun çünkü arka arkaya kontrol noktaları var, daha büyük kontrol
noktaları Bitunya’daki gibi büyük
yapılar. Son zamanlarda gördünüz mü bilmiyorum. Terminale benziyor. Kamyonların
boşaltıldığı kapalı bir kompleks var ve köpeklerin her şeyi kontrol etmek için
orada olması gerekiyor. Bu, denetimlerden biri. Bunu taşıtlar için de
yapıyoruz. Özellikle alarm durumunda köpekler çağırılır ve denetim yapılır.
Bizimle birlikte, küçük bir ekip, özellikle alarm durumlarında çalışırdı.
Daha önce kontrol
noktalarındaki askerlerin davranışlarından bahsetmiştiniz.
Ben
orada buna dahil değilim, rutin güvenlik devriyesine çıkmıyorum, kontrol
noktalarında sekiz saatlik vardiyam yok, bunların hepsini birden yapmıyorum. Bu yüzden bir bakıma kontrol noktasında daha
objektifim, kendimi orada uzun zamandır bulunduğu için tükenen, bütün bunlardan
iğrenen, kontrol noktalarında gerçekten görev alan, daha çok Arap gören ve buna
göre davranan biri gibi görmüyorum. Orada pek çok adam vardı, özellikle Sınır
Devriye ile kontrol noktalarında. Onlara; “Tamam onlar Arap ama yine de
insanlar...” dersiniz, tamamen saygısızlar. Onlarla alay ederler, taciz
ederler.
Mesela?
Belli
bir şey yok, sadece genel kayıtsız bir tutum. Bilmiyorum, onlara pisliklermiş
gibi davranmak, yaklaşan arabanın içinde çocuklu bir ailenin olacabileceğini,
ya da sadece akrabalarını bir yere götüren veya bir şeyler almak için gelmiş aileler olabileceğini umursamamak. Bir
taraftan tamam, bilemezsiniz,
bagajlarında bir şeyler taşıyor da olabilirler, bir taraftan da onlar
insan. Kontrol etmeniz lazım, etmeyelim demiyorum ama bu onlara şey gibi
davranmamızı... bilmiyorum.
Köpeğiniz hiç
Filistinlileri aşağılamak için kullanıldı mı?
Aşağılamak?
Bana şöyle deniyordu: “Gel de korkut şunları.” Ben aynı fikirde değildim, bana
mantıksız görünüyordu. Sadece orada dikilmek olsa, köpekler bütün gün
çalışıyordu ve yoruluyordu. Ben artık koku almayacağını biliyordum ama sırf
caydırıcılık olsun diye orada duruyorduk. Ama kasten Arapları korkutmak için
değil.
Bir köpek
tarafından aranmanın aşağılayıcı bir şey olduğunu biliyoruz.
Hayır,
değildi ... Sorun insanların köpekler hakkında çok duyarlı olması.Şöyle
diyorlardı; “Bütün arabayı size açalım, yeter ki köpeği getirmeyin.” Çünkü
onlar (Müslümanlar) köpeği temiz bir hayvan olarak görmüyorlar. Ama biz köpeği
insanlar üzerinde kullanmazdık, sadece eşyalarını kontrol ederdik. Sonuçta, bu sadece bir araba,
araba nedir? Yani sadece bir taşıt, onlardan biri değil. Ve biz mümkün olduğu
kadar arabanın içindeki eşyaları kirletmemeye çalışırdık. Yine de yapmanız
gereken bir denetleme bu. Ya da ben içinde çok fazla eşya olmadığını farkedene
kadar oradaki askerlerin “Hadi,kontrol et” dedikleri arabalar olurdu. “Kontrol
et, kontrol et.” Bu, askerlerin taciz etmek istediği biri olurdu, ben farkına
varana kadar bunun için beni kullanıyorlardı. Önceleri neden beni bu insanların
üzerine yolladıklarını anlayamadım.
Siz farklı bir
konumda mıydınız?
Hayır.
Her kontrol noktasında araçları geçirdiğiniz bir yer var. Heryerde tepeden
tırnağa kontrol yapılan yer yok. Ama onlar rastgele kontroller yapıyordu. Bir
aracı durduruyor , sürücüye buraya çek diyorlardı, benimkontrol yaptığım yere.
Böylece trafik engellenmiyordu ve benim için de daha kolay oluyordu.
Saatte kaç araç
geçiyordu?
Gününe,alarm
durumlarına göre değişir. Esasında her zaman bekleyen bir sıra olur, neredeyse
her zaman. Her zaman bir trafik tıkanması olur.
***
İtiraf 11
İsim: *** | Rütbe: Çavuş | Birim:
Erez Geçidi | Bölge: Gazze Şeridi
Şu
prosedür vardı, bir Filistinliyi Gazze şeridine geri salıvermeden önce, onu bir
çadıra götürür, döverdiniz.
Prosedür bu muydu?
Evet,
komutanlarla birlikte. Komutanlar da bunun bir parçasıydı.
Ne kadar sürüyordu?
Fazla
değil. 20 dakika içinde üsse geri dönülürdü, ama karakolda dururlardı ,
tepedeki bir çadırdı bu. Orada dururlar, kahve ve sigara içerlerdi. O sırada
merkezden askerler tutukluyu döverdi, komutanla birlikte.
Bu, sahadaki her
yasadışı yakalama için yapılır mıydı?
Çok
fazla gelmezdi. Bu bütün gün yaptığımız bir şey değildi. Ama böyle bir prosedür
vardı. Herkesin aynı muameleyi görüp görmediğini bilmiyorum, hemen
salıverilenler de vardı. Ama ben kendi kontrol noktamdan geçmesine izin versem
bile, o Gazze’ye ulaşana kadar bir cehennemin içinden geçmek zorundaydı. Bunu
farketmem zaman aldı, o kadar basit değil. Çok fazla zaman aldığını farkettim,
ben son karakoldan rapor alana kadar, geçtikleri yollar çok çok uzun. O, Gazze
Şeridi’ne girene kadar, ben onun giriş yaptığına dair raporu alana kadar 2-3
saat geçebiliyordu. Çocuk olması durumunda bu bütün gece sürebiliyordu, ki bu
bir çılgınlık. Yol 10 dakikadan fazla değil. Yol boyunca durduruluyorlardı, yol
boyunca her askere onları dövmek için sıra geliyordu. Komutanlar da dahil.
***
İtiraf 12
İsim: *** | Rütbe: Çavuş | Birim:
Alan İstihbarat | Yer: Gazze Şeridi
Dürbünler
bile suç aleti sayılıyordu (yani, ateş açma talimatlarına dahildi- suç isnadı
durumunda öldürmek için ateş et.) Buna suç isnadı deniyor. Neden? Çünkü onlar
ordu hakkında ön-görev istihbaratı topluyorlar.
Dürbünlü birini
gördüğünüzde ne oluyor?
Hemen
hemen aynı şey. Uyarılara ve diğer şeylere göre değişir, ama hemen hemen
silahlarla aynı şeydir.
Dürbün arar
mıydınız?
Ben
değil... şey bir bakıma evet. Çok dürbün olurdu. Yüksek bir yerde durur,
dürbünle ordu kuvvetlerini izlerlerdi, sürekli.
Çocuklar da mı?
Evet,
oraya gönderiliyorlardı. Çocuk olsa ne farkeder ki? Bu çocuk eninde sonunda bir
kaç yıl içinde şey olacak... Çocuk nedir? 13 yaş çocuk mudur? Evet, bazen
çocuklar da olurdu.
İşlerin nasıl
yürüdüğünü anlamaya çalışıyorum, kaç dürbün olayı, kaç silah olayı var, ve
bunlara ne yapılıyor?
Özellikle
silah tespit edildiğinde ... İlk önce dürbünler – bu, onların gelip, belli bir
vakayı gerçekleştirmek için ön bilgi toplama, hazırlama yaptıkları anlamına
gelir-, ve bir sonraki olayın nerede gerçekleşeceğini nereden bilebiliriz ki?
Biz böyle durumları değerlendirmek için oradayız. Ve silahlar, birisi bölgemize
silahla yaklaşırsa, bu bizim askerlerimize, İsrail topraklarına ateş açma
niyetinde olduğunu gösterir. Duvara sadece bu amaçla yaklaşılır.
***
İtiraf 13
İsim: *** | Rütbe: Çavuş | Birim:
Shimshon | Yer: Guş Etzion
Bir eğitim birliği Astsubayı
olarak, sizden ne bekleniyor?
Pek çok
şey. Özellikle askerlere görevlerini anlatmak, ve amaçlarına ulaşmaları için
onları eğitmek.
Zaten komutanlar
bunun için değil midir?
Tamam,
bir eğitim birliği Astsubayı komutanla birlikte çalışır ve Askerlerinin İsrail ordusunun değerlerini
içselleştirmesine yardımcı olur. Yine
görev azmi ilk ve en önemli sıradadır ve tabii ki ordunun namusu, yoldaşlık ve sorumluluk da
var. Sanırım 11 tane ilke var, hepsini hatırlayamadığım için utanıyorum. Bütün
bunlar, iyileştirme ile ilgiliydi. Askerleri dinlendirmek onları tur ve
ziyaretlere götürmek yani. Onlara
yüzmeleri için fırsat vermek istiyorduk bu yüzden pek çok güvenlik subayıyla
bağlantı kurduk onlar da havuzları kullanmalarına izin veriyorlardı. Her şey
askerlere bölgeyi ve tarihini anlatmak, ne için savaştıklarının farkına
varmalarını sağlamak için. Şahsen benim için zor oldu, ve amirimle bir kaç
sorun yaşadım.
Mesela Gush Etzion’da bir adam vardı, hala hayatta mı
bilmiyorum. Adını da hatırlamıyorum. Ama bölgede bir çeşit devriye
görevindeydi, sürekli gezerdi ve bir çocuk sürüsü tarafından takip edilirdi.
İşini iyi bilirdi ve herkesi Gush Etzion pınarlarına ziyarete götürürdü. Neyse,
bana göre gerçek bir çatlaktı. Benim subayım sürekli : “Hadi git,
askerleri ***’ya getir de o da çevreyi
gezdirsin” derdi. Ve doğal olarak 10 dakika içinde bu gezi histerik bir politik
tur haline gelirdi.
Orada ana yerleşim biriminin hemen yanındaki “Yalnız Meşe”* ağacı var ,o hemen oracıkta askerlere Gush
Etzion mirası savaş hikayeleri anlatmaya başlardı.Bilmiyorum, bununla ilgili
zor zamanlar geçirdim, çünkü ben bu politik yelpazenin yanlış tarafından
geliyorum. Kültürümüzün beşiği veya bunun gibi şeyler hakkında konuşmaya
başlardı ben de bir nevi, boğazımı temizler dururdum. Tabii komutan bundan zevk
duyardı, çünkü Shimshon taburundaki bütün komutanlar şeydi ... etraflarında bu
konularda farklı düşüncelere sahip olamazdınız.
“Farklı” derken ne
demek istiyorsunuz?
Farklı
işte. Savaşa veya işgale karşı olmak gibi şeyler. Hiç şansınız yoktu.
Böyle düşüncelere
yer yok muydu?
Kesinlikle
yoktu.
400 kişilik bir
taburda kimse farklı düşünemez miydi?
Belki
bir kaç kişi. Onların da sesi çıkmazdı.
Ne yani, onlar
politik görüşlerine göre mi seçiliyorlar?
Gerçekten,
bu kişisel bir şey değil, ama bu tür düşüncelere ve böyle düşünenlere yer
yoktu. Sadece orada değil, sadece komutanlar arasında da değil, hiç de
değil.Orada ordudaysanız, işgal edilmiş topraklardaysanız, yer yoktu. Öyle bir komutan.... eğer bir
asker farklı bir şey söylerse susturulurdu. Bu konularda konuşamazdınız.
Herhangi bir şey
söyleyip, gerçekten susturulan oldu mu?
Ben. (O
gezide) Gitmek istemediğimi söyledim ve komutanımdan büyük bir zar işittim. Hem
de anında.
Bunu yaparken sizi
bir kenara çekti mi?
Hayır,
orada askerlerin önünde. Neden bir kenara çeksin?
Ne söyledi?
Hoş
olmayan şeyler. Biliyordu. Boğazımı niye temizlediğimi anlamıştı ve dedi ki: “Tamam,fikirlerinizi
biliyoruz ama kendine sakla.” Buna benzer şeyler.
Bu geziler sürekli
yapılır mıydı?
Neredeyse
bu bölgede konuşlu her birlik arazi turuna gitmek ve Gush Etzion Savaşı* hatıralarını dinlemek zorunda.
Ben bir tur
önersem, yani “Sessizliği Bozmak” Gush Etzion’a bir tur düzenlesem, bana izin
verirler mi?
Hiç
şansınız yok.
Neden?
Çünkü
sorun bu zaten, Onlarla birlikte, belli bir bakış açısı var, belli bir fikir.
Ve bu adamlar, bir yerleşkede yaşamalarına rağmen...yine, ordu ve yerleşimciler
arasındaki bağlar şey gibi, misafirperverlik diyelim, tüm hedyeler
yerleşimcilerin kendilerinden geliyor. Mesela Tekoa’da aileler Shabbat* için
askerleri evde misafir ediyor, askeri pozisyonlara ev yemekleri getiriyorlar.
Ben bunu sorunlu buluyorum. Eğer fikrimi sorsalar, rahatsız olduğumu söylerim.
Diğer bir deyişle bu askerler onları korumak için orada. Bu yüzden kendi
bölgelerinde askerleri şımartmaya çalışıyorlar, bu kesinlikle meşru.
Bir eğitim birliği
Astsubayı olarak Ayırma Duvar’nın yanındaki bir gezide böyle olayları araştırmak
istiyordunuz.
Çok
doğru,yapabilirdim. Ama hala...
Bunu kimin
onaylaması gerekiyordu?
Amirimin.
Ve izin vermezdi?
Ne,
Ayırma Duvarında turlar mı? Olmaz.
İmkansız.
Neden izin
vermezdi?
Size şu
sevimli adamı getirmek istediğimi söyleyebilirim, Meirke Pa’il. O, İsrail
toplumunun gerçek bir direği. Seksenlerinde filan olmalı. O gerçek bir askeri
tarihçi ve uzun yıllar orduda dersler vermesine rağmen politik eğilimleri daha
çok sola yatkın. Tabur komutanımı onu ders vermesi için davet etme konusunda
ikna edemedim. Burada toplumun bir direğinden bahsediyoruz, bu adam Ben
Gurion’un arkadaşıydı.
Yine tabur komutanı, benden şahsi olarak da nefret
ettiği için ,ya da belki de sadece bütün planlarımı engellemek istedi. Ama
sorun da buydu, çünkü bu şekilde bu askerlerin motivasyonunu bozar, anlıyor musunuz? Kendi görevinizi
baltalarsınız. Eğer onlara bir şey yapmadan önce iki kez düşünmelerini
söylersem o zaman gerçekten... Ben silahların namusundan bahsedebilirim, yani
bunun propagandasını yapabilirim, sivilleri hedef almamanın ne kadar önemli
olduğunu söyleyebilirim, bilmiyorum ama görev görevdir. Bir görevi gerçekleştirmenin
iki yolu yok.
Ama birini Ayırma
Duvarı’nda bir tura götürdüğünüzde, mesela,o zaman başka değerler de var,
örneğin insan onuru ihlali gibi.
Bilmiyorum.
Duvar o sırada yoktu.
Doğru. Sadece bir
örnekti.
Tartışma
konusu olarak insan onurunu korumak? Keşke yapabilseydim, ama bu kabul görmezdi
komutanlar asla yapmazdı, asla. Eğitim birliği Astsubayının işi, size önemli
görünen bir şey onaylanana kadar daima “hayır,hayır,hayır” cevabını duymaktır.
Neler kolaylıkla
onaylanır?
Eğlence
grupları.
Tembel bir eğitim birliği
astsubayı bunu mu yapar?
Hayır,
aslında her şeyi yapmamız bekleniyor ama şöyle diyelim, komutanlara göre
motivasyon konuşmalı, ben değil. Bütün savaş mirsı ve değerleri konularında ben
komutan için bir dosya hazırlarım. Eğer o bir konuyu işlemek isterse, ben ona
bütün bilgileri, simülasyonları bir dosyayla veririrm, o da askerlerine sunar.
Genellikle
müfreze komutanı rütbesi ve üstü. Müthiş önemli şeyler olduğunda birlik
komutanı üzerine alır. Ve bunu yapmaktan hiç hoşlanmazlar. Onlar yorgudur.
Umurlarında da değildir. Özellikle daha kıdemli olanlar. Eğer destek
birliğinden bütün "kemik“leri ( eski askerlere takılan bir isim) oturup
bunları dinlemeleri için toplarsanız, olmaz. Ama bir eğlence grubu getirsem,
komutandan fazla bir şey talep edilmez. Hatta İntifadadan önce Rachel
Türbesi*’nde bile gösteriler oldu. Ortaya çıktığında, yapılmadı. İntifadadan
iki hafta önce "Annemin Sesi” canlı
yayınını ben getirdim askerlere.
Derya Beyaz, 05.09.2014, Sonsuz Ark, Çırak- Çevirmen
Yazar, Çeviri
Çevirenin notu:
Shabbat*: Yahudilerin tatil günü.
*Gush
Etzion: Batı Şeria'da, güneyde Kudüs ve Beytüllahim Judaean Dağları'nda
İsrail yerleşimlerinin bir kümesidir. Çekirdek grup 1948 Arap-İsrail Savaşı
patlak vermeden önce 1920'lerde ve 1930'larda satın alınan, Arap Lejyonu
tarafından 1948 yılında yıkılan dört Yahudi tarım köyünü kapsamaktadır.
*Rachel Türbesi: Müslümanlarca Bilal bin
Rabah Camii olarak 1990'lardan beri bilinen ve Yahudiler tarafından Jacob’un
iki eşinden biri olan Rakel’in mezarı olduğu düşünüldüğü için saygı duyulan beton
kaplı küçük bir dini binaya verilen isimdir,mezar Müslüman mezarlığı içinde yer
almaktadır.
Yalnız Meşe*: Gush Etzion bölgesinin
sembollerindenbiri olmuş meşe ağacı.
Orijinal metin:
Name:
*** | Rank: Lieutenant
Unit:
Hebron Regional Brigade/Medical Corps | Location: Hebron
They
(Palestinian detainees) were taken for medical examination before being
arrested. I remember one case near Karmei Tzur. We had a field headquarters
there, with the brigade-commander and all the officers. There were trucks and
Safaris and all kinds of vehicles, after this arrest operation, and detainees
were brought in. There were many that night. Every once in a while, a detainee
would arrive and was examined by the doctor. I was there all night, staying up
with coffee and cigarettes, with occasional evaluations and checkups. I went to
see what it’s like, what it really looked like. Some detainees were sitting
there in a Safari, blindfolded and shackled, that’s how they were watched over,
and some medics were there too. I don’t remember this specifically, I mean I
can’t really recall details, but someone looked like he’d really been beaten up
badly, and the doctor said: Now, what’s this? He seemed to be irritated with
the soldiers, and they told him: Well, that’s how these things go. Or, it happened
during the arrest. And it was not that clear whether this happened during the
actual arrest or afterwards. And he (the doctor) confirmed the examination and said:
Okay, you can take him in.
***
Testimony
10
Name:
*** | Rank: First Sergeant | Unit: Oketz (search dogs) | Location: General
Why are
search dogs necessary at checkpoints?
It is
now more relevant because there are these back-to-back checkpoints, the larger checkpoints
that are like a large structure, as in Bituniya. I don’t know if you’ve seen it
lately. It’s very similar to a terminal. A closed compound where the trucks are
unloaded, and the dog is supposed to be inside, going over everything. It’s one
of the inspections. So we also had this for vehicles. Especially when there
were alerts, the dogs would be summoned and do the inspection. With us, at
first, as a small crew, it worked especially around alerts.
You
spoke earlier about the attitude of soldiers at the checkpoint.
I’m an
outsider there, since I don’t do routine security patrols, I don’t do
eight-hour shifts at the checkpoint, I don’t do all of that. So in a way I’m
more objective at the checkpoint, I regard myself less as someone who’s really
getting burnout from being there so much and is sick of it all, seeing all that
really takes place at the checkpoint, sees more Arabs and responds accordingly.
There were many guys there, especially at checkpoints with Border Patrolmen and
such and you’d see how they talk. You’d tell them: Okay they’re Arabs, but
still these are humans… Total disrespect. They’d make fun of them, harass them.
For
example?
Nothing
specific, just a general dismissing attitude. I don’t know, treating them as if
they’re a piece of shit, never mind if it’s a family with children arriving in
a car, I mean just wanting to get to their relatives or something. On the one
hand it’s understandable for
you can’t know, they might be transporting something in their trunk, but on the
other hand these are people. You’ve got to check them, I’m not saying you
don’t, but to treat them like that… I don’t know. Was your dog ever used to
humiliate Palestinians?
To
humiliate them? I was told to “come, scare them.” I didn’t agree, it seemed unreasonable
to me. If it’s just to stand there at the checkpoint, say after the dog has worked
really hard and it’s tired, and I know it wouldn’t smell anything, and still I
stand by for deterrence. But not to deliberately scare Arabs.
I know
that being inspected by a dog is humiliating.
No, it
wasn’t… The problem is that people were very sensitive about dogs. They said,
I’ll open up the whole car for you, just don’t bring the dog in. Because they (Muslims)
see it as a really unclean animal. But we wouldn’t use dogs on the people themselves,
we’d just check their belongings. After all, it’s just a car, what’s a car?
I mean,
just the vehicle. Not their person. And we’d try not to dirty up stuff, if
possible, inside the car. Still, it’s an inspection you have to carry out. (…)
Or, say, until I realized this, there were vehicles where soldiers would tell
me, “Go on, check it.” And there wasn’t too much stuff inside. I said, Listen…
“Check it, check it.” And it was just someone the soldiers wanted to harass, so
they used me for this and it took me a while until I realized this. At first I
couldn’t figure out why they were sending me to these people.
You’re
in a different position?
No.
There’s a place, in every checkpoint, where you pass vehicles. Not everywhere, there
are checkpoints where it was really checking the whole lineup. But they’d do random
checks. They’d pick a vehicle and tell the driver: pull over here, and that’s
where I’d check it. So it
wouldn’t block the traffic and it’s easier that way for me too.
How many
vehicles get through there per hour?
Depends
on the day, depends on the alerts. Essentially there’s always a waiting line, nearly
always. There’s always some kind of traffic blockage.
***
Testimony
11
Name:
*** | Rank: Sergeant | Unit: Erez Crossing | Location: Gaza Strip
Say
there was this procedure, before you released a Palestinian back into the
Strip, you’d take him into the tent and beat him up.
That was
the procedure? Yes.
Together with the commanders. The commanders took part in this.
How
long?
Not
much. Within 20 minutes they’d be back on the base, but they’d stop at the outpost,
on the hill there’s this tent. They’d stop there, have coffee, a smoke, and the
soldiers from the field headquarters would beat him up in the meantime. With
the commander.
This
would be done to every illegal caught on the ground?
Not many
came. It’s not something you did all day long, but there was this procedure.
I don’t
know if every single one was treated like that, there were some who were probably
just released. But even if I let an illegal go at my side of the checkpoint, until
he’d get to Gaza he’d go through hell. It took me a while to realize this, that
it’s not that simple. I noticed it took such a long time until they’d get to
Gaza, until I had the report from the last outpost, these roads are so long.
Until he got there, until I got the report that he entered the Strip, two or
three hours could go by. In the case of that kid, it took all night long, which
is crazy. It’s no more than a ten-minute walk.
They’d
be stopped along the way and every soldier would take his turn beating him.
Commanders,
too.
***
Testimony
12
Name:
*** | Rank: Sergeant | Unit: Field Intelligence | Location: Gaza Strip
Binoculars,
too, are considered incriminating equipment (namely, activating open-fire
instructions
– in case of incrimination, shoot to kill). It’s called incrimination. Why?
Because
they’re gathering pre-assignment intelligence about the army.
What
happens if you see someone with binoculars?
It’s
almost the same thing. Depending on alerts and all, but it’s almost the same as
with weapons.
You look
for binoculars?
I don’t…
Well, in a way yes. There are lots of binoculars. They stand at high places looking
at the army forces always, all the time.
Children
too?
Yes.
They’re sent there. So what if it’s a child? This child, eventually, in a few
years, he’ll… What’s
a child? A 13-year-old is a child? Yes, sometimes children.
I’m
trying to understand how things work, how many binocular cases and how many
weapons cases, and what is done about them.
Especially
when weapons are detected… First of all, binoculars – that means they’re preparing,
collecting preliminary intelligence to come and carry out a certain incident eventually,
and that’s how we can also tell where the next incident will take place.
We’re
involved in assessing the situation and such. And weapons, when someone approaches
our area with weapons, that means he intends to open fire on our forces, enter
Israeli territory. He doesn’t approach the fence armed, just for the sake of
it.
Testimony
13
Name:
*** | Rank: Sergeant | Unit: Shimshon | Location: Gush Etzion
As an
education corps NCO, what is expected of you?
Many
things. Especially to explain the mission to the soldiers and educate them to really
stick to their objectives.
Isn’t
that what the commanders are there for?
Okay, an
education corps NCO works alongside the commander and helps him make his
soldiers internalize Israeli army values. Again, perseverance in mission is
first and foremost, and of course the purity of arms, comradeship,
responsibility. I think there are eleven principles, I’m ashamed to admit I
don’t recall them all. And there was this whole thing about recuperation. Which
means bringing the soldiers recreation and taking them on tours and visits. We
really wanted to give them a chance to go swimming so we contacted various
security-officers in settlements so they would let them use their pools.
There’s
a whole thing about getting to know the region and its history in order to
motivate the soldier, to make him realize what he’s fighting for. Personally
for me that was the toughest issue, and I also had quite a few run-ins with my
superior officer. For example, in Gush Etzion there was this guy, I don’t know
if he’s still alive. I don’t remember his name. But he was the ‘ranger’ of
sorts in the region, always on the move and followed by a swarm of kids all
over the place. He really knows his stuff, and would always take everyone for a
visit to the Gush Etzion springs. Anyway, to me he seemed like a real
nutcase.
And my officer kept saying “Go on, bring the soldiers to *** so he’ll show them
around.” And naturally
within ten minutes the tour would become hysterically political.
There’s
the lone oak tree there, right next to one of the main localities, and he’d
start right away, telling the soldiers Gush Etzion’s battle-heritage stories. I
don’t know, I had a hard time with this, because I come from the ‘wrong’ side
of the political spectrum.
He would
begin to talk about the cradle of our culture, things like that, and I just
sort of cleared my throat. And the commander was delighted, because all the
commanders in the Shimshon Battalion were… there was no way you could have a different
opinion on these things around them.
How do
you mean, different?
Different.
Say, to be against war or against the occupation or something like that.
No way.
There’s
no room for such opinions?
Absolutely
not.
In a
400-man battalion, no one thinks differently?
A few
do, but they wouldn’t make a sound.
What,
they’re selected along their political views?
Really,
it’s nothing personal, but there was no room for this kind of thing and for anyone
having that kind of opinion. It just wasn’t there. Not among the commanders, not
at all. When you’re in the army there, inside the Occupied Territories, no way.
There
wasn’t a commander who… if a soldier would say something (different) – he would
be silenced. You couldn’t talk about this.
Did
anyone ever say anything and was actually silenced?
I did.
(On that tour) I asked him not to go into this, and got a real scolding from
the commander. Right then and there.
Did he
take you off to the side to do this?
No,
right there in front of the soldiers. Why off to the side?
What did
he say?
Unpleasant
things. He knew. He understood why I cleared my throat, and said: “Okay, we
know your opinions, keep them to yourself.” Something like that.
These
tours take place all the time?
Nearly
every company stationed in this region has to go Because that’s the problem. With them, it all has a
certain orientation, a certain viewpoint. And this guy, although he lives in a
settlement… again, the ties between the army and the settlers in the
Territories are like, let’s say all the hospitality, all the ‘goodies’ often
came from the settlements themselves. In Tekoa, for example, families would
host soldiers for Shabbat, bring home-cooked food to the army positions. I find
it problematic. If they would ask for my opinion, I’m uneasy about this. On the
other hand, afterall, the soldiers are there to protect them. So they want to
spoil the soldiers in their own area, it’s absolutely legitimate.
A tour
like the one that’s held along the Separation Fence – as an education corps NCO
you’d want to look for such events.
That’s
right, I could. But still…
Who
would need to okay this?
My
superior.
And she
wouldn’t?
What,
tours of the Separation Fence? No way. Impossible.
Why not?
I can
tell you I wanted to bring that cute guy, Meirke Pa’il. A real pillar of
Israeli society. He must already be eighty-something. He’s also a military
historian and as for his political orientation he’s pretty much on the left,
although he is a military historian and has been lecturing in the army for
years. And I had a tough time convincing the battalion-commander to invite him
for a lecture. We’re talking about a real pillar of society here, this guy was a
friend of Ben Gurion’s. Again, the battalion-commander hates me personally,
too, so perhaps he just wanted to abort my plans. But that was the problem,
because in a way this might dislodge something in the soldiers’ motivation,
see? You undermine your own duty. If I tell them to think twice before they do
something then I am actually… I can talk about the purity of arms, I mean I can
propagate it, say how important it is, I don’t know, not to hurt civilians (…)
not to target innocents, but a mission is a mission. There’s no two ways about
a mission.
But when
you take someone on a tour of the Separation Fence, for example, then there are
other values, for example violation of human dignity.
I don’t
know, the fence wasn’t there at the time.
Right.
Just an example.
Protecting
human dignity, as a topic of discussion? I wish I could do this, but that wouldn’t
be acceptable, the commanders wouldn’t have that, ever. The job of an education
corps NCO is Sisyphean enough as it is, always hearing ‘no, no, no.’ Until you
finally get something approved that seems important to you. What gets easily approved?
Entertainment
troupes.
A lazy
education corps NCO takes this?
No,
we’re supposed to provide everything, but let’s say that the commanders are supposed
to do the motivation talks, not me. All these topics of values and battle heritage
– I prepare a whole file with information for the commander. If he’s going to handle
a topic, I provide him with a folder with all the information, simulations if
there are any, and he presents it to his soldiers. Usually from the rank of
platoon-commander and up. When there are terribly important things, the
company-commander takes over. And they don’t like doing it. They’re tired. They
couldn’t give a damn. Especially the more veteran companies. Until you assemble
all the “bones” (nickname for the older soldiers) from the auxiliary company to
sit down and listen to this – no way. But if I bring an entertainment troupe,
that doesn’t pose any demands on the commander.
There
were even shows at Rachel’s Tomb before the Intifada. When it broke out, that didn’t
happen. Two weeks before the Intifada there was the “Mom’s Voice” broadcast which
I brought the soldiers, live.