Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
"Peki, ölmeden inenler? Gücendirdiklerimiz, terk ettiklerimiz, bizi gücendirenler, bizi terk edenler?"
Serinlik
evet… insan hayatının iç duvarlarında en ihtiyaç duyulan şey… bugün güvertede
okyanusun hafif hafif salınan sularına bakarken hissettiğim ve düşündüğüm güçlü
bir duyguydu serinlik. Belki de düşüncelerimde beliren, demeliydim. Üşüyordum
gerçi; kırçıl gökyüzünden sökülüp gelen uzak diyarların acımasız soğuğu bana
serinlik gibi görünüyordu ya da her neyse… gemim rüzgarın akışına kapılmış
giderken suya bakıyordum dalgın dalgın ve düşünüyordum sabitlediğim dümen hiç
kıpırdamadan sürüklerken her şeyi.
İnsan
ömrü, yokuş yukarı giderken pek hatrına gelmez insanların; ama yokuş aşağı
inerken dalar gider insan geçmişe doğru, ömrünün muhasebesini yapar. Bu bir
yolculuk dostlarım bir tren yolculuğu gibi. Her istasyonda inenler ve binenler
olur size ait bu yolculukta. Ruhunuz inen ve binen yolcuların sizde
bıraktıklarıyla avunur. 'Ömür Yolculuğu' dediğimiz, kimi zaman durup düşünmeye
zaman bulamadan geçip giden heyecanlar, acılar, sevinçler ve üzüntülerle
doludur; kimi zaman da ağır ağır geçer, her şeyi inceden inceye hissedersiniz.