Sonsuz Ark'ın Notu:
Sufizm-Tasavvuf ve İslamcılık, Masonların diğer dinlere yönelik komplolarına benzer bir şekilde tasarlanmış, birbirine zıt bir şekilde konumlanmış müslümanlara yönelik iki ayrı komplosudur. Aşağıda çevirisini yayınladığımız analizden önce 28.10.2010 tarihli SA456/SD72: Masonik Oyun Sürüyor -"Masonic Game in Progress"- başlıklı analizimizi okumanızı tavsiye ediyoruz. Çünkü 2010 tarihli analizimizdeki tezlerin birçoğunun kanıtları 'The Sufi Conspiracy-Sûfi Komplosu' başlığıyla yayınlayacağımız bu seride kişiler, olgular ve olaylar çerçevesinde açık bir şekilde ortaya konmuştur. Sufizm ve İslamcılık müslümanların samimi arayışlarını çarpıtmak, doğru yol üzere yol almalarına engel olmak ve İslam'ın bütün insanlık için kurtuluş yolu olduğu gerçeğini ortadan kaldırmaya yönelik şeytani bir tasarımın ürünü olarak bugün müslümanları İslam'ın asıl kaynağı olan Kur'an'dan uzaklaştırmakta başarılı olmuştur. Bütün insanlığa ve dinlere karşı kurulmuş komplolardan sadece bu iki komplonun çözülmesi, bu şeytanî kuşatmayı yarmaya başlamanın ilk adımıdır, çünkü ancak İslam bu cehenneme giden yolu değiştirebilme gücüne sahiptir. Lütfen bu şeytani yapının hazırladığı videoyu izleyiniz ve analizini yapıp SA3198/KY51-HA1: Animasyon'a Gizlenen Strateji: Nedir Bu "I Pet Goat"? başlığıyla yayınladığımız analizi okuyunuz ...
Seçkin Deniz, 04.05.2018
THE SUFI CONSPIRACY-2
George Gurdjieff
Şamanizm’in kökenini bilgeliğin kaynağı olarak tanıtanlardan birisi de, New Age döneminde Sufizm'in yaygınlaşması için baş propagandacı olan George Gurdjieff (1866 – 1949) idi. Gurdjieff karizmatik bir hipnotist, halı tüccarı ve Ermeni kökenli bir casustu.
Gurdjieff’in öğretisine göre insanlar, gerçekliği tam olarak algılamalarına imkân vermeyen bir “uyanık uyku” haline yakalanmışlardı ancak daha yüksek bir şuur haline yükselerek insani potansiyellerini tam anlamıyla elde etmeleri mümkündü. Bunun için “İş” veya “Metot” adını verdiği bir yöntem geliştirmişti. Gurdjieff’in kişinin şuurunu uyandırmak için geliştirmiş olduğu yöntem Fakir, Keşiş ya da Yogilerinkinden daha farklı olduğu için bu disiplin “Dördüncü Yol” olarak da isimlendirilmekteydi. Gurdjieff’in tanımladığı şekliyle: “Gizli imkânları geliştirme yolu, doğaya ve Tanrı'ya aykırı düşen bir yoldur.”(4)
George I.Gurdjieff
Eski öğrencileri tarafından pejmürde ve pisboğaz birisi olduğu için eleştirilen Gurdjieff, kız öğrencilerini taciz etmekle ve gayrimeşru ilişkilerinden doğan çocuklarıyla ünlenmişti. Önde gelen öğrencilerinden P. D. Ouspensky onun “çok sıradışı” ancak “yanında bulunmanın da tehlikeli” birisi olduğunu söylemiş ve sonunda ondan ayrılmıştı. (6)
Diğer bir ünlü öğrencisi J. G. Bennett ise şu uyarıda bulunuyordu: “Gurdjieff hayal edebileceğiniz bir muammadan çok daha fazlasıdır. Derin anlamda iyi olduğuna ve insanlığın iyiliği için çalıştığına eminim ancak yöntemleri genellikle akıl almaz bir nitelik taşır.”(7)
Gurdjieff’in eski öğrencilerinden biri olan Louis Pauwels, Mösyö Gurdjieff adını taşıyan kitabında, Gurdjieff tarafından yazılan ve Önemli Adamlarla Toplantılar isimli kitabında bahsettiği “Gerçeğin Peşindekiler” den birinin Karl Haushofer olduğunu ileri sürmektedir. Haushofer “büyücü ve gizli üstattır” ve öğrencisi Rudolf Hess aracılığıyla Hitlerin jeopolitik stratejilerinin gelişimini etkilemiştir.
Haushofer ayrıca daha sonradan Nazi Partisine dönüşen ve Baron Rudolf Van Sebottendorf tarafından kurulan Thule Topluluğu’nun da önde gelen üyelerinden biriydi. Sebottendorf, Özgür Mason olan Türkiye’deki Bektaşi Sufilerinin yanında Kabala üzerinde çalışmıştı.
Karl Haushofer ve Rudolf Hess
Görünen o ki Haushofer, Gurdjieff’in insanların uyumakta olduğu ve kendilerini uyandıracak bir kahraman bekledikleri yönündeki öğretisinden etkilenmişti. Gurdjieff’in Haushofer’e simge olarak gamalı haçı kullanma tavsiyesinde bulunduğuna dair iddialara bakılırsa Haushofer Tibet’te Gurdjieff ile birlikte olmuş olmalı.(8)
Diğer bir iddia ise, daha sonra Stalin olarak anılacak olan Joseph Dzhugashvili ve Gurdjieff’in, Kafkasya Tiflis’de genç birer öğrenciyken katıldıkları seminerde tanışmış olmalarıyla alakalıdır. Gurdjieff’in aile kayıtlarına göre Stalin bir süre onlarla birlikte aynı evde kalmıştır.(9) Ayrıca Stalin’in, Gurdjieff ve takipçilerinden oluşan “Doğu Kardeşliği” adı verilen okült bir yapıya mensup olduğu iddiası da bulunmaktadır. (10)
Gurdjieff’in düşüncesi Teozofi, Neo-pisagorculuk (yeni-pisagorculuk), Gül-Haçcılık (Rozikrusyenizm) ve Simya’nın terkibinden oluşmaktadır. Gurdjieff ve hareketi hakkında James Webb tarafından yazılan Ahenkli Çember adlı kitapta Blavatsky’nin Teozofisi en önemli kaynaktır.
Ek olarak, K. Paul Johnson'ın da belirttiği gibi, “Blavatsky ve Gurdjieff'in öğretilerinin bir karşılaştırması, her ikisinin de eşit olarak başka bir kaynağa dayanmış oldukları sonucuna götürür; İsmaili Şiası.(11) Johnson'a göre, Blavatsky'nin bu İsmaili nüfuza dair muhtemel kaynağı, eşzamanlı olarak Mısır'daki Büyük Özgür Mason Üstadı ve Selefizm adı verilen fundemantalist reform grubunun kurucusu olan Cemâleddin Afgânî’dir.
Bektaşi Sufileri ile çalışmış olan Gurdjieff, Şamanizm inancını da Sufi geleneğin kaynağı olarak benimsemiştir. Gurdjieff’in Dördüncü Yol öğretileri, “Evrensel Kardeşlik” ten ve Sarmoung (Sarman, Sarmouni) denilen gizemli bir keşiş grubundan bahseder. Her iki grubun da ileri seviye bilgi ve güçlere sahip olduğu belirtilerek tüm inançlardan uygun adaylara kapılarının açık olduğu ifade edilmiştir.
Gurdjieff gezilerini anlatmış olduğu kitabında içinde Orta Asya, Mısır ve Roma’nın da olduğu dünyanın çeşitli yerlerindeki rastlantılardan bahseder. Daha sonra Gurdjieff, gizemli Sarmoung Kardeşliği’ni araştırıp bulmak üzere Orta Asya’ya gidecektir. Bu Topluluğa ait baş manastırın, Asya'nın kalbinde, Özbekistan'ın Buhara kentinden at ve eşekle yaklaşık on iki gün süren yolculuktan sonra varılan bir yerde bulunduğu söyleniyordu.
Gurdjieff, Sarmoung Kardeşliğinden Dönen Dervişler’inkine benzeyen ve öğretisinin ayrılmaz içsel bir parçasını oluşturan kutsal dansları öğrenir. Gurdjieff’in önde gelen öğrencilerinden, İstanbul’daki İngiliz Askeri İstihbaratı’nın başı ve popüler Tasavvuf yazarı İdris Şah’ın arkadaşı olan J. G. Bennett’e göre Gurdjieff’in “Dördüncü Yolu”, Orta Asya Şamanizm’inden etkilenmiş, on ve on altıncı yüzyıllar arasındaki Nakşibendi Sufi Üstatları zinciri olan Hacegan’dan (Çev: Hacegan, tasavvuf ilminde de kullanılan bir tabirdir. Farsça bir kelime olan Hace; hoca, efendi, mürşid, rehber manalarına kullanılır. Hacegan da, hace’nin çoğuludur) ile başlar.
JG Bennett
Gurdjieff, İsa Mesih'in gerçek öğretilerinin Hıristiyan Kilisesi tarafından bozulduğuna ancak “Essenlerin Kardeşliği” adı verilen küçük bir inisiye grubunun onları gizlice koruyabildiğine inanıyordu. Aynı şekilde, Gurdjieff, İslam'ın da Hz. Muhammed'in orijinal öğretilerinden saptığını düşünüyordu. Gurdjieff, İslam'ın ezoterik öğretilerinin Orta Asya Buhara'da olduğuna inanıyordu. Bu ezoterik öğretiler, İslam'ın gerçek öğretilerini koruyan ve tüm dinlerin içsel anlamının bir sentezini temsil eden Nakşibendi Sufileri ile bağlantılıydı.
1953 senesinde Bennett, Şam’daki Nakşibendi Hakkani Tarikatı Şeyhi Abdullah el-Faiz ed-Dağıstanî’ye (1891-1973) gizemli bir ziyareti de içeren bir Orta Asya seyahati yaptı.(13)
Bennett’i inisiye eden Ed-Dağıstanî, onun rüya yoluyla “Enneagram’ın (Çev: Gurdjieff tarafından Enneagram olarak 1920’lerde adlandırılmıştır. Yunanca dokuz anlamına gelen ‘enne’ ve 'nokta, şekil' anlamına gelen ‘gram’ kelimelerinin bir araya gelmesiyle oluşturulan Enneagram, 'dokuz nokta' anlamına gelmekte olup, bir kişilik modeli olarak Ichazo tarafından modern dünyaya sunulmuştur. Bu sistemde birbirinden farklı dokuz mizaç-kişilik tipi bulunmaktadır. Her insan bunlardan birinin baskınlığı ile doğar) temeli haline gelmiş, dokuz nokta gücünün bilgisine erişmesine” izin verdi.(14)
Enneagram, genellikle bir daire içindeki dokuz köşeli bir şekildir. Ouspensky’nin söylediğine göre Gurdjief, eski bir sır olan Enneagram’ın ilk kez kısmen ortaya çıktığını ve sembolün ipuçlarının ezoterik literatürde bulunabileceğini iddia ediyordu. Rönesans Hermetizmi’ndeki iç içe geçmiş üç üçgenden oluşan ve nonagram olarak da adlandırılan şekilde olduğu gibi, Enneagramın da Kabalistik Hayat Ağacından veya Hıristiyan ortaçağ filozofu Raymond Lull tarafından kullanılan dokuz köşeli şekilden türetilmiş olabileceği öne sürülmüştür.(15)
David Livingstone, 17.08.2013, Conspiracy School
Tamer Güner, 04.05.2018, Sonsuz Ark, Stratejik Araştırma, Çeviri
Takip et: @Trrguni
Kaynaklar:
[1] Johnson, Initiates of Theosophical Masters, p. 81.
[2] F. Hitchman, Burton, Vol. I, p. 286.
[3] “Abder-Rahman Elîsh El-Kebîr,” Wikipedia, French edition.
[4] P. D. Ouspensky, In Search of the Miraculous: Fragments of an Unknown Teaching, (Harcourt, 1949). p. 47.
[5] Colin Wilson, Rasputin and the Fall of the Romanovs, (Farrar Straus & Co., 1964), p. 103.
[6] John G. Bennett Witness: The Autobiography of John G. Bennett (Tucson: Omen Press, 1974), p. 126.
[7] Ibid., p. 244.
[8] Gary Lachman, Politics and the Occult; James Webb, The Harmonious Circle (Thames and Hudson: London, 1980).
[9] Luba Gurdjieff, A Memoir with Recipes (Berkely, CA: Ten Spead Press, 1993, p. 3; cited in Paul Beekman Taylor, Gurdjieff and Orage: Brothers in Elysium, (Weiser, 2001), p. x.
[10] Margarita Troitsyna, “Joseph Stalin's occult knowledge and experiments,” Pravda (June 23, 2011)
[11] K. Paul Johnson, Initiates of Theosophical Masters, (Albany: State University of New York Press, 1995) p. 141.
[12] Victoria Lepage, "G.I. Gurdjieff & the Hidden History of the Sufis,” New Dawn (March 1, 2008).
[13] “A New World Sufi Order?” Islamic Party of Britain (Autumn 1993)
[14] Shaykh Muhammad Hisham Kabbani, The Naqshbandi Sufi Way: History and Guidebook of the Saints of the Golden Chain, (KAZI, 1995).
[15] James Webb, The Harmonious Circle: The Lives and Work of G.I. Gurdjieff, P.D. Ouspensky, and Their Followers, (New York and London: Putnam USA, and Thames and Hudson, 2001).
[16] Peter Ouspensky, In Search of the Miraculous (Harcourt, 1949) p. 50.
[17] Tim Leary, Changing my mind among others, (Prentice-Hall, 1982) p. 192-3.
[18] Jan Irwin, “The Secret History of Magic Mushrooms,” Gnosis Media.
[19] R. Gordon Wasson, “The Hallucinogenic Fungi of Mexico,” The Psychedelic Review, vol. 1, no. 1, (June 1963), p. 30.
[20] Morgan Davis, From Man to Witch: Gerald Gardner 1946, www.geraldgardner.com.
[21] Paul O'Prey, Between Moon and Moon – Selected Letters of Robert Graves 1946–1972, (Hutchinson, 1984), pp. 213–215.
[22] Paul O'Prey, Between Moon and Moon – Selected Letters of Robert Graves 1946–1972, (Hutchinson, 1984), pp. 213–215.
[23] John G. Bennett, Witness: The autobiography of John G. Bennett. (Tucson: Omen Press, 1974), pp. 355–363.
[24] See Robert Dreyfuss, Hostage to Khomeini.
[25] Elizabeth Hall, “At Home in East and West: A Sketch of Idries Shah,” Psychology Today 9 (2): 56 (July 1975).
[26] Idries Shah (Presenter), “One Pair of eyes: Dreamwalkers,” BBC Television, (19 Dec 1970).
[27] Dreyfuss, Hostage to Khomeini, [excerpt: http://www.hoveyda.org/aspen77.html]
[28] Othman Abu-Sahnun the Italian, “The Murabituns & Free Masonry,” Murabitun Files.
[29] Wouter J. Hanegraaff, New Age Religion and Western Culture: Esotericism in the Mirror of Secular Thought, (Boston, Massachusetts, US: Brill Academic Publishers, 1996), pp. 38–39.
[30] Adam Curtis, “The Curse of Tina Part Two: Learning to Hug.” BBC Blogs: Adam Curtis: The Medium and the Message. (October 4, 2011).
[31] “Claudio Naranjo, M.D..,” Blue Dolphin Publishing.
[32] Kripal, Esalen, America and the Religion of No Religion, p. 177.
[33] David Westerlund (ed.), Sufism in Europe and North America. (New York, NY: RoutledgeCurzon, 2004), p. 53.
[34] John C. Lilly & Joseph E. Hart, “The Arica Training,” Transpersonal psychologies, edited by Charles T Tart (Routledge, 1975).
[35] Kripal, Esalen, p. 178.
[36] “A New World Sufi Order?” Islamic Party of Britain (Autumn 1993)
[37] Umar Ibrahim Vadillo, The Esoteric Deviation in Islam, (Cape Town South Africa: Madinah Press, 2003), p. 447.
[38] Shaykh Samir Kadi, The Irrefutable Proof that Nazim al-Qubrusi Negates Islam, p. 4
[39] Itzchak Weismann, TThe Naqshbandiyya: Orthodoxy and Activism in a Worldwide Sufi Tradition, (London: Routledge, 2007) p. 170.
[40] Muqaddimah Q I 201-202, and M. al-Tanji’s edition of the Shifa’ al-Sa’il fi Tahdhib al-Masa’il, (Istanbul, 1958), pp. 110-11 quoted from James W. Morris, "An Arab ‘Machiavelli’.”
[41] Umar Ibrahim Vadillo, The Esoteric Deviation in Islam, (Cape Town South Africa: Madinah Press, 2003) p. 632.
[42] Pacific Church News Vol. 153 no. 3, June/July 1997.
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.