"Adam elindeki kitabı kapayıp dizlerine bıraktı kitabı. Başını kaldırıp kadına baktı. Kadının gözleri çakmak çakmaktı. Arada bir esen rüzgâr saçlarını gözlerinin önüne düşürüyor. Kadın öfkeyle gözlerine düşen saçlarını sağa sola atıyordu."
- Anlayışsızın tekisin, dedi kadın.
- Haklısın, dedi adam.
- Böyle demekle sorun çözülmüş mü oluyor şimdi? Dedi kadın.
- Bir sorun olduğunu bilmiyordum, dedi adam.
- İşte sorunun en büyüğü, dedi kadın.
- Her şeyi sorun etme huyunu da katmalısın sorunlar bohçana, dedi adam alayla.
Kadın kırılmıştı. Öfkesine, kızgınlığına kırılma da eklenmişti şimdi.
- Aslında, dedi kadın, ne halin varsa gör demeliyim.. olmuyor işte..
- Evet, dedi adam, karışmazlık etmeden duramıyorsun..
- Karışmayıp ne halt edeceğim, dedi kadın öfkeyle. Beton çeker diyorum sana, soğuk.. sonra da sabahlara kadar romatizma ağrısından başımın etini yersin.
- Demek başının etini yiyorum, dedi adam içini çekerek.
- Yalan mı? Dedi kadın.. sızlanıp durduğun yalan mı?
- Doğrusu sızlandığımı anımsamıyorum, dedi adam.
- Hatırlasan şaşırırdım, dedi kadın.
- Farkında mısın, dedi adam, aynı dili konuşmuyoruz.
- Yine mi kelime takıntısı, dedi kadın, bir dur Allah’ını seversen! Hiç kaldıracak halde değilim.
- İftira ediyorsun, dedi adam, benim herhangi bir takıntım yok, takıntısı olan varsa o da sensin.
- Ne vakit bu hale geldik biz, dedi kadın.
- Hangi hale? Dedi adam.
- Suçlayıcı bir dil ile konuşmaya, dedi kadın, iki kelime, iki lakırdı peşinden suçlamaya başlıyoruz.
- Haklısın! Dedi adam içini çekerek.
Sigarasını küllüğe ezdi. Sigara tam sönmedi. Rahatsız edici bir duman yükselmeye başladı küllükten. Kadın bir küllüğe bir adama baktı. Gözlerini kıstı. Adam oralı değildi. Başını elindeki kitaba gömmüş öylece duruyordu.
- Küllük, dedi kadın öfkeyle.
- Küllük mü? Dedi adam başını elindeki kitaptan kaldırmadan.
- Evet, küllük, kaç kez söyledim, daha kaç kez söylemeliyim zıkkımı iyice söndürmeden bırakma küllükte diye.
- Bugün bir tuhaflık var sende, dedi adam.
- Başını kaldırıp baksan çevrene tuhaflığın kimde olduğunu göreceksin.. ama nerede, dedi kadın.
Adam elindeki kitabı kapayıp dizlerine bıraktı kitabı. Başını kaldırıp kadına baktı. Kadının gözleri çakmak çakmaktı. Arada bir esen rüzgâr saçlarını gözlerinin önüne düşürüyor. Kadın öfkeyle gözlerine düşen saçlarını sağa sola atıyordu.
- Kahve alır mısın? Dedi adam güleç bir yüzle.
- İyi olur, dedi kadın hafif kızgın bir sesle.
Adam sandalyeden kalktı. Balkondan mutfağa geçerken kadın,
- Bu kez şekeri az olsun, diye seslendi. Adam duyduğu anlaşılsın için kafasını salladı. Gözden kayboldu.
Cemal Çalık, 22.02.2019, Konuk Yazar, Sonsuz Ark, Öykü
Cemal Çalık Yazıları
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.