"Kısacası Morgan sıradan bir bilim-kurgu değil. Duygusallığın bir tür zayıflık olduğunu göstermeye çalışan bir Hollywood yapıtı. İçinde bulunduğumuz zamanda insani özelliklerini yitirmiş, varmak istediği hedefe ulaşmak için her tür acımasızlığı mübah sayanları gördükçe insanı daha da ürperten bir film…"
Ünlü yazar Mary Shelly’nin Frankenstein’ından beri bu konu yüzlerce kez işlendi. İnsanoğlunun düşünebilen, hareket edebilen bir varlığı üretmeyi hayal etmesi, vazgeçemediği bir tutkusu sinema sektöründe. Asimov’un “I Robot”undan Spielberg’in “Yapay Zeka”sına, “Terminatör” serisinden Garland’ın “Ex Machinası”na kadar bir çok filmle furya devam ediyor.
2016 yapımı olan Morgan da bu gruba dahil. Fakat çıkış noktası ve verdiği mesaj açısından biraz farklı. Ünlü yapımcı ve yönetmen Ridley Scott’un oğlu Luke Scott’un yönetmenliğini yaptığı, senaryosunu Seth Owen’ın yazdığı film yapay zekası olan bir robotu veya sonradan canlandırılmış bir yaratığı anlatmıyor. Konu, hiçbir anne-babası olmadan kimyasallar yoluyla üretilmiş DNA’lar sayesinde yapılmış bir canlı üzerine.
Daha önceki iki denemeleri başarısızlıkla sonuçlanan altı kişilik bir bilim ekibinin yedi yıl uğraşarak yaptıkları Morgan, filmde beş yaşında olmasına rağmen bir genç kız gelişimine sahip olarak gösteriliyor.
“Morgan” eski bir İngiliz ismi ve anlamı İrlandalılara veya İskoçlara göre farklılık gösterse de genel olarak “suyu seven, denizi seven” anlamına geliyor ki karakterle oldukça uyumlu, çünkü Morgan, beş yıl geçirdiği bilimsel tesisin içinde bulunduğu arazide gördüğü kadarıyla bile doğaya özellikle göl ve nehirlere özel bir ilgi duyuyor.
Zaten bu aşırı ilgi ve ekipten biri olan Katy’nin ona dışarı çıkmama cezası vermesiyle karakterindeki çarpıklık ortaya çıkıyor. O zamana kadar doğal bir gelişim sergileyen bu varlık, hapis cezasıyla birlikte bir canavara dönüşüyor. Burası filmin en klişe kısmı, çünkü şimdiye kadar izlediğimiz veya okuduğumuz benzer varlıkların çoğu aynı bozulmayı yaşıyor.
Belki de bu yüzden filmin en göz alıcı karakteri filme ismini veren Morgan olmaktan çıkıyor ve bu deneyleri finanse eden şirketin risk yönetimi müfettişi Lee Weathers oluveriyor.
Oyuncu Kate Mara’nın bence harika bir performansla canlandırdığı Lee Weathers karakteri olaylar karşısındaki soğukkanlılığı ve kararlılığıyla öne çıkıyor. Paul Giamatti ve Toby Jones gibi ünlülerin canlandırdığı yan karakterler ise senaryo gereği oldukça silik kalıyor.
Şirketten aldığı tam yetkiyle tesise gelen Weathers, Morgan’ı ve ekibi inceleyip bir karar vermek zorunda. Filmi izlemek isteyenleri düşünerek daha fazla ayrıntıya girmeyeceğim, ancak şu kadarını belirteyim filmin sonunda sizi bir sürpriz bekliyor.
Yani aslında bu tanıdık bir hikaye. İnsanoğlu Tanrı olmak ister.... Bir canavar yapar... Canavar saldırır... Yine de Morgan bazı dikkat çekici farklılıklar içeriyor. Owen bize “Bu konuda başarısız olabiliriz ama bu kader değil. Eğer mükemmelcilikten biraz feragat edersek başarabiliriz. Yeter ki duyguları bir kenara bırakalım.” diyor.
Kısacası Morgan sıradan bir bilim-kurgu değil. Duygusallığın bir tür zayıflık olduğunu göstermeye çalışan bir Hollywood yapıtı. İçinde bulunduğumuz zamanda insani özelliklerini yitirmiş, varmak istediği hedefe ulaşmak için her tür acımasızlığı mübah sayanları gördükçe insanı daha da ürperten bir film…
Derya Beyaz, 27.03.2017, Sonsuz Ark, Çırak-Çevirmen Yazar, Eleştiri
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.