17 Eylül 2019 Salı

SA7982/SD1483: Unutulmuş Afganistan'daki Savaşı Kaybetmek

Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz Bush ve Obama dönemlerinde, bahaneler üreterek İslam ülkelerine saldırmanın alt yapısını hazırlayan neocon- neoliberal waspların temsilcilerinden biri olan National Review yazarı Andrew C. MacCarthy'ye aittir ve ABD'nin Afganistan'dan çekilmesine 'yenilgi' diyerek karşı çıkmaktadır. Yazarın tuhaf bir şekilde, CIA-İsrail ortak operasyonu olduğu sıradan Amerikalılarca da bilindiği halde (Henry Makow: "Trump bile Taliban'ın 9-11 ile ilgisi olmadığını biliyor. Geller gerçek suçluyu saklıyor, İsrail ve CIA"9/11 saldırılarının El Kaide tarafından yapıldığını, ABD'nin de tarihindeki bu en büyük kanlı saldırıya cevap vermek için Afganistan'a saldırdığını iddia etmesi komik ve aptalcadır. Ki aynı gerekçe Bush tarafından Irak'a saldırmak için de kullanılmıştır. SSCB'nin 1979'da Afganistan'ı işgali sonrası, ABD'nin kurduğu, silahlandırdığı, eğittiği ve Suud hanedanı tarafından finanse ettirdiği El Kaide'nin, tıpkı Obama'nın kurduğu terör örgütü DAEŞ-IŞİD gibi, Taliban'a dönüşmesi sürecini de yönettiği açıkça bilinmektedir. Günümüzde PKK-YPG gibi terör örgütleriyle dünyanın gözü önünde 50 bin tırlık silah, eğitim ve koruma desteği veren ABD'nin Taliban'ı yenemediği için Afganistan'dan çekildiğini iddia etmek ve buna inanılmasını beklemek de ahmakçadır. Son durum şöyleydiABD'nin Afganistan Özel Temsilcisi Zalmay Halilzad, Kabil'de özel bir televizyon kanalına verdiği demeçte, Taliban ile aylar süren görüşmelerin ardından bir taslak anlaşmaya varıldığını, ABD'nin ülkedeki 5 üssünü 135 gün içinde kapatarak, 5 bin askerini çekeceğini açıklamıştı. Kabil'de, 5 Eylül'de, diplomatik misyonların bulunduğu semtin yakınında bomba yüklü minibüsle düzenlenen saldırıda, NATO bünyesinde görevli 2 askerin de aralarında bulunduğu en az 10 kişi ölmüştü. ABD Başkanı Donald Trump, bir ABD askerinin de öldüğü Kabil'deki son saldırıdan dolayı Taliban'la devam eden barış görüşmelerini, 8 Eylül'de durdurduğunu, ayrıca Afganistan Cumhurbaşkanı Eşref Gani ve bazı Taliban liderleri ile Camp David'de yapılması planlanan gizli görüşmelerin de iptal edildiğini duyurmuştu. ABD Kongresi Dış İlişkiler Komitesi Başkanı Eliot Engel, Twitter hesabından yaptığı açıklamada, ABD-Taliban görüşmeleri hakkında bilgi vermesi için Özel Temsilcisi Halilzad'ı kongreye çağırdığını duyurdu: "Başkan Donald Trump yönetiminin, Afganistan konusundaki planını ve son zamanlardaki görüşmelerin neden kontrolden çıktığını Afganistan özel temsilcisinin kendisinden dinleyeceğiz. Temsilci Halilzad'ı, perşembe günü saat tam 10.00'da oturum odasına bekliyorum." Komite üyeleri, Afganistan'daki barış sürecine ilişkin ABD Dışişleri Bakanlığına yönelttiği soruların cevapsız kalması sebebiyle Halilzad'ı kongreye çağırma kararı almışlardı. Yazar bu vahşi savaşın sürmesini isteyerek yazısını şöyle bitiriyor: "Bir çekilme üzerindeki belgelerin diplomasyonu ne kadar ustaca hazırlanmış olursa olsun, savaşlar kazanılır veya kaybedilir. Taliban ve El Kaide müttefiklerine yıllarca bizi yenip kovma sözü verdiler. Şimdi ayrılmaya hazırlanıyoruz ve onlar hükmetmeye hazırlanıyorlar. Buna ne diyorsunuz?" Sizce Kabil'deki son saldırıyı, Taliban'la anlaşmaya karşı çıkan, Afganistan'dan çıkmayı yenilgi olarak algılayan Andrew C. MacCarthy gibi isimlerin de içinde bulunduğu, ABD'de Derin devlet olarak tanımlanan CIA-Pentagon'un yapmadığını düşünmemiz için bir tek neden saymak mümkün müdür? Analizin fanatik, fundamentalist hristiyan, satanist, haçlı vahşisi bir isim tarafından yapıldığını bilerek okumanızı tavsiye ediyoruz. (Güncel gelişmeler için nota bakınız).
Seçkin Deniz, 17.09.2019

Losing the War in Forgotten Afghanistan
"Taliban'ın bekleme oyunu sonunda kazanmak üzere".

Medya, ülkenin Ağustos’taki Kaptan Ahab’taki (A.K.A. Yargı Komitesi başkanı Jerry Nadler) sınırlı dikkatini ve büyük beyaz balina avcılığını yasaklama arayışını desteklemek için mücadele ediyor. Bu arada, Afganistan'da, Amerika Birleşik Devletleri, dünyanın tek süper gücü, Taliban'a bir savaşı kaybetmek üzere.



Taliban baş müzakerecisi Molla Abdul Ghani Baradar (önde) 30 Mayıs 2019’da Moskova/Rusya’da Afgan kıdemli siyasetçilerle barış görüşmelerinde. (Evgenia Novozhenina / Reuters)

Beni doğru duydunuz: Taliban.


Bu, 11 Eylül 2001’de yaklaşık 3 bin Amerikalı katleden Amerikan tarihinde anavatanımıza yabancı bir gücün en kanlı saldırısını yapan, terör ağı El Kaide’yi (kalıcı ortağı) barındıran şeriat üstünlükçüleri çetesiyle aynı olacaktır. Bu Pearl Harbor'dan bile daha kötü.


Taliban yakında, 9/11'den önceki yıllarda olduğu gibi, yine Afganistan'ı yönetecek. Bu, El Kaide’nin Afganistan’ı küresel Amerikan karşıtı cihadın merkezi yapması için teşvik ettiği bir zaman. Son yıllarda, IŞİD'e bağlanan El Kaide daha güçlü, daha esnek ve savaşta sertleşmiş durumda. Taliban kontrolü ele aldığında El Kaide yeniden işine dönecek.

Unutsak bile, işi Amerikalıları öldürmek.


Amerikan kuvvetleri Afganistan'da 18 yıldır görev yapıyor. Bu yürütülme şekli yarı cesur, kötü düşünülmüş yöntemleri dolayısıyla bitmeyen bir görev gibi görünebilir. Fakat, Başkan Trump'ın en kötü abartısını ödünç alırsak (ki bu bir şeyler söylüyor) bu “sonsuz bir savaş” mı? Öyleyse, bu sadece düşmanlarımızın bizimle savaşmaktan asla vazgeçmediği ve onları yenmeyi asla başaramadığımız için bu böyle.


“Sonsuz savaş”, Amerika’nın Müslüman Orta Doğu’daki son on yıllarını anlamak için kesinlikle yanlış bir yol.


“Sonsuz” olan, düşmanlarımıza karşı askeri operasyonlar değil, demokrasinin teşviki konusundaki boş deneyimlerimizdir. 2004'te bu yanlış projeye karşı yazmaya başladım. O zamandan beri defalarca dile getirilen korkum, şimdi kökleşmek için geri geliyor: Gerçekten savaşmamız gereken yerlerde savaşmak için hükümetimizin sahip olması gereken kamu desteğini boşa harcıyorduk.


Özgürlük nimeti ile baştan çıkarmaya çalıştığımız, en iyi niyetleriyle baktığımız köktenci İslami kültür, Batı karşıtıdır. Bu onun tercihi. Şeriat toplumları Batı'yı cehaletten uzaklaştırdı, ancak kendi yollarının (otoriter, ayrımcı ve acımasız) üstün olduğuna inanıyorlar. Bu hiç değişmedi, kesinlikle on yıllarca da değişmeyecek.


Bu arada, bu toplumların Batı anlamında demokratik olup olmadığına dair hayati bir ulusal ilgimiz olmadığını söylemek yeterli değildi. Askeri keşiflerle onları dönüştürmeye çalışmak hayati çıkarlarımıza karşı olumluydu. Bunu yapmak, umutsuzca uzayan ve kazanılamaz hale gelen misyonların niteliğini değiştirdi. Bizi, Amerika'daki ve yurtdışındaki Müslüman Kardeşler grupları gibi şeriat üstünlükçülerini, demokratik müttefik olma yanılsaması konusunda desteklemeye teşvik etti. Daha da kötüsü, bir Batı karşıtı kültürü serbestleştirme ve demokratikleştirme çabası kan ve  değer olarak ölçüde pahalıydı. Bizi tüketeceği kesindi.


Bu aptalın görevi, halkın askeri misyonları destekleme isteğini ortadan kaldırdı. Toplumumuzda, bu tür görevler sürekli siyasi destek gerektirir. Halk, Amerikan ulusal güvenliği ve hayati çıkarları gerektirdiği için Amerikan birliklerinin konuşlandırılmakta olduğuna ikna edilmelidir. Amerikalıların İslami bölgelerde bulunmamızın ilişkilerimizle ilgili olduğuna inanmasından bu yana uzun zaman geçti. Ancak, bu bölgelerden bize yönelik tehdit henüz bastırılmadı. O zaman, ulusal güvenliğimiz gereği askeri angajmanın gerektiği bir zamanın geleceği, ancak halkın desteğinin eksik kalacağı öngörülebilirdi.


Biz oradayız.


Kimse Afganistan’ın üzücü efsanesini, Long War Journal' den (Demokrasileri Savunma Vakfı (FDD) projesi) Tom Joscelyn ve Bill Roggio’dan daha sert ve içten görmedi. Anlattıkları gibi, Trump yönetiminin elçisi Zalmay Khalilzad liderliğindeki hükümetimiz Taliban ile yapılan fantazi müzakerelerinin tam ortasında. Taliban yeni bir sayfa açmış olduğu için güçlerimizi daha da azaltıp  güçlendirebiliriz gibi davranacağımızı iddia ediyoruz. Doksanlı yılların ortalarından sonuna kadar şeriat yönetişimi vizyonunu acımasızca dayatan bu şeriat-üstünlükçileri, bize cihad'larla yüzleşmelerinde “ortak” olabilecek “terörle mücadele güvencelerini” veriyorlar.


Bu sakat bir iş. Gerçek güvence yok. Taliban ve müttefikleri kendilerini terörist düşmanlara adamışlardır, terörle mücadele ortaklarıyla iş yapmaya istekli değiller. Ellerinde çok fazla Amerikan kanı olmasa tuhaf olurdu; ama olağanüstü yüksek amerikan kanı dökülme riski daha yüksektir.


Joscelyn’in de bildirdiği gibi, en son ABD Güvenlik Konseyi tarafından oluşturulan ve El Kaide’nin hem Taliban liderliği hem de en önemli Taliban unsurlarıyla yakından ilişkili olduğunu gösteren birçok çalışma var; Örneğin, Aqqani ağı ve Lashkar-e-Taiba gibi. Aynı zamanda, şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Taliban,Kabil'deki ABD destekli cılız hükümeti terörize etmeye ve meşruiyetini inkar etmeye devam ediyor; Amerikan kuvvetleri çıkınca günleri sayılı.


Bu yeni bir şey değil. Yıllardır devam ediyor. Taliban'ın isyan ettiği ve El-Kaide’nin liderliğinin kaçtığı 9 / 11’in sonundan bu yana hiçbir zaman bitmedi; birçoğu İran'da güvenli limanda (ve Usame bin Ladin Pakistan'daydı).


Taliban şimdi Afganistan'ı ele geçirmeye hazırlanıyor. Ve Joscelyn'in gözlemlediği gibi, El-Kaide “yeteneklerini yeniden geliştirdi ve etkisini artırdı.” Açıkçası, şu anda Afganistan'dan bu anda çıkarak 1998'den 2001'e kadar elde edilen koşulların yeniden yaratılmasını sağlıyoruz. Bu, El Kaide’nin defalarca katledilen Amerikalılara, doğu Afrika’daki elçiliklerimize, deniz destroyerimiz Cole'e ve nihayetinde Dünya Ticaret Merkezine ve Pentagon’a saldırdığı zamandı.


Büyükelçi Khalilzad bunu bilmezden gelmeyecek  kadar akıllı biri. Dışişleri Bakanı Mike Pompeo da öyle. Ancak Başkan Trump, inatla, Başkan Obama ve Bush’un aksine, “sonsuz savaşlar”ın nasıl biteceğini bildiğini göstererek 2020 seçim kampanyası için politik tabanını tahrik etmeye kararlı görünüyor.


Aksine, bitmeyen bir savaşı sonlandırmak kolaydır; bir ticaret savaşını kazanmaktan daha “kolay”. Tek yapman gereken teslim olmak.


Elbette, hiç kimse buna “teslim olmak” demek istemez. Gerçekten de Khalilzad günlerini, çekilişin nasıl başarılı olacağını kararlaştırmak için harcayarak geçiriyor. Ancak, düşman hala savaşırken ve yine de size saldırmaya kararlıyken, savaşı bıraktığınızda, başka ne diyelim?


Teslimiyet kelimesini beğenmediniz mi? Çok kasvetli ve karamsar. Tamam, belki daha az sert bir açıklama bulabiliriz... Ancak, insanların Aylak Taliban’ı ile nasıl anlamlı bir “barış” ve “terörle mücadele” anlaşması yaptığımız konusunda çılgınca bir şaçmalığa inanmalarını beklemeyin. Sadece bizi ağırlamakla tamamen ilgisiz değiller; şu anda saldırıları artırıyorlar çünkü başkanın çekilmek istediğini biliyorlar. Dünyaya, özellikle de Afganlara, bizi kovmuşlar gibi görünmesini istiyorlar. Roggio'nun liderlerinden yaptığı alıntı gibi, “işgalcilerin geri çekilmesinin önünü açmak ve gerçek bir İslami sistem kurmak” için saldırı modundalar.


Afganistan'a “sonsuz” neyse, şeriat demokrasi projesi nedeniyle gitmedik. Bu sözde “sonsuz savaşı” provoke etmedik; kurtarıcı rolü oynamak için can atmıyorduk. Düşmanlarımız bize saldırdı. Savaş “sonsuz” çünkü savaşı sürdürmeye kararlıyken, asla onları yenmeye adanmadık.


Joscelyn ve Roggio'nun belirttiği gibi, Başkan Trump’ın şu anki hükümeti, göreve gelmeden önce Afganistan’a ilgisini kaybetmişti. Başkanın “bitmeyen savaş” tropikleri üretkendir, ancak kesin olarak rezonansa girerler çünkü ülkede Taliban ve El Kaide'yi yenmek için gerekli olan artırılmış savaş çabası için siyasi bir irade yoktur. Başkanın Afganistan'daki riskleri açıklamak için er meydanını kullanmasını tercih ederim; nasıl saldırıya uğradığımızı, Irak'tan nasıl çok farklı olduğunu, El Kaide’nin güvenli sığınağına izin verme hatasını nasıl tekrarlayamayacağımızı anlatmalı. Ama eğer bunu yapmayacaksa,  Amerikan kuvvetlerinin her zamankinden daha zayıf ve desteksiz bir birliğini tehlikeye atmaktansa Afganistan'dan çıkmanın daha iyi olacağını hesaplamanın mantıksız olduğunu söyleyemem.



Yine de şunu hatırlamalıyız: Bir çekilme üzerindeki belgelerin diplomasyonu ne kadar ustaca hazırlanmış olursa olsun, savaşlar kazanılır veya kaybedilir. Taliban ve El Kaide müttefiklerine yıllarca bizi yenip kovma sözü verdiler. Şimdi ayrılmaya hazırlanıyoruz ve onlar hükmetmeye hazırlanıyorlar. Buna ne diyorsunuz?


Andrew C. MacCarthy, 10 Ağustos 2019, National Review



Seçkin Deniz, 17
.09.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Takip et: @Seckin_Deniz


Güncel Not: Trump'ın, bir ABD askerinin de öldüğü Kabil'deki saldırıdan dolayı Taliban'la devam eden barış görüşmelerini durdurduğunu duyurmasının yankıları devam ediyor. Konuya ilişkin Rus yayın kuruluşu RT'ye açıklamalarda bulunan Taliban heyeti, Taliba'nın hala müzakerelere bağlı olduğunu ve masa dışındaki bir askeri bir çatışmanın çözüm getirmeyeceği kanaatinde olduğunu belirti. Trump'ın açıklamalarını tekrar gözden geçirmesi gerektiğini söyleyen heyet, bulundukları yere (görüşmelere) geri döneceklerini umduklarını ifade etti.

Taliban temsilcilerinden Şir Muhammed Abbas Stanikza şöyle konuştu:

''Bizim mücahitlerimiz Washington'da değil, ABD askerleri Afganistan'da. Burada savaş bize dayatıldı. ABD Dışişleri Bakanı Mike Pompeo, görüşmeler sürerken bir televizyon programında 1000’den fazla Taliban militanını öldürdüklerini söylüyor. Bay Pompeo, binlerce Taliban'ı öldürdüğünü itiraf ediyor. Onlar binlerce kişiyi öldürebiliyor, neden biz birini veya ikisini öldüremiyoruz? Bu bizim hakkımız. Kendimizi savunmalıyız, insanlarımızı savunmalıyız. Amerikan tarafı pazarlık yapmaya istekli değilse ve masada barış istemiyorsa, kendimizi savunmak zorunda kalacağız ve bunu 100 yıl boyunca yapabiliriz.'' 13.09.2019


Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.



Sonsuz Ark'tan
  1. Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. 
  2. Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
  3. Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.

Seçkin Deniz Twitter Akışı