Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıdaki çeviri liberalizmin insana vaat ettiği şeyleri kısa vadede sınırlı bir şekilde verebildiğini, buna karşılık uzun vadede insan için umut olamadığını, sürekli yenilenmesi gerektiğini öne sürerek çeşitli risklerden bahseden bir metne aittir. Liberalizm Avrupa'nın baskın bir özelliği ya da kültür ve medeniyet reklamlarında çok sık kullandığı özgürlük belirteci olarak çok fazla ve küstahça, kibirli bir dille kullanıldı. Ancak bu kibir 2018'e gelindiğinde basit, sıradan, ırkçı, faşist, popülist partilerin yükselmesini sağladı, liberalizmi koruyacak bir kimlik kazanamadı... Analizin yazarı geçmişte herhangi bir 3. dünya ülkesine önerdikleri gibi Avrupalı liberallere şöyle önerilerde bulunuyor: "Liberal zafer dönemi için nostalji geliştirmek yerine, liberaller politikalarını yönlendiren liberal normların kataloğunu tekrar gözden geçirmelidirler. Son otuz yılda, kendilerini liberaller olarak adlandıranlar, eşitlikten çok özgürlüğe öncelik verdiler; Ekonomik nimetler, siyasi olanlardan daha fazla dikkat (ve koruma) almış; ve özel değerler kamusal değerlerden daha fazla korunmuştur. Bu öncelikler tekrar gözden geçirilmelidir."
Seçkin Deniz, 08.03.2018
The Big Idea For Liberals
Berlin Duvarı'nın yıkılmasından bu yana, liberalizm tüm Avrupa'da "kasabadaki tek oyun" olmuştur. Artık böyle değil. Helsinki'den Varşova'ya, Roma'dan Atina'ya liberaller anti-liberal isyancılara karşı oy kaybediyorlar. Sonuncusu çok sayıda yerel varyasyona sahip çok karışık bir çuvalı temsil ediyor. Yine de, onlarca yıldır Avrupa'yı yöneten merkez sol ve merkez sağ partilere karşı sandıkta oldukça iyi bir performans sergiliyorlar.
Başlangıçta liberaller birleşik bir cepheyi "popülist tehdit"e karşı hazırlamaya çalışıyorlardı. Yunanistan'da sosyalist PASOK, Syriza'nın iktidara gelmesini önlemek için Yeni Demokrasi'nden uzun zamandır ayakta duran düşmanı ile yattı. İtalya'da solcu (eski komünist) partiden gelen Matteo Renzi, Silvio Berlusconi'nin Beş Yıldız Hareketi'nden gelen baskıdan kurtulmak için sağ parti üyeleriyle el ele çalıştı.
Bu taktik, liberaller, özellikle solda olanlar için karışık bir nimetti. PASOK neredeyse ölmüş ve Renzi liderliğindeki Partito Democratico da davayı takip edebiliyor. (İtalyan seçimlerinden sonra Mart ayında bu konuyu daha fazla öğreneceğiz.) Bir "büyük koalisyon", Almanya ve Hollanda gibi ekonomik açıdan müreffeh ülkelerde bile sosyal demokratları ciddi biçimde zayıflattı.
Son zamanlarda, liberaller, özellikle sağdaki liberaller farklı bir taktik denediler. "Tam teşekküllü" popülist muhaliflerini yenmek için popülizmin "yumuşak" bir versiyonunu benimsediler. Hollandalı Mark Rutte göçmenleri cezalandırdı, Emmanuel Macron geleneksel partilere baskı yaptı ve Theresa Brexit'i kucakladı.
Avusturya'da Sebastian Kurz daha da ileri gitti: Son seçim kampanyasında popülist göçmen karşıtı söylemi benimsedi ve daha sonra son Jörg Haider partisiyle hükümet koalisyonu kurdu. (Finlandiya, popülistlerle benzer bir koalisyona tanık oldu.) Bu taktik muhtemelen sağdaki kişiler için karışık bir nimet olacak gibi görünüyor. Yumuşak ve sert popülizm arasındaki ayrım epey bulanık ve yumuşak popülistler bir sonraki ekonomik, göç ve güvenlik kriziyle karşı karşıya kaldıklarında duruşlarını sertleştirecekler. Liberalizm böylesine popülist bir sapmadan sağ çıkabilir mi?
Büyük canlanma mı?
Liberalizmi solgunlaştıran en son ilaca "büyük fikir" denir. Liberaller savunmayı bırakmalı ve en büyük silahını - entelektüel kapasitelerini kullanmalıdır. Popülistler, Avrupa'nın 21. yüzyıla uygun vizyon önermek için gerekli uzmanlığa sahip değiller. Eleştiri yapabiliyorlar, ancak büyüme, güvenlik ve demokrasiye makul çözümler sunamıyorlar. Onlar bir yıkım gücüdür, bir umut ve vizyon kuvveti değildir. Liberaller çok daha iyi sonuç alabilir ve seçmenlere kaotik ve sığ popülist programlara karşı olumlu bir alternatif sunabilirler.
Ben bu ilaca önceki iki seçeneğe göre daha çok inanıyorum, fakat harikalar beklememeliyiz. Bunun nedeni kısmen, liberal ideallere ihanet edenlerin liberal yenilenmeye liderlik edebilmelerinin mümkün olmaması. Blair, Tusk veya Renzi ile ilişkili kişiler bunu anlamıyor gibi görünüyor.
Daha da önemlisi, liberalizm ütopyalar bir yana, büyük fikirler üretmekte iyi değildir. Hannah Arendt, Isaiah Berlin ve Karl Popper gibi ilham veren liberal düşünürler bizi 'açık toplum' için çalışmaya davet etti ancak hedefe ulaşma sürecinin nihai üründen daha önemli olduğunu unutmayın.
Açıkça tanımlanmış gündemleri olan devrimleri eleştirdiler; akıl yürütme, müzakere ve pazarlık yoluyla, açık zihinle, dogmalarla ilerlemek istediler. Denemelere, deneme yanılmayla ilerlemeye düşkündüler, sınırlamaları tanıdıkça karmaşık sorunlar için basit çözümlerden şüphelenmeye başlamışlardı. Bu, iyi huylu ihmal politikasının bir onayı değildir; Bu, tevazu, sabır ve akıl için bir çağrıdır.
Üç Adım İleriye
Benim büyük liberal fikrim üç adımdan oluşur: geçmişle hesaplaşma, deney yapma ve dijital dünya için yeni bir liberal sistem oluşturma. İlk adım bir veya iki yıl içinde, ikinci adım ondan daha kısa bir sürede tamamlanabilir, ancak üçüncü adım çok daha uzun sürebilir ve bu konuda dürüst olmalıyız.
Kısacası, büyük fikir büyük patlama anlamına gelmiyor. Liberaller, halka daha iyi bir geleceğe doğru yürüyüşe yeni bir yön düşüncesi sunmalıdır. Değişime ayak uyduramayan kişilere güvenli sığınma imkanı sağlamalıdırlar. Bununla birlikte, liberaller birkaç kararname yayınlayıp muhalifleri azarlayarak yeryüzünde cennet vaat eden popülist tuzağa düşmemelidir.
Liberal zafer dönemi için nostalji geliştirmek yerine, liberaller politikalarını yönlendiren liberal normların kataloğunu tekrar gözden geçirmelidirler. Son otuz yılda, kendilerini liberaller olarak adlandıranlar, eşitlikten çok özgürlüğe öncelik verdiler; Ekonomik nimetler, siyasi olanlardan daha fazla dikkat (ve koruma) almış; ve özel değerler kamusal değerlerden daha fazla korunmuştur. Bu öncelikler tekrar gözden geçirilmelidir.
Bir sonraki adım, temel liberal değerleri yansıtan bir dizi cesur deneyin onaylanmasıdır. Tobin vergisi, 'zaman çizelgeleri' ve çeşitli paylaşım ekonomisi biçimleri, e-demokrasi ve Barselona tarzı belediye meclisinin sürümleri ile birlikte denenmelidir. Bu deneyler tek başlarına kapitalizmi ve demokrasiyi iyileştirmeyecek, ancak Avrupa'yı mevcut kilitlenme noktasından uzaklaşmaya, vatandaşları güçlendirme ve adalet duygusunu yeniden yerleştirmeye yardımcı olacaklar. Onlar, liberalizmin ilerleme için bir güç olduğunun göstergesi olacak ve statükoyu korumak ve iktidardaki çıkarlarını korumak için bir araç olmadığını göstereceklerdir. Belki de bu deneyler liberalizmi gençlerin izlemesi için daha seksi bile yapar.
En son ve en zorlayıcı adım deneylerden yeni liberal yönetişim sistemine geçmektir. Zygmunt Bauman ünlü Liquid Times gazetesinde gözlemlediği gibi, açık toplumun "açıklığı", Karl Popper'ın hayal bile edemeyeceği yeni bir parlaklık kazandı. Günümüzde açıklık, esas olarak, "daha önce hiç olmadığı kadar kendi yolunu kesin olarak belirlemek ve seçilen bir güzergahı korumak için iktidarsız bir toplum" anlamına geliyor.
Liberaller bundan dolayı sınırsız ticaret, sermaye iletişim, suç, şiddet, ve göç için makul çözümler bulmalılar. Vatandaşların hiçbir kamusal yargılama ve koruma olmadan "otorite boşlukları" na düşmemelerini sağlayan bir demokrasi ve kapitalizm modeli düşünmelidirler. Günümüzde, en parlak liberal zihinlerin bile uluslararası hareketleri idare etmek için bütüncül çözümleri bulunmamaktadır; Bunun yanı sıra zaman alan olası çözümlerin halkla müzakere edilmesi ve uygulamada yargılanması gerekiyor.
Açık toplumun yeni versiyonunun, küreselleşmenin şekillendirdiği Avrupa'nın çoğulculuğunu, heterojenliğini ve melezliğini hoş karşılaması gerektiğine inanıyorum, ancak liberal arkadaşlarımdan bazılarının bunun kaos, özgür sürüş ve çatışmaya yol açacağından korktuğunu biliyorum. Teknolojik yeniliği kucaklamak ve bunu açık toplumun hizmetinde kullanmaktan yanayım, ancak internetin propaganda ve baskı aracı olarak kullanıldığını inkar etmek de zor. Makineler, birçok işi daha ucuza yapar ve insanlardan daha iyi yapar; ancak birçok insanı istihdam dışı bırakabilir.
Göçmenlere kültürel ve ekonomik bir varlık olarak bakıyorum, ancak bu, göçe izin vermek için daha sert koşullar isteyenlerin haksız olduğu anlamına gelmiyor. Tartışmalı konularda tartışmamız ve onlara pratik çözüm arayışı içerisinde bulunmamız, açıklık ve hoşgörü ile bireysel haklar ve refah; sınırlama, kapsayıcılık ve adalet gibi çekirdek liberal değerleri yansıtmamız gerekiyor.
Bu fikirler, yazarın Karşı Devrimi adlı kitabında daha derinlemesine / ayrıntılı olarak incelenmektedir.
Jan Zielonka, 6 Şubat 2018, Social Europe
Jan Zielonka, Oxford Üniversitesi'nde Avrupa Siyaseti Profesörü ve St Antony's College'da Ralf Dahrendorf Profesyonel Üyesi'dir. Daha önceki görevleri Varşova Üniversitesi, Leiden ve Floransa'daki Avrupa Üniversitesi Enstitüsü'dür. En son kitabı Counter-revolution. Liberal Europe in Retreat, Oxford University Press tarafından yayınlandı.
Derya Beyaz, 05.03.2018, Sonsuz Ark, Çırak-Çevirmen Yazar, Çeviri
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.