"Heyhat, bizden birileri, evet evet bizden. Bizim mahalleden. Bizim köyden. Bizim sokaktan. Bizim evden! Nasıl kapıldık büyüsüne, albenisine nefret ekicilerin?"
Nefret ekicilerden kaçman gerek. Kaçmamız gerek. Kaçınmamız gerek onların gönül karartan seslerinden, sözlerinden. Söylemlerinden. Bir yangının peşindeler ki sorma. Bu nefret ekiciler devasa bir yangın çıkartmanın peşinde. O yangın olduğunda zil takıp oynayacaklar. Heyhat kendi evlerine kıvılcım sıçramayacak mı? Devasa alevlerden onları koruyacak olan ne? Kim bile belki de bu topraklarda yanacak bir tutam otları yoktur bu kundakçıların. Kim bile benim dilimle konuşan bu ifritler, bu nefret ekiciler, bu kundakçılar belki de bu topraklardan değildir. Bir çaşıttırlar kim bile! Hoyratlıkları, pervasızlıkları, gün boyu nefret tohumu serpmeleri yüzünden çaşıt dedim, çıkacak bir yangında kendilerini emin görmelerinin başkaca izahı olabilir mi? Çarpıklığın bu denlisi akıllara seza. Böylesi bir çarpıklık anlaşılır değil. Hani çaşıt olsa ancak bu kadar pervasız, bu kadar umursamaz olunur.
Sevgi mi görmediler acep ebeveynlerinden? Hep dışlanmışlar mıydı çocukluklarında, bebeklik çağlarında? Sevgiden bihaber mi serpilip geliştiler de kundakçılık mesleğine sarıldılar? Bu yüzden mi nefret ekip öfke biçme sevdasındalar. Beni sana, seni bana kırdırtmak, parçalatmak için bunca dil dökmeleri, haykırmaları, çağırmaları bu yüzden mi? İstenmeyen çocuk muydular acep? Niçin böylesine düşmanlar sevgiye? Sevgi sözcüğüne. Sevgi sözcüğüne tahammülleri bile yok değil ki sevginin kendisine.
Nefrete sarılmaları, nefrete bulanmaları hep bu istenmez oluştan mı kaynaklı? Çaşıt değiller ise başka izahı var mı? Benim kanımı sana içirmeye, senin kanını bana içirmeye uğraşmaları ebeveynlerinden almaya çalıştıkları birer intikam mı? Çaşıt diyesim var bu ifritlere, bu yüzden çaşıt dedim kendilerine. Bu kundakçılara çaşıttan öte bir ad gelmiyor usuma. Ve fakat çaşıt olmuş olsalar keşke, diyorum. Böylece daha rahat karşı koyarız saldırılarına. Ekmeye çalıştıkları nefret tohumlarını kurutmayı daha çabuk hallederiz.
Heyhat, bizden birileri, evet evet bizden. Bizim mahalleden. Bizim köyden. Bizim sokaktan. Bizim evden! Nasıl kapıldık büyüsüne, albenisine nefret ekicilerin? Sevgiyi kendimizden olana, benzerimiz olana hasrettik. Bencilliğin zirvesinde ömür tüketmedeyiz. Kendini sevmek. Kendi benzerine ram olmak. Kendimiz gibi olmayanın varolmasına bile tahammül edememek. Bunu sağladılar bu nefret ekiciler. Heveslerine ulaştılar. İntikamlarını aldılar. Nefret kesildik. Kendimizden öte kimseye sevgiyle bakmasını beceremiyoruz. Öfkeyle, hınçla bakmaktayız birbirimize.
Cemal Çalık, 25.11.2019, Konuk Yazar, Sonsuz Ark, Deneme, Sözcüklerin Düş Hâli
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.