Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz 'Kentimiz: Göçmenler ve Modern Birmingham'ın İnşâsı (Sınırsız)' adlı kitabın solcu yazarı Jon Bloomfield'e aittir ve Eski ABD başkanı Bill Clinton ve 'üçüncü yol' şeklinde özetlenen İngiliz eski liderlerinden Tony Blair'in sağcı ya da solcu olmayan felsefesinin ve düşüncesinin çöktüğünü; solun gerilemesine yönelik eleştirilerde bulunanların, İngiltere'de ve Avrupa'da, son 20 yılda işçi sınıfı hanehalklarının maddi durumlarının daha da kötüleşmesi, "reel gelirlerde azalma, düşük vasıflı, gündelik işlerin artması ve kamu hizmetlerinin çökmesi" gibi sorunlara odaklanmak yerine, iddia edilen “kültürel” kaygılara ve yerli beyaz nüfusun “korkularına” odaklandıklarını belirtmekte, İşçi Partisi ve Avrupalı benzerlerinin işçilerin haklarını küresel sistemle uzlaştıkları için savunmaktan vazgeçmeleri üzerine, alanın bu değişim için “kültürel”, “ırksal” ve “milliyetçi” açıklamalar bulmaları için her çeşit sağcı popüliste açıldığını iddia etmektedir. Jon Bloomfield Sol'un yaşadığı krize karşı koymak için sosyal-demokrat ve sosyalist partilerin, ilk adım olarak "istemeyerek kucakladıkları hiper-küreselleşme felsefesini açıkça reddetmeleri", ikinci adım olarak, "işgücü piyasasında ve küreselleşme dünyasının geçtiği kasabalarda en istikrarsız durumda olanların ekonomik ve sosyal kaygılarını ele almak için özel olarak tasarlanmış politikalar sunmaları" ve üçüncü olarak da "solun göç konusunda olumlu bir vizyon sunması" gerektiğini söylemekte ve "Modern dünyanın bir gerçeğidir. 1950'lerin monokültürel dünyasına, en azından Avrupa kentlerinde geri dönüş yoktur." diyerek umutsuz bir şekilde yeni bir yol haritası açıklamaktadır. Avrupa bir bütün olarak çöküşün eşiğinde, neyi nasıl tartışması gerektiğini bilmeden kaosa doğru sürüklenmektedir. Türkiye ABD ve Avrupa'dan ihraç edilmek istenen bu satanist kaosa karşı stratejik bir perspektifle gerekli tedbirleri almak zorundadır. Çünkü Avrupa ve ABD artık yaşadığı krizlerle dünyanın bütün ülkeleri için büyük tehdit haline gelmiş durumdadırlar. ABD ve Avrupa tarafından ekonomik ambargo uygulanan, seçilmiş devlet başkanını illegal darbelerle görevden uzaklaştırmak için kaos üretilen ve en son elektrik sistemi çökertilen Venezuela tehdit altındaki dünya için somut, canlı ve şu an gözlenen bir örnektir. ABD ve Avrupa seçkinleri kendileri dışındaki insanlık unsurlarını diledikleri gibi yönetmek ve ezmeye devam etmek istemektedirler. Buna izin veremeyiz.
Seçkin Deniz, 12.03.2019
Countering the crisis of the left
"Sosyal demokrasi, seçmenlerini yabancı düşmanı sloganlarla kışkırtan popülistlerle mücadele etmeli mi? Solun krizi, bunun yerine sosyal güvensizliğe olumlu bir alternatif gerektiriyor."
Bunlar, Avrupa genelinde sol için korkunç zamanlar. Sol neredeyse her yerde oy ve entelektüel destek kaybediyor. Sosyal demokrat partiler için bu çöküş çoğu zaman felakete dönüştü; Polonya, Macaristan ve Yunanistan'da yok edildiler; Hollanda genel seçimlerinde ve Fransa başkanlık yarışmasında silindiler; Almanya'da acımasızca aşağı doğru dolanıp İtalya'daki işçi sınıfı desteğinin büyük bölümünü kaybettiler. İki ana istisna var: Jeremy Corbyn’in liderliğindeki İşçi Partisi’nin ‘üçüncü yol’un ortodoksisinden açıkça ayrıldığı İngiltere ve sosyalistlerin sadece politika arenada değil, politik olarak da soldan iki partiyle koalisyona girdiği Portekiz.Eski ABD başkanı Bill Clinton ve 'üçüncü yol' şeklinde özetlenen İngiliz eski liderlerinden Tony Blair'in felsefesi ve düşüncesi, sosyal demokrasinin yeni, daha sağcı bir versiyonu değil, ondan temiz bir kopuş oldu. 1990'ların sonundaki eşsiz küresel koşullar- soğuk savaşın sona ermesi, Çin ve eski Sovyet pazarlarının ticari dünyaya açılması ve bilgi-teknoloji devriminin etkisi-, bu düşüncenin belirli bir mantıklılık kazandığı bir an sundu. Kapitalizmin kendi çelişkilerini ortadan kaldırdığına inanmak mümkündü.
Ancak 2008 mali krizi bu inancı harabeye dönüştürdü. İşçi Partisi ve Avrupalı “üçüncü yol” takipçilerinin modern kapitalizm ekonomisini, kalıcı bir fenomen için geçici bir fenomeni yanlış anladıklarını gösterdi. “Yeni İşçi Sınıfı” projesinde yer alanların bunu kabul etmeleri çok zaman alırken, Avrupa Birliği genelinde çoğu sosyal demokrat, Maastricht antlaşmasının ve İstikrar ve Büyüme Paktı’nın kötücülüğüne bağlı kalmayı sürdürüyor
Alternatif açıklamalar
Sosyal demokrat partilerin kendi eksiklikleriyle yüzleşememesiyle birlikte alternatif açıklamalar moda oldu. Solun neden geleneksel işçi sınıfı seçmenlerinin desteğini kaybettiğini değerlendiren bazı analistler modaya yeni bir çerçeve ürettiler.
İngiltere'de ve Avrupa'da, son 20 yılda işçi sınıfı hanehalklarının maddi durumlarının daha da kötüleştiğini gördük: reel gelirlerde azalma, düşük vasıflı, gündelik işlerin artması ve kamu hizmetlerinin çökmesi. Bununla birlikte, bu sorulara odaklanmak yerine, bu yorumcular, iddia edilen “kültürel” kaygılara ve yerli beyaz nüfusun “korkularına” odaklandılar.
Solda ırk, din, cinsiyet veya cinsellik odaklı kimlik politikaları izleyenlerin imaj yansımalarında 'beyaz' kimlikten bahsediyorlar ve daha küçük şehirlerde ve sanayi merkezlerinde yaşayanları büyük şehirlerde yaşayanlara karşı gösteriyorlar. Bu yeni politika çerçevesi, ekonomik veya sosyal olmaktan ziyade kültürel kimliğe öncelik veriyor. David Goodhart, uzun süredir Britanya'da bu düşünceyi savunuyordu, şimdi Eric Kaufman ve Matthew Goodwin ile birleşti.
Bu yazarların siyasi tartışmayı çerçevelemek için kullandıkları terimler konusunda standart bir likit var: daha geniş politikalarda standart referans noktaları haline gelen “Metropolitan elit-büyükşehir seçkinleri”, “beyaz işçi sınıfı” ve “sosyal muhafazakarlık”. Bu repertuardakilerin hiçbiri bir araştırmaya, incelemeye dayanmıyor.
'Metropolitan elit', gerçek bir özü olmayan bir istismar terimi olarak sonsuz bir şekilde tekrarlanıyor. Bazen, üniversiteye giden herkes anlamına geliyor. Bazen, Goodhart daha kesin ve uluslararası bir ortamda yaşayan ve çalışan küreselleşme süreçlerinin kalbindeki “küresel köylüler” hakkında konuşuyor. Bunu, “beyaz işçi sınıfına” göre nüfusun yüzde 3'ü olarak- Occupy hareketi tarafından küreselleşmiş ekonomideki kilit faktörler ve belirleyiciler olarak tanımlanan “yüzde 1” den çok uzakta değil. Ancak böyle bir özgüllük, Goodhart ve diğerlerinin çalışan nüfusun bölücü bir şekilde ayrıştırılmasını reddediyor. Bu nedenle 'metropolitan elit' alaycı bir şekilde sık sık tekrarlanan bir terim- tahmin ediyor.
Otuz yıl süren amneziden sonra, işçi sınıfı tekrar moda haline geliyor; ama sadece belirli bir dar 'anlam'da. Bu yazarların gözündeki işçi sınıfı asla siyah ya da Asyalı değildir. Aslında, “beyaz işçi sınıfı” da İrlanda, Polonya veya Letonyalı gibi de görünmüyor. Dahası, bu sınıfın hangi işyerlerinde var olduğu hiç belli değil.
Araba fabrikalarına, depolara, ofislere, hastanelere ve fast-food eklenti yerlerine gidin; tamamen beyaz olmayan bir karma işçi sınıfı bulacaksınız. Daha büyük şehirlerin ihmal edilen kenar kesimlerindeki konut sitelerinde veya daha küçük, eski sanayi kentleri içindeki belirli bölgelerdeki konut bölgelerinde ağırlıklı olarak beyaz, işçi sınıfı mahalleleri bulunur, ancak bunların ne kadar özel bir “beyaz” kimliğini desteklediği çok açık değildir.
Esasen “Brexit” e oy veren Muhafazakar meclis üyesi Enoch Powell'ı İngiltere'nin orta bölgelerinden Wolverhampton'a götürün, Powell'ın meşhur 'kan nehirleri' konuşmasını yaptıktan elli yıl geçtikten sonra, İngiltere için Commonwealth göçünden kaynaklanan ırkçı felaketi öngördüğü Wolverhampton Wanderers, İngiliz futbolunun Premier Ligi'ne terfi etti. Ekip altı Portekizli oyuncu, altı Afrikalı, birkaç Avrupalı ve ikisi siyah, biri Pencap kökenli bir Sih olan bir avuç İngiliz oyuncudan oluşuyordu; Otuz bin yerli, bu mücadelede 50 yıl önceki takımlarının 'beyaz' kimliğinden rahatsız olmadan onları alkışladı.
Üçüncüsü, bu yerlerin “sosyal açıdan muhafazakar” olduğu, büyük şehirlerin (ve üniversiteye gidenlerin) “sosyal açıdan liberal” olduğu iddia edildi. Yine, kanıtlar yetersizdi. Son kırk yılda cinsiyet, ırk ve cinsellik ile ilgili olarak muazzam sosyal değişiklikler oldu. Nüfusun geniş kesimleri bu dönemdeki tutumlarını değiştirdi. En yavaş değişim oranı en eskilerde gerçekleşti. Önemli olan belirleyici etken sınıf, eğitim veya coğrafya değil yaştı. Doğum kontrol hapı ve daha kolay boşanma, tüm işçi sınıfı kadınlarının ötesinde kadınların yaşamlarının maddi koşullarını değiştirdi. İnsanlar büyük şehirlerin yanı sıra küçük şehirlerde de 'sağduyu' ve 'doğal' ufuklarını değiştirdiler.
Bu şehirlerde daha mı az boşanma var? Oradaki kadınlar ücretli iş yapmaya daha mı az istekli? Evlilik öncesi cinsel ilişki daha mı az? Kasaba sakinleri Hint veya Çin restoranlarına gitmiyor mu? Irklar arası ilişkiler daha mı az? Goodwin, “mavi yakalı işçilerin, lise mezunu olmayanların ve küçük kasaba veya kırsal bölge sakinlerinin sosyal açıdan muhafazakâr olma eğiliminde olduğunu” iddia ediyor, yine de toplumdaki günlük ırkçılığın azaldığını not ediyor ve memnuniyetle karşılıyor. Argümanlar yığılarak değerlendirilmez.
Aksine, Wigan ve Walsall, Rochdale ve Rotherham’ı rahatsız eden konular- Avrupa’nın herhangi bir yerinde olduğu gibi eski İngiliz sanayi kentlerini de içeriyor-, bu aşırı küreselleşme modelinden ve onun tarihsel olarak işçilerin haklarını savunan ve kapitalizmin en kötü aşırılıklarını hafifletmek isteyen ana siyasi parti tarafının danışıklı dövüşünden kaynaklanıyor. İşçi Partisi ve Avrupalı meslektaşları bu rolü bıraktıktan sonra, alan, alternatiflerini tanıtmak ve yorumcuların bu değişim için “kültürel”, “ırksal” ve “milliyetçi” açıklamalar bulmaları için her çeşit sağcı popüliste açıldı.
Sosyal demokrasi, kültür savaşları demek değil
Bu partiler ne yapmalı? Goodwin, “kültürel” konulara öncelik vermelerini ve göç konusunda zorlu bir yol izlemelerini istiyor. Kaufmann, daha açık bir şekilde “beyaz” göç politikasını savunuyor. Goodhart, 'Mavi Emek' gibi, 1950'lerin halcyon günlerine dayanarak daha geniş bir 'sosyal açıdan muhafazakar' gündem savunuyor. Hepsi herhangi bir ilerici hareket için çıkmaz bir teklif sunuyor.
Bunun yerine, üç şeye ihtiyaç var;
Birincisi, sosyal-demokrat ve sosyalist partilerin, istemeyerek kucakladıkları hiper-küreselleşme felsefesini açıkça reddetmeleri gerekir. Yeniden canlanmaları için çok önemli olan ilk adım budur. Bu, Avrupa genelinde, Avro bölgesi maliye bakanları ve Avrupa Komisyonu'nun tasarruf politikaları ve Keynesyen karşıtı ortodoksisilerini kırmak anlamına geliyor. O deli gömleği içinde kalırlarsa, Avrupa sosyal demokrasisinin acımasız çöküşü devam edecek.
İkincisi, bu partilerin, işgücü piyasasında ve küreselleşme dünyasının geçtiği kasabalarda en istikrarsız durumda olanların ekonomik ve sosyal kaygılarını ele almak için özel olarak tasarlanmış politikalar sunmaları gerekir. Bu, asgari ücrete destek veren, işyerinde istihdam haklarının etkin bir şekilde korunmasını ve sendikalaşmayı teşvik eden ekonomik politikaların yanı sıra, düzensiz kalkınmanın üstesinden gelmek için bölgesel politikalar anlamına geliyor.
Üçüncüsü, sol göç konusunda olumlu bir vizyon sunmalıdır. Modern dünyanın bir gerçeğidir. 1950'lerin monokültürel dünyasına, en azından Avrupa kentlerinde geri dönüş yoktur. Birmingham'daki göçmen deneyimiyle ilgili olan 'Kentimiz' adlı kitabım, magazin basını ve Goodhart gibi yazarların kötümser esinlerini çürütüyor. Göçmenlerin varlığı İngiltere'nin ikinci büyük şehrini yeniden şekillendirdi. Bu göçmenlerin kökleştiklerini, Birmingham'ı ev olarak gördüklerini, şehir ve ülke ile yakınlıklarını ve sevgilerini gösterdiklerini gösteriyor. İntegrasyonları, nadiren anlatılan olumlu bir hikaye oldu.
Bu Berlin’den Barselona’ya kadar bütün Avrupa şehirleri için geleceğin sosyal-demokratik bir vizyonudur. Bu ilerici bir hikaye ve solcular popülist milliyetçiliğin karşısında bunu açıkça ifade etmekten korkmamalıdır.
Jon Bloomfield, 21 Şubat 2019, Social Europe
(Jon Bloomfield'in kitabı, Kentimiz: Göçmenler ve Modern Birmingham'ın İnşâsı (Sınırsız), 7 Mart'ta yayınlandı.)
Seçkin Deniz, 12.03.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.