Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız metin, Berlin merkezli CNAS Transatlantik Güvenlik Programının kıdemli üyesi ve yöneticisi Andrea Kendall-Taylor ve yardımcı çalışan Rachel Rizzo'ya ait ortak bir çalışmadır ve Avrupa Kıtası'nı Çin'e karşı direnmeye ve ABD yanlısı bir tutum almasını artık küresel anlamda bir nefret objesine dönen liberal demokrasinin sürmesi adına teşvik etmeye çalışmaktadır: "Avrupa'nın ABD ile taraf olma isteksizliği liberal demokrasiyi tehlikeye atıyor. Avrupa Çin’e yaklaştıkça, Çin’in veri ve mahremiyet, İnternet özgürlüğü, AI ve yönetişim gibi konularda normları yeniden şekillendirme çabalarına karşı daha az muhalefet edecek. Ortak değerlerini korumak için, hem Amerika Birleşik Devletleri'nin hem de Avrupa’nın, haksız ticaret ve yatırım uygulamalarına, bariz insan hakları ihlallerine ve yaymak istediği anti-demokratik norm ve uygulamalarına karşı beraberce Çin’i geri itmesi gerekiyor." Türkiye, çok katmanlı bir şekilde işleyen küresel mekanizmaların hangi sahnelerde ne tür senaryolar uyguladığını doğru tesbit ederek, bir yandan Çin'in dünyaya yayılmasını sağlayan bir yandan da Çin'i durdurma gösterileri yapanların aynı satanist gücün yönettiği vakıflar ve şirketler olduğunu görerek geleceğini planlamalıdır.
Seçkin Deniz, 28.09.2019
The U.S. or China? Europe Needs to Pick a Side
Tomohiro Ohsumi / Getty Images
Çin, Avrupa için yakın ve önemli bir ortaktır; iki taraf, günde yaklaşık 1 milyar Avro değerinde işlem yapıyorlar ve Çin'in AB'ye doğrudan yabancı yatırımları 2017 ve 2018'de sırasıyla 29,1 ve 17,3 milyar Avro tutarındadır. Çin’in sunduğu ekonomik fırsat - özellikle Batı Avrupa’nın dışında ekonomik olarak kalmış ülkeler için - kaçamak davranmak için güçlü teşvikler yaratıyor. Özellikle Güney ve Doğu Avrupa'daki ülkeler Çin'in Kemer ve Yol yatırımlarından faydalanmaktadır ve kaybetmekten kaçınmak istemektedirler.
AB düzeyinde, liderler Çin'le başa çıkmak için net bir rota çizemediler. Evet, Almanya ve Fransa gibi bazı ülkeler bu cephede ilerleme kaydetti; AB bu yıl başlarında Pekin'i “sistemik bir rakip” olarak nitelendirdi ve Avrupa Komisyonu Avrupa'daki Çin yatırımlarının daha yakından incelenmesini kolaylaştırmak yeni bir çerçeve ortaya koydu. Ancak AB düzeyindeki ortak ifadeler ve kılavuzlar memnuniyet verici gelişmeler olsa da, kılavuzların uygulanması Çin ile başa çıkmak için farklı stratejileri olan AB üye ülkelerine bırakılmıştır. Görüldüğü gibi, örneğin, bazı Avrupalı liderler Çin'in iş uygulamalarını ve insan hakları sicilini eleştirmeye istekliyken diğerleri sessiz kalıyorlar. Bu uyum eksikliği, Avrupa’nın Çin’in yükselişinin yarattığı zorlukları etkili bir şekilde engellemesini ya da Birleşik Devletler ile ortak değerleri savunmak için gerekli yollarla açıkça uyum sağlamasını engelliyor.
Avrupa'nın birleşik ve güçlü bir yaklaşımının olmayışı, büyük ölçüde Çin'in yarattığı tehdit konusunda Avrupa çapında bir fikir birliği olmamasından kaynaklanmaktadır. Ukrayna’dan yasadışı olarak toprak alarak kendi topraklarına ekleyen ve düzenli olarak Avrupa demokrasilerine müdahale eden Rusya’nın aksine, Çin Avrupa’ya karşı daha ince bir yaklaşım izlemiştir. Dahası, Rusya Avrupa'nın kuzeyine büyük adımlarla yaklaşırken, Çin daha uzak ve aynı şekilde doğrudan askeri tehdit teşkil etmiyor. Çin'in taktikleri, şimdiye kadar Moskova gibi Pekin’in de liberal demokrasiyi, kendi başarısını ve istikrarını tehdit eden bir tehdit olarak gördüğünü ve demokrasinin zayıflamasının Batı’nın etkisinin azalmasını hızlandıracağına inandığı gerçeğini gizlemiştir (ya da gözden kaçırmayı kolaylaştırmıştır).
Birleşik Devletler, Avrupa'yı çitlerden uzaklaştırmak için çok az şey yaptı. Tam aksine, Trump yönetimi aktif olarak kıtayı itti. Paris İklim Anlaşması’ndan ve İran nükleer anlaşmasından çekilmek, çelik ve alüminyum vergi tarifeleri uygulamak ve Avrupa Birliği’ne düşmanlık etmek de dahil olmak üzere, en yakın müttefiklerini kızdırmak, ABD’yi kullandıklarından daha az çekici bir ortak gibi göstermiş oldu. Washington rakip olsa da, Pekin tüm akortlara vurmaya özen gösterdi. ÇKP (Çin Komünist Partisi) medeniyetleri uyumlu hale getirmekten bahsediyor, Avrupa ve Çin ortaklıklarını tartışırken “değerler” çağrısında bulunuyor ve çok taraflılığın değerlerini ortaya çıkarıyor. Çin ve Avrupa, Washington'la olan çatışmalarda kendilerini aynı tarafta giderek daha fazla bulduklarından, bu yönetim Pekin'in kendisini güvenilir ve sorumlu bir küresel oyuncu olarak sunmasını kolaylaştırdı.
Avrupa'nın ABD ile taraf olma isteksizliği liberal demokrasiyi tehlikeye atıyor. Avrupa Çin’e yaklaştıkça, Çin’in veri ve mahremiyet, İnternet özgürlüğü, AI ve yönetişim gibi konularda normları yeniden şekillendirme çabalarına karşı daha az muhalefet edecek. Ortak değerlerini korumak için, hem Amerika Birleşik Devletleri'nin hem de Avrupa’nın, haksız ticaret ve yatırım uygulamalarına, bariz insan hakları ihlallerine ve yaymak istediği anti-demokratik norm ve uygulamalarına karşı beraberce Çin’i geri itmesi gerekiyor. Taraf seçmeyi reddeden bir Avrupa tam olarak Pekin’in başarmak istediği şey. Pekin, uzun zaman önce yükselen ekonomik etkisinin diğer ülkelerin buna karşı dengelenmesine yol açacağını anlamıştı. Batı muhalefetini ulusal çıkarlarına yönelten Çin, Avrupa’nın ABD ile uyumunu bozmak için adımlar attı.
ABD'yi seçmek, Avrupa'nın Çin ile olan tüm ticari ve ekonomik ilişkilerini kaybetmesi gerektiği anlamına gelmiyor. Ancak Avrupa Çin ile olan ekonomik ilişkilerini geliştirirken, bu bağlara eşlik eden risklerin net bir şekilde gözetilmesi gerekiyor. Pekin, ekonomik etkisinin Avrupa'da kalıcı diplomatik kaldıraca dönüşeceğini tahmin ediyor. Yatırımını, Xinjiang'daki “yeniden eğitim” kamplarında Uygurların kitlesel gözaltına alınması olan Tibet gibi insan hakları meselelerine destek sağlamak (ya da en azından AB'nin birleşik bir pozisyon almasını engellemek) için, Tayvan gibi jeopolitik konularda ve Güney Çin Denizi'nin militarizasyonu için kullanacak.
Çin zaten ekonomik ilişkilerini Avrupa'yı, kısırlaştırıcı demokrasi ve insan hakları koruma çabalarına karşı baskı yapmak için kullanıyor. Örneğin, 2017'de Yunanistan , BM’de Çin’in insan hakları sicilini eleştiren bir AB açıklamasını engelledi. Bu neredeyse kesinlikle Çin’in ülkeye artan ekonomik yatırımları nedeniyle oldu. Avrupa kaçamak davranmaya devam ettiği sürece, bunun gibi eylemler devam edecek.
Avrupa'nın kaçamak davranmaktan vazgeçmesi nasıl olurdu? 5G tartışmanın ön saflarında yer almaktadır. Avrupa, Japonya, Avustralya ve Yeni Zelanda örneğini takip etmeli ve Huawei gibi yüksek riskli satıcıların 5G altyapısını inşa etmelerini yasaklamalıdır. Fikri mülkiyet hırsızlığı geçmişi olan Çin’e, siber casusluğa ve ÇKP’nin Çinli şirketlerden siyasi kazanç elde etmek için yararlanmasına izin veren bağımsız bir yargının bulunmamasına sahip olan Çin’e izin vermek - Avrupa’nın 5G geleceğinde temel rol oynaması Çin casusluğuna yardım edecektir. -Avrupa istihbarat paylaşımı ve yeni bozulma veya sömürü tehditleri sunmak demektir. Yine de, risklere rağmen, Huawei, Avrupa'nın 5G manzarasındaki tabanını genişletmeye devam ediyor. İngiltere ve Hollanda dahil olmak üzere ülkeler, Huawei ekipmanlarının ağlarının çekirdek olmayan bölümlerinde kullanılmasına izin veriyor.
Avrupa, Çin’in etkisi ve taktikleri için bir kanal görevi gören Çin’in Kemer ve Yol Girişimi’ne (BRI) ortak bir yanıt geliştirmek için ABD’yle de çalışabilir. Burada Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri ortak şeffaflık, çevresel ve sosyal standartlar geliştirebilir ve çıkarlarının en çok söz konusu olduğu ülkelerde ortaklaşa yatırım yapmak için finansal kaynaklarını bir araya getirebilir. Benzer şekilde, Avrupa tedarik zincirini Çin etkisine karşı daha iyi izole etmek için Washington ile birlikte çalışabilir. Son olarak, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri, veri gizliliği ve yapay zeka için bir dizi ortak kural geliştirebilir ve Çin'i, insan hakları konusundaki suiistimalleri nedeniyle eleştirebilir. Bu cephelerin herhangi birindeki ilerleme memnuniyetle karşılanacaktır. Ancak meselenin özünde, Avrupa'nın, Pekin’e demokratik norm ve standartlara uymak için açıkça Amerika’dan yana olacağını söylemesi gerektiği hususu var.
Kesin olarak, Avrupa’nın Çin ile ilgili görüşlerinde bir değişiklik oldu. Avrupalılar, Çin’in oluşturduğu zorluklar konusunda daha bilinçli ve endişeli ve buna karşı koymak için gerçek adımlar attılar, ancak Avrupa'dan gelen mesaj, Amerika Birleşik Devletleri ile Çin arasında seçim yapmaktan nefret etmeye devam ediyor. Avrupa, uzun vadeli çıkarlarının nerede yattığının farkında olmalı ve bu idarenin ya da ekonomik kazanımların cazibesinin doğru seçimi engellemesine izin vermemelidir. Liberal demokrasinin sağlığı buna bağlı olacaktır.
Andrea Kendall-Taylor, Rachel Rizzo, 12 Ağustos 2019, Politico
(Andrea Kendall-Taylor, CNAS'taki Transatlantik Güvenlik Programının kıdemli üyesi ve yöneticisidir. Rachel Rizzo, Berlin merkezli CNAS'ta yardımcı bir isimdir.)
Seçkin Deniz, 28.09.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.