Birisi söylemişti: “Neden hayatında hiç görmediğin insanları görmek için o kadar kilometre yapıyorsun?” diye. Gayet basit. Ben ortak noktalarımızın farklılıklarımızdan daha fazla olduğuna inanıyorum.
Malûm dün tarihi İzmir Kongre'sini, pardon buluşmasını gerçekleştirdik. Her ne kadar sevgili Muhtarımız Mehmet Demirkapı ve Hülya Ö. Demirkapı ve dahi Nazmi Şaşmaztin Kardeşimiz mevcutlu ve mazaretli katılamasalar bile onların ve dahi aramızda olmayan dostların kulaklarını çınlattık.
Ressam Abdulmecit Kardeşimden başlamak istiyorum. Daha telefon görüşmemizde anladım ki; bu adam, adam gibi bir adam! Bir samimiyet abidesi. “Senin için misafirleri gönderir ama mutlaka gelirim” dediğinde eridim zaten. Bir de sevgili yengemi yanında getirmez mi? İşte budur dedim. Yengem bir dünya iyisi, güler yüzlü, vakur tam bir Osmanlı Anası. Kadınlarımızı hayattan dışlamamız gerektiğini bir kez daha anlattı bize Abdülmecid Kardeşim sağolsun…
Aşir Güler ustamızdan yanında ince işçilik sanat eserleri bekliyorduk, ama o bir çiçek bahçesi ile gelmiş sohbete. Birbirinden güzel, birbirinden tatlı biri abla üç kardeş. Gerçi masamızda değillerdi, ama hep yanımızda çevremizde uçuşan kelebekler gibiydiler. Hele o minik Osman yok mu 5 yaşında olan? Onu öpen şeker komasına girer o kadar yani. Benim en güzel bayram hediyelerim Aşir Kardeşimin çocukları oldu…
Kaan Bozkurt hocamı, doktorumu anlatacak kelime bulamıyorum. Sanki kırk yıllık ahbap gibi sarıldık birbirimize. Antrenman bahanesiyle aramızdan erken kaçsa da beraberinde getirdiği Hakan Gülsesli Kardeşim hiç eksikliğini hissettirmedi Kaan Hocamın demek isterdim ama unuttuk bile onu.
Yaaa sen misin erken kaçan! Şaka bir yana Hakan harika bir Yeğen adayı. Peşini bırakmaya hiç niyetim yok haberin olsun HakZeynep Karataşşaşaşş Ankara buluşmasında joker, İzmir’de ev sahibesi…Buluşma öncesi yol boyunca vurduk muhabbetin gözüne. Memleket meselelerine bir daldık bir daldık az kaldı vatanı kurtaralım! Sohbeti masaya kadar taşıdık tahammül kelimesine “şerh” düşerek! Daha fazlası reklama girer diye susuyorum ne de olsa gizli elamAhmet Sünerrererr Kardeşi de davet etmiş Zeynep buluşmaya. Ahmet Kardeş hem insan irisi hem de insan iyisi! Büyüyünce Bodyguard olarak düşünebilirim yani!
Evet nerde kalmıştık?! Kaan Doktorum antrenman vesilesiyle, Ressam Abdülmecid Kardeşim ve yengemiz Kayınvalide bahanesiyle kaçtıktan sonra, Aşir ustayı da çocukları AVM ye götürmem lazımda kaybettik! Şaka bir yana çocuklar bize iyi bile dayandılar. Geri kalanlar Zeynep, Hakan, Ahmet ve ben kalkmaya kalktığımızda körfezin yanakları kızarmış akşam geliyorum demeye durmuştu.
Birisi söylemişti: “Neden hayatında hiç görmediğin insanları görmek için o kadar kilometre yapıyorsun?” diye. Gayet basit. Ben ortak noktalarımızın farklılıklarımızdan daha fazla olduğuna inanıyorum. O yüzden aramızdaki güya var olan bariyerlerin en büyük nedeninin birbirimizi yazı dili üzerinden tanıyor, değerlendiriyor ve hatta yargılıyor olmamız olduğunu düşünüyorum.
Bizim gayemiz daha doğrusu benim gayem sosyal medya üzerinden tanıdığım insanlarla ideolojik fark gözetmeksizin, siyasi parti tercihlerine bakmaksızın, etnik veya dini aidiyetlerini hatta inançsız olmalarını dahi ölçü olarak almadan; içinde yaşadığımız ülkede ve gezegenimizde olup bitenleri amigo çığırtkanlığı ile değil; akıl, insaf, izan, vicdan rehberliğinde, iyi insan olma davası ve ortak vatan sevgisi ve ülküsü etrafında birleşebileceğimiz insanlarla kucaklaşabilmektir…
Dolayısıyla bu ülke için kan döken, ter akıtan, endişe duyan, söyleyecek sözü ve fikri olan, samimi ve dürüst olan herkesin bir gün, bir yerde, bir araya gelebileceğine inanıyor ve bunun çabası, gayretini ortaya koymaya çalışıyorum. Birbirimizi anlamanın en direk ve etkili yolu tanışmak ve konuşmaktan geçiyor bana göre.
Her şey güzeldi ve masamızdaki tek eksik; eksik olan, gelemeyen Dostlardı. Ankara’ya dediğim gibi “bunu saymıyoruz İzmir”. Bir sonraki İzmir seferine kadar hoşçakal İzmir ve İzmir’in güzel insanları… Size doyum olmaz ben en iyisi şurdaki lokantaya gireyim bari..!
Naim Okur, 18.09.2016, Sonsuz Ark, Konuk Yazar, Gündem
Naim Okur Yazıları