Sonsuz Ark'ın Notu:
Avrupa Birliği bir imkansızı başardığını düşünmüştü Euro 1 Ocak 2002'de, Dolar ve Sterlin'e karşı küresel piyasalara girince; Almanya ve Fransa egemenliğindeki bir bölgede Euro'nun bu iki ülkenin politikalarına bağımlı kalacağını da herkes biliyordu ve bu iki ülkeden birinin zayıflaması halinde diğer ülkenin Avrupa Birliği'nin patronu olarak eski Avrupa imparatorluklarına benzer bir imparatorluğu yöneteceğini de... Almanya Merkel liderliğinde 2008'deki ekonomik çöküşü kontrol altına aldığında Fransa bu süreçte kaybeden taraftı. Sonuçta İngiltere Euro bölgesinde olmamasına rağmen, Avrupa Birliği'nin Almanların imparatorluk alanı olduğunu görünce, daha az kötü olan seçenekle Brexit'le ayrılmayı tercih etti, şimdi gittikçe kötüleşen Euro Bölgesi verileri sonrası Euro için daha az kötü olan seçeneği tercih edecek olanlar geride kalanlar; şartları yerine getiremeyen ülkeler euro bölgesinden çıkarılacak ya da daha az kötü olan seçenek tercih edilerek borçların çevrilebilmesine yönelik yeni bir strateji kabul edilecek... 4 Mart 2018'de yapılan İtalyan seçimlerinin sonuçları birliğe karşı isyanda ilk büyük örnek... Avrupa Birliği ülkelerinin birlikte kalabilmesi için çok fazla nedenleri artık yok, euro ile de bir gelecek hayali kurmadıkları açık ve herkes çok iyi bir şekilde farkında ki birlik Almanya'nın hinterlandı olarak görev yapıyor ve Birlik üyeleri sırf bu sebeple can simidi olarak Çin'e sarılmış durumdalar (Bakınız; SA5969/SD950: Çin ve 16+1 Girişimi: Avrupa'nın Yeni 'Doğu Bloku') Çin'e sarıldıkça da Almanya ve Fransa varoluş sancılarını derinden hissedecekler ve çöküş kaçınılmaz olacaktır.
Seçkin Deniz, 28.04.2018
Avrupa Birliği bir imkansızı başardığını düşünmüştü Euro 1 Ocak 2002'de, Dolar ve Sterlin'e karşı küresel piyasalara girince; Almanya ve Fransa egemenliğindeki bir bölgede Euro'nun bu iki ülkenin politikalarına bağımlı kalacağını da herkes biliyordu ve bu iki ülkeden birinin zayıflaması halinde diğer ülkenin Avrupa Birliği'nin patronu olarak eski Avrupa imparatorluklarına benzer bir imparatorluğu yöneteceğini de... Almanya Merkel liderliğinde 2008'deki ekonomik çöküşü kontrol altına aldığında Fransa bu süreçte kaybeden taraftı. Sonuçta İngiltere Euro bölgesinde olmamasına rağmen, Avrupa Birliği'nin Almanların imparatorluk alanı olduğunu görünce, daha az kötü olan seçenekle Brexit'le ayrılmayı tercih etti, şimdi gittikçe kötüleşen Euro Bölgesi verileri sonrası Euro için daha az kötü olan seçeneği tercih edecek olanlar geride kalanlar; şartları yerine getiremeyen ülkeler euro bölgesinden çıkarılacak ya da daha az kötü olan seçenek tercih edilerek borçların çevrilebilmesine yönelik yeni bir strateji kabul edilecek... 4 Mart 2018'de yapılan İtalyan seçimlerinin sonuçları birliğe karşı isyanda ilk büyük örnek... Avrupa Birliği ülkelerinin birlikte kalabilmesi için çok fazla nedenleri artık yok, euro ile de bir gelecek hayali kurmadıkları açık ve herkes çok iyi bir şekilde farkında ki birlik Almanya'nın hinterlandı olarak görev yapıyor ve Birlik üyeleri sırf bu sebeple can simidi olarak Çin'e sarılmış durumdalar (Bakınız; SA5969/SD950: Çin ve 16+1 Girişimi: Avrupa'nın Yeni 'Doğu Bloku') Çin'e sarıldıkça da Almanya ve Fransa varoluş sancılarını derinden hissedecekler ve çöküş kaçınılmaz olacaktır.
Seçkin Deniz, 28.04.2018
The Lesser Evil For The Eurozone
Böyle olması gerekmiyordu. Yeni bir Alman hükümetinin kurulması o kadar uzun sürdü ki, Fransa ve Almanya'nın eurozone reformu için çalışmaya başladıkları sırada, 4 Mart'taki İtalyan genel seçimleri sonucu birlik siyasî depremle sarsıldı. Almanya Başbakanı Angela Merkel ve Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, aralarındaki farklılıkları çözmeye ve Temmuz ayında ortak bir reform için yol haritası hazırlamaya karar verdiler. Ancak, İtalya'nın anti-sistem-sistem karşıtı partilerinin elde ettiği zaferin getirdiği değişiklikleri görmezden gelemezler. Şimdiye kadar siyaset, popülizmi sadece içermiş gibi görünüyordu. Şimdi ise popülizm ana akım haline geldi.
Franco-Alman planını çizmek zorunda kalacaklar için, İtalya'dan gelen mesaj, 1980'lerin ortasından bu yana Avrupa'ya egemen olan politika çerçevesinin artık geniş bir destek istemediği gerçeğidir. 30 yıl boyunca, piyasa reformları ve sağlam kamu maliyesine duyulan ihtiyaç konusundaki mutabakat, küçük ülkelerdeki (Yunanistan) muhalefetin üstesinden gelmek ve büyük şirketlerdeki (Fransa) ertelemenin önüne geçmek için yeterince güçlü olmuştu. Ancak önümüzdeki yıllarda, euro bölgesi oyun alanı iyi bir savaş alanı olabilir.
İlk zayiat, mali kuralların genişlemesi, izleme prosedürleri ve aşırı bütçe açıkları için nihai yaptırımlar ile Avrupa İstikrar ve Büyüme Paktı'nda olmak zorundadır. AB'de mali disiplinin uygulanmasına ilişkin 224 sayfalık 'Vade Mecum-Rehber Kitap' umutsuzca karmaşıktır; öyle ki, hiçbir maliye bakanı, meclis üyesi, ülkesinin uymak zorunda olduğu şeyi tam olarak anlayamaz.
Ancak Brüksel’deki kabul edilemez kurallar popülistler için basit ve açık bir politik hedeftir. Popüler bir Fransız televizyon dizisi olan “Baron Noir-Siyah Baron"da, bir mali skandala karışan başkan, AB'nin açık cezalarına karşı bir koalisyon kurarak kamuoyunun duyduğu öfkeden neredeyse kaçmaktadır. Avrupa'nın hemen her yerinde yükselen popülizm ile ortaya çıkan gerçeklik kısa sürede kurguyu geçebilir. Büyük ülkeler için yaptırım tehditleri her zaman kağıttan kaplan olmuştur. Şimdiki fark, AB'nin blöf yapabilme ihtimalidir.
Uygulanması gereken yaptırımlar, euro bölgesindeki katılımcıların nasıl davranmasını sağlayacak? Almanya'nın anlaşılır bir şekilde endişe duyduğu şey budur. Almanya'nın, mali takıntıları ile ilgili nasıl bir rezervasyon olursa olsun, oyunun kuralları gereği parasal bir birlikteliğin sürdürülemez kamu borçları birikimiyle uğraşması gerekmektedir. Politika belirsizliği, güçlü bir güç merkezinden yoksun bir sisteme dayanamaz. Eğer bir ülke harekete geçmezse ve kimse ne olacağını bilemezse, beklenilen şey borçlanmanın yüksek bir enflasyon maliyeti ile karşılaşacağı anlamına gelebilir.
Berlin'deki yakın tarihli bir konferansta, ekonomistler, euronun sürdürülemez olduğu kanıtlanırsa ne yapmaları gerektiğini tartıştılar. Önde gelen Alman akademisyenler, güvenilir yaptırımların bulunmadığını, sadece zorunlu çıkış tehdidinin Avro Bölgesi üyelerini disiplin altına sokabileceği görüşünü dile getirdiler. Başka bir deyişle, hükümetler açık bir seçim ile karşı karşıya olmalıdır: "Yap ya da git".
Teknik olarak, bunu uygulamak zor olmazdı. Suçlu bir ülkeyi zorlamak için ECB bankacılık sistemi euro likiditesinden çekilebilirdi. Yunanistan'ın çıkışın eşiğinde olduğu 2015'te bu neredeyse gerçekleşmişti ve o zamanlar Almanya maliye bakanı Wolfgang Schäuble Yunanistan'ı euro bölgesinin dışına çıkarmayı düşünüyordu. Euro bölgesi liderlerinin bunu yapmamak konusunda hemfikir olmak için uzun ve dramatik bir gece boyunca görüşmesi gerekmişti.
Bununla birlikte, bir ülkeyi zorlamak, korkunç sonuçlara yol açacaktır. Euro'dan geri dönülemezlik bir efsane olabilir - hiçbir şey geri döndürülemez - ama bu yararlı bir efsanedir. Eğer işletmeler ve koruyucular bir sonraki çıkış hakkında spekülasyon yapmaya başlayacaklarsa, ortak para birimine olan güven yakında ortadan kaybolacaktır. İnsanlar biriken riskten korunmak için tasarruflarını hareket ettirecektir. Bir Alman eurosu, bir Fransız eurosundan daha değerli olacaktır, bunun sonucunda her iki euro da bir İtalyan eurosundan daha değerli olacaktır. Bu yüzden ECB'nin başkanı Mario Draghi, 2012'de euro'nun bütünlüğünü korumak için “ne gerekiyorsa” yapacağını söyledi .
Peki, eğer yaptırımlar işe yaramıyorsa ve çıkış tehdidi herkese zarar verecek bir kitlesel bomba ise? Fransız ve Alman meslektaşlarımızla birlikte yakın tarihli bir makalede, Avro Bölgesi'nde borçları yeniden yapılandırmayı güvenilir bir olasılık haline getirmeyi savunuyoruz. Borçların yeniden yapılandırılmasına iyimser olarak bakmıyoruz, bu arzu edilen bir şey değil ve biz bunun otomatik olarak yapılmasını veya 'sayısal tetikleyiciler' tarafından yönlendirilmesini de savunmuyoruz.
Ancak, yaptırımları olmayan bir sistemde mali sorumluluk ancak iki koşul yerine getirildiği takdirde uygulanabilir. Birincisi, hükümetler ve onları finanse edenler, sorumsuzluğun sonuçlarına, yani nihayetinde borçların yeniden yapılandırılmasına maruz kalmalıdır. İkincisi, takip eden finansal bozulma sınırlandırılmalıdır, böylece politika yapıcılar, her ne pahasına olursa olsun yeniden yapılanmadan kaçınmak istemezler. Bu da bizim gazetemizde dile getirdiğimiz bir dizi reform gerektiriyor.
Bu fikir, sadece İtalya'da değil, politikaların kuruluşunun ülkenin kayıtlı borçluluk durumuna dayandığı İtalya'da değil, aynı zamanda borç ödemesinin gelişmiş ve gelişmekte olan ülkeler arasındaki bölünme çizgisi olarak kabul edildiği Fransa'da da güçlü çekincelerle karşılaşmaktadır. Deauville zirvesinin anıları - Merkel ve Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy tarafından ortaya konan aşırı kamu borçlarını ele alan kötü düşünülmüş bir rejim - hala canlı. Fransız görüşü, borçların yeniden yapılandırılmasının muhtemel bir sonucu olsa bile, tasarlanmaması gerektiğidir.
Ama Fransızlar yeni gerçekle yüzleşmeli. Euro 2010-2012 mali kesintilerinden kurtulurken, şimdi daha zorlu bir siyasi aksaklık ile karşı karşıya bulunuyor. Bu tehditle karşı karşıya kalmaktır.
Kuralların kutsallığı konusunda ortak bir fikir birliği bulunmadığından, pek çok olasılık söz konusu değildir. Bir çapası olmayan bir Euro, Kuzey Avrupa'nın uzun süredir bir parçası olmayı istemeyecekleri bir şey. Bir başka olasılık, geniş açık çıkış kapısına sahip bir Euro, başka bir finansal krize yol açacak bir şey. Ve yine bir diğeri, tanımlanmış ve öngörülebilir iç borç çözme mekanizmalarına sahip bir Euro'dur. Sonraki opsiyon, kuşkusuz, risksiz değil, ancak çıkış tehdidinden kesinlikle daha güvenlidir. Fransa ve Avrupa, daha az kötüyü seçmelidir.
Jean Pisani Ferry, 4 Nisan 2018, Social Europe
(Jean Pisani Ferry, Berlin Hertie Okulu'nda bir Profesördür ve şu anda Fransız hükümetinin Politika Planlaması Komiseri olarak hizmet vermektedir. Brüksel merkezli ekonomik düşünce kuruluşu Bruegel'in eski müdürüdür.)
Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.