22 Aralık 2019 Pazar

SA8228/SD1571: ABD Dış Politikası için “Kısıtlama” Gerçekten Ne İfade Ediyor?

Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Amerika Birleşik devletlerini dünyanın tepesine inen bir tokmak olarak tasarlayan ve kullanan satanist gücün yönettiği bir konsey olan The Council on Foreign Relations (CFR) Dış İlişkiler Konseyi ile yakın ilişkileri olan, Brookings Enstitüsü'nün yayınladığı “Amerikan Egemenlik Savaşları: Amerika'yı Dünyayla Uzlaştırmak” adlı kitabın yazarı Stewart Patrick'e aittir ve son dönemde sıkça gündeme gelen ve ABD Başkanı Trump tarafından da uygulanmaya konan, ancak Pentagon-DeepState (Derin devlet) tarafından sert bir direnişle karşılaşan ABD'nin küresel hegemonyasını kısıtlamaya yönelik tartışmalara odaklanmaktadır. Stewart Patrick'in Quincy Enstitüsü temelinde sorguladığı bu yeni yaklaşıma dair kışkırtıcı soruları ABD'nin sonsuza dek egemen bir güç olacağı sanrısına dayanmaktadır. Oysa ABD ve küresel satanist düzen insanlığa getirdiği felaketlerin ve yok oluşun bir sonucu olarak artık apaçık bir şekilde bütün insanların hedefindedir ve ABD bu gücün temsilcisi olarak, tarihînde ilk kez kendi sonunu da getirecek olan çok derin bir itibarsızlığa mahkumdur. 13 Ağutos 2019 tarihli  SA7900/SD1453: Yeniden Dirilen Gerçekçilik; Quincy Enstitüsü'nün Yükselişi başlıklı çeviri yayınımızda  bu enstitüyü şöyle değerlendirmiştik; "Bu iki kan dökücü ismin (Solcu Soros ve Sağcı Koch) finanse ettiği diğer tüm düşünce kuruluşlarına zıt bir felsefe ile 'Quincy Enstitüsü' adında yeni bir enstitü kurarak, şu ana dek özetle bu iki finansörün de desteğiyle çalışmalarını sürdüren ve dünyayı renkli devrimler ve ayaklanmalar ve terör dahil kana boğan diğer enstitülere karşılık 'yaşa ve yaşat' prensibine dayanan bir dış siyaset anlayışını savunmayı planlamaktadır. Anlaşıldığı kadarı ile Quincy Enstitüsü, Trump'ın kontrol edilebilir hareket aralığını net bir şekilde tanımlamak, sınırlamak, yönlendirmek ve farklı etkilere kapatmak için çalışacak." Bu türden çabalar ABD'nin yeniden 'Büyük' olma hedefine değil, her dinden insan tarafından fark edilen satanizmin yeniden 'Efendi' olma hedefine matuftur ve başarısız olmaya mahkumdur. Bu gerçeği tarihin klasik imparatorluklarının nasıl çöktüğüne dair çalışmalarda bulmak mümkündür. Kendi savunma ve ticarî ihtiyaçlarını giderdiği için ABD yaptırımlarına maruz kalan Türkiye'nin küresel tabanlı stratejik planlamalarını yaparken bu gerçeği göz önünde tutması çok önemlidir.
Seçkin Deniz, 22.12.2019

What Would ‘Restraint’ Really Mean for U.S. Foreign Policy?

Yıllarca süren Amerikan küresel angajmanından sonra, “kısıtlama” kavramı anlaşılır bir şekilde anı yaşıyor. Berlin Duvarı'nın yıkılmasından otuz yıl sonra, Amerikalılar, yeni muhafazakarlar (neo-con) veya liberal müdahaleciler tarafından üstlenilmiş olsun ya da olmasın, dışarıda yaşanan aksiliklerden bıkmış durumdalar ve ülkelerindeki zorluklara adanmış daha fazla dikkat ve kaynak istiyorlar. Ulusal güvenlik kuruluşu, küresel ittifaklar ağı tarafından desteklenen, Amerikan birliklerinin ileri konuşlandırılması, Avrupa ve Asya'da “karasal dengeleme” ve dünya çapında demokrasilerin teşvik edilmesinde ABD önceliğini hala destekleyebilir. Halk daha dikkatli ve kısıtlı bir enternasyonalizmi tercih ediyor.

Siyasi liderler bunu fark etmeye başladılar. Donald Trump, kısmen 2016 yılında Cumhuriyetçilerin adaylığını ve nihayetinde ABD başkanlığını kazandı, çünkü halkın ruh hallerine GOP rakiplerinden (Seçkin Deniz'in notu: GOP "Büyük Eski Parti" anlamına gelir ve sık sık Cumhuriyetçi kelimesinin yerine kullanılır. Kısaltma 1870'lere kadar uzanmaktadır, aynı zamanda parti fil logosuna vurgu yapar.) ve Hillary Clinton'dan daha çok yaklaşmıştı. Bu seçim döngüsünde, ilerici adaylar Bernie Sanders ve Elizabeth Warren, “sonsuz savaşları” sona erdirerek popülist çekiciliğin merkezini oluşturdular ve hiçbir ana akım Demokrat adayı şahin kampanyalar yapmıyor.


Politika aydınları da bunu takip etmeye başladılar. Emperyal Washington'ı sınırlama çağrıları, özellikle de özgürlükçü Cato Enstitüsü'nün uzun zamandır dillendirdiği bir destekleyici duruş haline gelmiş durumdadır. Gelecek ay, Cato (
 Garip ortaklar Charles Koch Vakfı ve George Soros'un Açık Toplum Vakıfları tarafından finanse edilen Quincy Sorumlu Statecraft Enstitüsü'nün sahibi olduğu bir şirket aldı) kapılarını açacak. Enstitü'ye adını veren John Quincy Adams, 1821 yılında dışişleri bakanı olarak ünlü, Amerika "yok edecek düşmanlar aramak için sınırları dışına çıkmıyor." açıklamasını yapmıştır. Yaklaşık iki yüzyıl sonra, Quincy Enstitüsü, Amerikan “imparatorluğuna” ve bu imparatorluğun dayandığı askeri-sanayi kompleksine saldırmak için sol ve sağ kanat eleştirmenleri bir araya toplayacak.


Ancak, kısıtlayıcı havariler, çalışmalarını onlar için biçimlendiriyorlar. İlk görevleri kavramsaldır. Kısıtlamanın gerçekte ne anlama geldiğini ve bunun izolasyonsallıktan, milliyetçilikten ve gerçekçilikten nasıl farklılaştığını netleştirmeleri gerekiyor. Ayrıca, (muhtemelen dar) ABD ulusal çıkarları tanımını izah etmeleri, bu çıkarların neden Birleşik Devletler için daha mütevazı bir küresel rol üstlenmesini gerektirdiğini ve  
- teşvik edeceğine inandıkları ne tür (güç dengesi, kurallara dayalı veya başka türlü) bir dünya düzenini dile getirdiklerini açıklamaları gerekecektir. 


Kısıtlayıcılar daha sonra soyutlamadan sonra pratik uygulamaya geçmeye ihtiyaç duyacaktır. Amerikan müdahalesi, uluslararası işbirliği, ABD ittifak taahhütleri, bölgesel ve küresel güç dengeleri ve derinlemesine tutulan değerlerin teşvik edilmesi için önerilen stratejilerinin ne anlama geldiğini açıklamalıdırlar. Bunları aynı anda düşünelim.


Kısıtlama stratejisi, her şeyden önce, müdahale etmeme taahhüdünü ima edecektir.


Müdahalenin geleceği. Kısıtlama stratejisi, her şeyden önce, müdahale etmeme taahhüdünü ima edecektir. Bu, 1798'den bu yana yurtdışında yaklaşık 200 kez askeri güç kullanan, kurtuluş hareketlerine yardım etmek, saldırganlığı tersine çevirmek, zulmü sona erdirmek ve korsanları ve teröristleri cezalandırmak gibi çeşitli nedenlerle gerçekleştirilen sayısız silahsız eylemden bahsetmemeyi gerektiren oldukça uzun bir geçmişe sahip emirdir. Bu, yabancı ülkelerde iç siyaseti etkilemiştir. Etki zorlanmaya başladığında, kısıtlayıcılar masada ne tür müdahalelerde bulunacaktır ve ne gibi koşullar altında hangi araçları kullanmak isteyeceklerdir?


ABD devlet kurumunun davranışı. Sınırlayıcı müdahalelerin ötesinde, kısıtlama savunucuları, 'büyük bir askeri çekicin siyasi liderlere her sorunu meşhur bir çiviye dönüştürmek için sürekli bir cazibe sağlaması' nedeniyle devasa ABD savunma tesislerinin sayısını azaltmak istiyor. Bununla birlikte, ABD’nin diğer devlet araçlarıyla orantılı bir etkiyi nasıl kullanabileceği konusunda belirsiz bir rehberlik sunmaktadır ve devlet adamlarının ülkenin uçlarını elindeki imtiyaz dışı araçlarla nasıl dengelemesi gerektiği konusunda çok az netlik vardır.


Uluslararası işbirliğinin sonuçları. Kısıtlama çoğu zaman izolasyonla ya da özgüvenli bir geri çekilmeyle eşittir, ancak böyle olması gerekmez. Daha kısıtlı bir duruş daha tutarlı çok taraflılığı ima edebilir, ancak eğer ABD'nin yüklerini ve güvenli hedefleri paylaşmasını sağlarsa, aksi takdirde bağımsız, tek taraflı bir eylemle sürdürülmesi gerekir. Kısıtlama, bir başka deyişle, Washington’un kendi içindeki yüklerin yanı sıra ayrıcalıkları da paylaşmaya istekli olması şartıyla Birleşmiş Milletler’e ve Amerikan Devletleri Örgütü gibi bölgesel organlara daha fazla bağımlılığı haklı gösterebilir. Aynı zamanda, güvenlik önlemlerinin güvenlikle ilgili kuruluşlarda uluslararası ticaret ve finansal düzenlemelerden daha belirgin olacağı tahmin ediliyor.


ABD ittifaklarının kaderi. Kısıtlama savunucuları, özellikle Avrupa ve Asya'daki ABD ittifakları için kısıtlamanın etkilerini açıklığa kavuşturmalıdır. Aşırı bir seçenek, mutlak esneklik karşılığında bu taahhütlerden vazgeçmek olacaktır. Daha ılımlı bir seçenek, örneğin her bir ittifaktaki ABD rolünü, güze dayalı duruş ve yükümlülüklerini ayarlamak, örneğin bir “sahil organizatörü” nden “açık deniz dengeleyicisine” geçiş yapmak olabilir. ABD, şu anda bazı hegemonik ayrıcalıklardan vazgeçebilir. NATO'nun yüksek müttefik kuvvetler komutanının konumu ile ilgili tekeli gibi. Aynı zamanda, Amerika Birleşik Devletleri uzun süredir devam etmekte olan ayrıcalıklarından vazgeçse ve varolan üçlü ittifakları ortadan kaldırsa bile, ABD güvenlik güvencesinin hem yerel hem de uluslararası izleyicileri ikna etmeleri konusunda ikna edici kısıtlayıcılar olacaktır.


Etki alanlarının yeniden ortaya çıkması. Amerikan küresel angajmanının bir avantajı, küresel ilişkilerdeki etki alanlarında yaşanan göreceli sıkıntılardı. 1944'teki Dumbarton Oaks Konferansı sırasında, Birleşik Devletler ve Birleşik Krallık, Başkan Franklin Roosevelt’in kendilerine özgü bir zengin rolü üstlenmesini, daha evrensel bir 
küresel kolektif güvenlik yapısı kurmadan önce, kendilerine özgü bir sembolik rol oynamasına karar verdiler. Güney Çin Denizi’nde Çin’in iddiaları ve Ukrayna’da Rus saldırganlığı ve yurtdışına yakınlığı konusundaki genişlemeciliğin de dahil olduğu jeopolitik rekabetin yakın zamanda artması, etki alanlarına potansiyel bir geri dönüş sinyali veriyor. Bir kısıtlama stratejisi bu eğilimi hızlandırır mı? Yoksa bölgesel hegemonlara karşı bireysel ve kollektif kendini savunma kapasitelerini artırmak için bu bölgelerdeki diğer ülkeleri teşvik etmek daha mı muhtemeldir?


Demokrasi ve insan hakları birikimleri. Son olarak, hem Cumhuriyetçi hem de Demokrat yönetimler altında, II. Dünya Savaşı'ndan bu yana Amerika'nın küresel angajmanının bir özeti, insan özgürlüklerinin genişlemesi için retorik ve çoğu zaman pratik destek oldu. Amerikan halkı, bu tür çabalardan, en azından geçici olarak, bir dizi pahalı, başarısız ulus oluşturma alıştırması arasında kaynak bulmuş görünüyor. Kısıtlama savunucuları, John Quincy Adams’ın ABD’nin özgürlük mücadelelerinde başkalarına yardım etme çabalarının yanlış yönlendirildiği görüşünü paylaşıyor gibi görünüyor, çünkü özgürlük ihsan edilemez - kazanılmalıdır - yurtdışında demokrasiyi dayatma çabaları gerçekten de Amerika’yı "Dünya'nın diktatörü" yapacaktır. Amerika bunun yerine 'tepedeki şehir' olma idealine geri dönmelidir. Böyle bir hesap savunulabilir olabilir, ancak Amerika Birleşik Devletleri'ni küresel demokratik durgunluğa geri dönmek gibi çok az seçenekle karşı karşıya bırakır.


ABD dış politika seçkinleri arasında kısıtlama konusundaki ayrıntılı bir konuşmanın zamanı çoktan gecikmiştir. Şimdi, buna sahip çıkma zamanıdır.


Stewart M. Patrick Pazartesi, 4 Kasım 2019, The World Politics Review


(Stewart Patrick,  the Council on Foreign Relations (CFR) Dış İlişkiler Konseyi kıdemli üyesi James H. Binger'in arkadaşıdır ve “Amerikan Egemenlik Savaşları: Amerika'yı Dünyayla Uzlaştırmak” yazarıdır (Brookings Press: 2018))



Seçkin Deniz, 22
.12.2019, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Takip et: @Seckin_Deniz


Not: Çeviri programları kullanılarak İngilizce'den çevrilmiştir.



Sonsuz Ark'tan
  1. Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur. 
  2. Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
  3. Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.

Seçkin Deniz Twitter Akışı