"Değerlere sahip çıkılması konusunda beklentisi biraz daha yüksek olan insanların kederini okuyabilen var mı merak ediyorum. Çünkü bu, gerçekten çok acı."
Hayat tam da böyle bir şey;
Güzelin etrafını çirkinler,
İyinin etrafını kötüler,
Gerçeğin etrafını yalanlar,
Doğrunun etrafını yanlışlar sarar.
Her ne olursa olsun, güzel güzelliğinden, iyi iyiliğinden, gerçek gerçekliğinden, doğru doğruluğundan hiç bir şey kaybetmez.
Göz kamaştırır.
İlk insandan bugüne kaç kuşak geçti kim bilir. Ama biz hala ilk insanlar gibi birbirimizi öldürüyoruz.
Oysa yol almış olmamız gerekirdi. Ders almış olmamız gerekirdi.
Antropoloji dersimize Mustafa Bey girdiğinde, sanırım ilk ders, demişti ki:
"Taş kendi başına bir değer değildir. Ne zaman bir insan, bir taş üzerine bir çizik atar, o zaman o taş kültürel bir değer kazanır"
Kazanılmış değerleri hoyratça tüketmeye ve yok etmeye azmetmişçesine yaşayıp gidiyoruz.
Değerlere sahip çıkılması konusunda beklentisi biraz daha yüksek olan insanların kederini okuyabilen var mı merak ediyorum. Çünkü bu, gerçekten çok acı.
Renk, her zaman, her yerde, rengiyle durmaz. Bir yere öyle bir renk atarsın ki, o renk, renginden utanır.
Neyse. Anlaşılmak için yazmadım.
Kar ne kadar beyaz ve bina ne kadar güzel değil mi?
Birsen Şöhret, 26.01.2016, Sonsuz Ark, Konu Yazar, Eksiğiyle Gediğiyle Bu Kadar