"Modern insanın çelişkisi kendi zindanını oluşturuyor."
İnsanın güzelleştirme adına bozmaya yeltenmesinin ana sebebi yeryüzünü hızla tüketme isteğidir. İnsan ömrü kısadır, o nedenle insan doyumsuz bir şekilde dünyanın tüm güzelliklerini, çeşitliklerini elinde tutmak, onu hızla tüketmek ister.
Bu yönüyle baktığımızda insanın dünyayı çeşitlendirme arzusu rahmanî bir arzu olmayıp, tüketim isteğini kamçılayan bir arzudur. Bu arzu sayesinde yeryüzü tüketime hazırlanır. Eğer böylesi bir durum olmasaydı dünya albeniden uzak bir hal alırdı. Onu şirinleştiren şey tüketim sevdasıdır. Tükettikçe sınırsız bir pencere açılır dünyaya. Ve bütün kötülükler bu pencereden içeri girmeye başlar. Tükettikçe, yeni tüketim mekanizmaları çalışır ve çark ebediyen, sınırsız bir şekilde döner durur.
Yeryüzüyle tanışmış insan tabiatı itibariyle kötülüğe eğilimlidir. Kötülüğü iyi sandığımız şeylerle yaygınlaştırır. İnsanın rahmani tarafı yeryüzünü sadece bir geçiş yeri olarak görür, tüketme yerine verileni paylaşmanın önemi üzerinde durur.
Tüketim ve paylaşım iki zıt unsurudur insanın. Birisi dünyayı cilalayıp tüketmeye yöneltirken insanı, diğeri verileni yani nimet gördüğü şeyi paylaşır.
İşte bütün çelişkiler bu gelgitin içinde saklı.. Şeytanîliği yeryüzünde hakim kılanların değirmenine su taşırken, dilimiz rahmanî sözler üretmeye çalışıyor..
Modern insanın çelişkisi kendi zindanını oluşturuyor.
Bu durum yeryüzü hallaç pamuğu gibi atılana, dağlar, ovalar su gibi akıp birbirine karıştığı ana kadar sürüp gidecek..Ve her şeye rağmen sözün ardı arkası kesilmeyecek..
"Yapmadığınız (doğru) şeyleri niçin söylersiniz?" (Saff, 2.Ayet)
Adnan ONAY, 21.01.2016, Sonsuz Ark, Konuk Yazar