Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız Spectator'dan Fraser Nelson'a ait analiz, Trump'ın NATO konusunda klasik Amerikan politikalarını sürdürdüğünü, NATO'yu Amerikan çıkarları için kullanmaya devam edebilmesi için savunma bütçelerini sürekli kısan NATO üyesi Avrupa ülkelerini savunma harcamalarını arttırmaya zorlaması gerektiğini anlamamızı sağlıyor. Özellikle klasik hale gelen "tehdit et bekle ve sonuç almak için gerilimi arttır, pazarlık masasını yeniden kur" şeklindeki Trump stratejisinin gösteri boyutunun da tasarlanmış bir model olarak uygulandığını fark ettiğimiz bu yeni dönemde, Trump yönetiminin darbecilikten ve PKK-FETÖ teröründen yargılanan ajan-papaz Brunson'un serbest bırakılması konusunda Türkiye'ye yönelik tehditleri ve iki bakanımıza uygulayacağını ilan ettiği düşük profilli yaptırımları dikkatle irdelememiz ve aynı stratejik incelikle cevap vermemiz gerekiyor.
Seçkin Deniz, 04.08.2018
Trump vs Nato: the trade war is becoming a security crisis
"Amerika artık Avrupa'nın savunma konusundaki zayıflığını ortadan kaldırmaz."
Theresa May için, Donald Trump'un Kim Jong-un'la yaptığı görüşmelerin en endişe verici kısmı iki erkeğin karşılaşmasından iki gün önce yaşandı. ABD Başkanı, Kanada'daki G7 zirvesinden kaçtıktan hemen sonra Singapur'a gelmişti, hâlâ vergi tarifeleriyle ilgili Avrupalı ve Kanadalı muadilleri tarafından eleştirilmeye devam ediyordu. Konuşmasını savunmak ve Nato'yu en sevdiği böceklerden birine çevirerek vurmak için Twitter'a götürdü.
Bu, öncelikle yetersiz bir açıklamaydı. Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü'nün (NATO) geleceği, 1949'daki başlangıcından bu yana belki de her zamankinden daha hassas hale gelmiş görünüyor. G7'nin altısı Nato üyesiydi ve ABD 28 NATO üyesinden daha fazla savunma için harcama yaptı. Ancak ittifak yalnızca üyelerine birleşik bir cephe sunabildiği zaman işe yarar: ABD Başkanı, Nato'yu rutin bir şekilde bir aldatmaca olarak tanımlarken, üyelerini savunmaktan açıkça vazgeçmesi zor. Nato'ya güven yoksa, Nato yoktur.
Bu, tam olarak Londra'da böyle bir kaygının ortaya çıkma nedenidir. G7 zirvesinden önce, Theresa May meslektaşlarına durumun ciddiyetini ve vergi tarifeleri üzerindeki ısrarın tam bir güvenlik krizine nasıl dönüşeceğini anlatmıştı. G7'nin İngiltere, Amerika ve Avrupa'nın Çin'le anlaştığı bir forum olması gerekiyordu, demişti, ancak bu artık işe yaramadı çünkü Trump, Çin'i tek başına ele alabileceğini düşünüyor.
Trump seçilmeden önce Nato'yu “eskimiş” olarak tanımlamıştı, ancak Bayan May, bakanlarına geçen yıl Ocak ayında Washington'da yaptıkları toplantı sırasında İngiliz hükümetinin baskısı nedeniyle bu konuda geri adım attırdıklarını söylemişti. Önümüzdeki ay Brüksel'de yapılacak olan Nato zirvesinde, Trump'ın Avrupa ve Kanada'dan yapılan çelik ithalatına uygulanan vergi tarifelerine tokat atmasıyla başlayan büyük endişe verici durum, Trump'ın müttefiklerini onlardan uzaklaşmakla tehdit edeceği bir ticaret savaşına dönüşebilir. Trump için, savunma ve ticaret birbiriyle çok bağlantılıdır: kendi vergi tarifeleri, ulusal güvenlik gerekçesiyle ve sözde müttefiklerden yapılan ithalata daha az güvenme ihtiyacıyla ortaya konmuştur.
ABD’nin eski NATO büyükelçisi Ivo Daalder, Trump’un ticaret ve savunma mekanizmalarının Nato için hangi anlama geldiği konusunda açık sözlü. Son dönemde “İttifak'ın can damarı güvendir” diyor. 'Dolayısıyla ulusal güvenliğe dayalı bir ticaret anlaşmazlığı - bu acıtıyor'.
Ama aynı zamanda acıyor çünkü Trump’ın eleştirisinde çok fazla gerçek var. 29 Nato üyesinden her biri ekonomik çıktısının yüzde 2'sini savunmaya aktarmayı kabul ediyor, ancak sadece dört tanesi bunu yapıyor: Yunanistan, Estonya, İngiltere ve ABD. Avrupa'nın en zengin ülkesi olan Almanya, GSYİH'nın sadece yüzde 1.2'sini savunmaya harcıyor. Angela Merkel’in bunu yüzde 1,5’e yükselteceğini söylemesini, Trump (ve savunma görevlileri) aşağılayıcı bir şekilde düşük olduğunu belirterek karşıladı. Avrupa hükümetleri hep birlikte, savunma kaygısı için yaklaşık 140 milyar sterlin tasarruf ediyor. Bunu, deliğin Sam Amca tarafından doldurulacağını bildiği için yapıyorlar.
Buna itiraz eden sadece Trump değil. Önceki Amerikan başkanları sabırlarının tükendiğini ifade ediyorlardı. Barack Obama bile, “tüm kavgaları yaparken, bütün Avrupa'yı ve Avrupalıları ve Arap devletlerini” şikayet ediyordu. İngiltere sadece yüzde 2'lik savunma harcamalarını minimum seviyesinde tutmayı kabul etmişti, çünkü Obama David Cameron'a para olmadan "özel bir ilişki"yi unutabileceğini söylemişti. Ve Birleşik Krallık'taki savunma harcamalarını en az düzeyde tutmak, İngiliz ordusunu Napolyon savaşlarından beri herhangi bir zamandan daha az asker tutması anlamına geliyordu. Yine de, Britanya en azından işleyen bir orduya sahip. Diğer Nato müttefikleri için de aynı şey söylenebilir.
Trump'ın son zamanlarda öfkesinin hedefi olan Almanya'yı ele alın. Savunma, büyük ölçüde pasifist olan Alman halkının tarihi göz önünde bulundurulduğunda düşük bir önceliğe sahip olmasına rağmen, Alman parlamentosunun bu yılın başlarında hazırladığı bir rapor, Alman ordusu, donanması ve hava kuvvetlerindeki çürümenin boyutlarını ortaya koydu. Geçen yılın sonunda, Bundeswehr'in (Alman Silahlı Kuvvetleri) 128 Eurofighter'ından uçabilecek durumda 39 savaş uçağı vardı. Rapor hazırlandığı zaman hiçbiri çalışmayan altı denizaltı vardı. 13 yaşlı fırkateynden sadece beşi denize açılabilecek durumdaydı. 93 Tornado jetin 26'sı harekete hazırdı. Alman hava kuvvetleri kursiyerleri hak kazanmak için mücadele ediyorlardı, çünkü az sayıda uçak kullanıma hazırdı.
Alman askeri personeli de krizdeydi. Alman parlamentosunun silahlı kuvvetler komiseri Hans-Peter Bartels, son zamanlarda 21.000 kadronun boş olduğunu söyledi. 'Savunma bütçesini 25 yıl boyunca kesintilerle azalttık' dedi. 'Her şeyin müzakereler, anlaşmalar, işbirliği ve ortaklıklar yoluyla çözülebileceğini düşündük.'
Almanya'nın eski Washington büyükelçisi Wolfgang Ischinger, “ABD'nin DAEŞ'e karşı başlattığı mücadeleye en fazla katkıda bulundukları şeyin keşif uçuşları olduğunu” idrak ettiğini söyledi. 'Fotoğraf çekiyoruz, ancak kirli işi başkalarına bırakıyoruz' dedi. 'Dünyanın en büyük beleşçilerinden-otlakçılarından-asalaklarından biri olma ününü geliştirmemeliyiz'.
Alman ordusunun ünü dört yıl önce Panzergrenadierbataillon'daki askerlerin silah sıkıntısı nedeniyle silah yerine boyalı süpürge ile egzersiz yapmaya gittikleri zamanki gibi fiyaskolardan tam olarak kurtulmuş değil. Onlar, Nato'nun 'Çok Yüksek Hazırlıklı Ortak Görev Gücü'nün bir parçasıydı.
Trump'un Nato ile ilgili dili kaba ve içkin olabilir, ancak ABD'li yetkililer hayal kırıklıklarını ifade eden bütün yolları tükettiler. George W. Bush'un savunma bakanı Robert Gates, Avrupalı üye devletler ayağa kalkmadıkça Nato'nun 'askeri ilgisizliğe' maruz kalacağı konusunda uyardı. Obama 'asalaklar'a köpürüyordu. James Mattis, Trump'ın Savunma bakanı olarak atandığında, Avrupalı liderleri ‘Amerikalılar, çocuğunuzun güvenliğine sizden daha fazla önem veremez” konusunda uyarmakta hiçbir zaman kaybetmedi.
Bu yüzden Trump'ın tweetleri, Amerika'nın yıllarca Nato'ya göndermeye çalıştığı mesajın daha özlü ifade edilmiş şekliydi: Washington'daki sabır zayıflamış ve ödeme zamanı gelmişti. Eğer yapmazsan, o zaman Rusları süpürgelerinle kovalar bombaları ve helikopterleri düşürürsün demektir.
Amerika'nın odak noktası zaten Avrupa'dan Çin'e doğru kayıyordu. Trump dış ilişkilerini esas olarak Xi Jinping ile yürütmeye eğilimli ve miras aldığı ittifaklara verdiği düşük değer konusunda oldukça açıktı. 'İlişkilere inanıyorum' dedi göreve geldikten birkaç ay sonra. 'Ve ben ortaklıklara inanıyorum. Ancak ittifaklar her zaman bizim için çok iyi çalışmadı. ”
Singapur'daki tam teşekküllü tiyatro tarzı liderliği, -Avrupa için bir aforoz- aynı zamanda Nato'yu kullanmak açısında dünya görüşlerindeki temel değişikliğin altını çiziyordu. İran anlaşmasından çekilme kararı, Birleşik Krallık da dahil olmak üzere müttefiklerinin protestolarına ve itirazlarına karşı yapıldı. Trump ulus devletlere, güçlü liderlere ve kimyaya inanıyor. Komiteler ve konsensüs fikrini çok seviyor. Özellikle, inandığı şekilde Amerika'nın sertleşmesiyle sonuçlandığı zaman.
Resmi olarak İngiltere, Amerika'nın uzun süredir devam eden taahhüdü göz önüne alındığında, Nato için endişe duymadığını söylüyor. Özelde ise, bakanlar panik içinde ve seçenekler tükeniyor.. Yeni Savunma Bakanı Gavin Williamson, bakanları, Trump'ın Almanya'ya karşı tepkisinin yakın zamanda başka ülkelere yayılabileceği ve Britanya'nın Başkan'ın öfkesinden muaf olamayacağı konusunda uyardı. The Spectator'un geçen ay açıkladığı gibi, May, NHS'in gelecek ay 70. doğum gününü kutlaması için büyük bir nakit artışı planlıyor. Tehditlerin hem karada hem de siber uzayda arttığı durumlarda, savunma için daha az para ve azalan yetenekleriyle ordunun asgari düzeyde tutulması gerekiyor. Williamson, Bayan May ile samimiydi: özel ilişkiyi korumak istiyorsa, Trump'ın anladığı tek dil, ekstra savunma harcaması.
Philip Hammond, Şansölye, herhangi bir sorun için pahalı çözümleri sevmiyor ve İngiltere'nin bunun için Almanya'ya baskı uyguladığını öne sürüyor. Onun en son fikri İngiltere’nin Almanya’nın ticaret cephesinde "Güney Carolina'da daha fazla BMW yaparak" Trump’a yardım ettiğini ileri sürmek. Trump, en azından, G7'de, Nato'da ve Britanya ve Avrupa'nın güç ve nüfuz sağlamaya çalıştığı diğer kurumlarda, endüstri ile ilgili bir “anlaşma” teklif edilmesi gerektiğine inanıyor.
Ancak Singapur’dan sonra, Başkanı istenilen yere getirmek her zamankinden daha zor olacaktır. Kim ile yapılan zirve bir atılım ya da bir gösteri olarak hatırlanacak; Başkan diplomasi tarzının doğru olduğuna ve başka ne yapabileceğini görmenin zamanı geldiğine inanıyor. Avrupalı ulusları, Putin'in merhametine bırakma tehdidiyle daha fazla savunma harcaması yapmaları için korkutmak istiyorsa, muhtemelen nasıl tepki verdiklerini görmek için, bunu da dener.
Trump, Brüksel'deki Nato merkezini en son 11 Eylül mağdurlarına için yapılan bir anıtın açılışını yapmak üzere ziyaret ettiğinde, “ABD halkına ve vergi mükelleflerine karşı adil olmayan” bir şekilde Nato'da “mali yükümlülüklerini yerine getirmeyen ülkeleri”, eleştirme fırsatını yakaladı. Konuşması, Nato Antlaşması'nın, bir üye devlete yapılan saldırının üyelerin hepsine saldırı yapıldığı anlamına gelen 5. maddesinin açıkça bir onayını içermiyordu, oysa konuşmasının amacının bu olması gerekiyordu. Beyaz Saray daha sonra bunu söylemeden gitmesi gerektiğini açıkladı, ancak diplomatlar ihmalin kasıtlı olduğu izlenimiyle baş başa bırakılmıştı.
Tehdit, Amerika'nın 1930'larda olduğu gibi izolasyonu seçmemesi ya da Rusya'nın Avrupa'ya tank göndermesi değil. Vladimir Putin şansını Estonya'da şansını denerse ya da Atlantik deniz yatağındaki kabloları kesmek için denizaltılar gönderirse, kimse ABD'nin bu cevabı vereceğinden şüphe duymuyor: Hala iki cephede savaşmak üzere tasarlanmış bir orduya sahibim. Ancak risk, Nato'nun, birleşik bir grup olarak caydırıcı güç olarak kapasitesini kaybedeceği ve daha düşük seviyedeki Rus maceracılığını daha olası hale getireceği yönünde. Putin zayıflığı ve bölünmeyi sağladığında, Ukrayna'nın öğrendiği gibi tepkisini test etmeyi ve izlemeyi seviyor.
Avrupa'nın yıllarca oynadığı bir bahis vardır ki, bu Amerika'nın almayacağı bir risktir: Nato'dan şikayet edebilir, ancak onu zayıflatmak için herhangi bir şey yapmaz. Fakat Donald Trump'ın seçimi pek çok şeyi değiştirmiştir. Ve şimdi, Avrupa'nın savunma için gerektiği şekilde yatırım yapmayı reddetmesi, Donald Trump'ın durdurulamaz gücüne bir sorumluluk yüklüyor. Önümüzdeki birkaç ay, Nato'nun bu çatışmadan sağ çıkıp çıkmayacağını gösterecek.
Fraser Nelson, 16 Haziran 2018, The Spectator
Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.