Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, daha önce Dünya Bankası'nın araştırma departmanında baş ekonomist olarak çalışan, New York Şehir Üniversitesi Graduate Center'da (CUNY) geliştirme ve eşitsizlik uzmanı bir profesör olarak çalışan Sırp-Amerikan ekonomisti Branko Milanoviç' e aittir ve Rusya Devlet Başkanı Putin'in Başbakan Medvedev'in istifa etmesini sağlayarak yeni anayasal değişikliklere gitmesinin temel nedenlerine odaklanmaktadır. Rusya Devlet Başkanı Putin, 20 Ocak 2020'de anayasada değişiklikler yapılmasını öngören, daha sonra da halk oylamasına sunulacak olan yasa tasarısını parlamentonun alt kanadı Duma'ya sundu. Analiz Putin'in muhtemel stratejilerine yönelik sağlıklı bir değerlendirme olarak görülebilir; ancak Putin'in Obama ile birlikte kan gölüne çevirdiği müslüman toprakların alacakları henüz tahsil edilmemiştir; yaşadığımız bugünlerde Putin ve Rusya, Suriye'de ve Libya'da müslümanları öldürmeye devam etmektedir ve Rusya Federasyonu bunun bedelini ödeyecektir. Türkiye'nin bu inkar edilemez gerçekle birlikte yürümesi gerekmektedir.
Seçkin Deniz, 09.02.2020
Russia’s path toward a better political capitalism
"Branko Milanoviç, Vladimir Putin'in son belirsiz anayasal değişiklik duyurularının arkasındaki muhtemel fikri açıklıyor."
Rus devletinin tepesindeki son değişikliklerin anlaşılması için, başkan Vladimir Putin'in muhtemelen sahip olduğu üç hedefe işaret etmek gerekiyor. Birincisi, kendisinden yeni bir lidere geçişin, Rus siyasi tarihinde sık sık olduğu gibi başka bir kanunsuzluk veya devrim krizine yol açmamasını sağlamaktır.
İkincisi, savaşlar, devrim ve anarşi nedeniyle yaşanan gelirdeki derin düşüşlerle dolu döngüsel Rus ekonomik tarihini tersine çevirmek, kör eden bir hızla iyileşme ve daha sonra ekonominin şu anda olduğu gibi uzun süre durgunluk yaşamaması.
Üçüncüsü, Putin'in kendisi için bazı önemli güç ağlarını koruması ve olası aşağılanmadan kaçınması (1964'te Sovyetler Birliği'nde iktidarı bıraktıktan sonra Nikita Kruşçev'e yapıldığı gibi cezai kovuşturma veya ev hapsi dahil).
Birçok batı yorumcusu Putin'e takıntılı, alternatif olarak onu şeytanlaştırıyor ve aslanlaştırıyor ve bu üç hedefin özellikle yeni veya orijinal olmadığını fark etmiyorlar. Putin, Sovyet sonrası ilk lider ve Kremlin'deki selefi olan Boris Yeltsin ile tamamen aynı.
Hızlı Ardıllık
Yaşlı ve hasta Yeltsin, (küçülen) ülkeyi bir arada tutmak için birine ihtiyaç duyduğunu fark etti, çünkü giderek yapamayacağını daha fazla fark ediyordu. Bu yüzden hızlı bir şekilde arka arkaya atadığı dört başbakandan üçü KGB ajanlarıydı. Sadece istihbarat aygıtı, hikayeyi sürdürebilir, bir düzen getirebilirdi. Bu arada yaptıkları, 1982'de Sovyetler Birliği Komünist Partisi Politbürosu üyeleri tarafından yapılandan çok farklı bir hesaplama değildi, yıllar süren durgunluğun ardından, KGB başkanı Yuri Andropov'u Leonid Brejnev’in ölümünden sonra değişim adayı olarak seçtiler.
Yeltsin de sadece ilk slaytta değil, büyük ölçüde suçladığı, aynı zamanda ikincisi olan 'geçiş depresyonu', Asya mali krizinin yarattığı bulaşıcılık ve Rusya'nın borcundaki temerrüt nedeniyle Rus ekonomisinin düşüşünü durdurmak istedi. Ve tabii ki kendisi ve ailesi için cezai kovuşturmadan korunmak istedi.
Yeltsin’in Putin’i (Putin daha sonra yabancılaşmış olan oligark Boris Berezovsky'nin koruyucusuydu) tercih etmesi büyük ölçüde tesadüfiydi. Her üç hedefe de ulaşıldı: Putin 1990'ların kaosunu sona erdirebildi, ekonomik gerilemeyi tersine çevirdi ve 'aileyi' (Yeltsin’in ailesini) bütün parasıyla korunmuş bıraktı. Putin şimdi yapacağı seçimin Yeltsin'in seçiminden eşit derecede ilham alacağını umuyor.
Putin dış politikadan ve 'jeopolitik' den ciddi bir şekilde sorumluyken, kendi gücünü ve mirasını destekleme ve nispeten yumuşak bir geçiş sağlama açısından en acil mesele ekonominin durumudur. Rus ekonomisi son on yılda sadece durgun bir büyüme yaşadı. Rusya'nın ekonomik olarak nasıl geride kaldığını ve Putin'in akıllı dış politikasının, yalnızca nükleer imha tehdidine ve petrol ve gaz ihracatına dayanması durumunda nihayetinde nasıl başarısız olacağını görmek için Çin'le karşılaştırmak yeterli.
Küresel Mali Krizden sonraki on yıl içinde, Rusya'nın kişi başına gayri safi yurtiçi hasıladaki yıllık ortalama artışı yüzde 0,3 iken Çin'de bu oran yüzde 7'nin üzerindeydi. Böylece, yalnızca son on yılda, Çin ve Rusya arasındaki gelir farkı iki katına çıkmıştı: 2009 yılında Çin'in uluslararası dolar cinsinden GSYİH'sı Rusya'nınkinin yaklaşık 3.5 katı iken, bu oran bugün 7 katına çıkmıştır.
Destekleyici protestolar
Büyüme yetersizliği, hükümetin zirvesinde değişmeyen ve oldukça sönük bir karaktere sahip kadro ile birleştiğinde, kentsel orta sınıf arasında protestolara neden oluyordu. Birçok liberal Putin karşıtı adayın, hileler ve hatta sahtekarlıklarla aday olmasının engellenmesine rağmen son Moskova seçimleri Putin'in Birleşik Rusya'sının sadece en küçük bir farkla çoğunluğa sahip olduğu bir şehir meclisi üretti.
Önde gelen muhalif Alexei Navalny haklı olarak öfkesini tepedeki yolsuzluğa odaklamaya karar verdi. Hedefinde hem yozlaşmış, hem de etkili ve etkisiz olarak görülen Putin'in Başbakanı Dmitry Medvedev vardı. İlki açık bir şekilde konuşmasına rağmen ikincisinin klişelerde konuştuğunu fark etmesi için herhangi birinin 15 dakikadan fazla Putin ve Medvedev'in konuşmasını izlemesine gerek yoktu.
Bu bağlamda, Kremlinologlar arasında oldukça bilinmeyen bir memur olan Mikhail Mishustin'in Medvedev’in halefi olarak seçilmesi sadece bir sürpriz (Putin'in zevk alması gerekir) değil, aynı zamanda yankılara göre de mantıklı. Ekonomiyi zıplatmaya başlayan, kötü niyetli ve verimsiz Rus vergilendirme sisteminde, Financial Times'a göre, 'geleceğin vergi sistemi' üreterek reform yapabilen kişiden daha iyisi kim olabilirdi?
Mishustin de aynı şekilde, 40'lı ve 50'li yaşlarında teknokratik olarak düşünen ve etkili liderleri getirirse ve eğer Putin onlarda tarafından siyasi olarak korunurlarsa (1990'larda Çin'deki reformcuların Deng Xiaoping tarafından 'korunma' şekli) Putin Rusya'nın döngüsel ekonomik tarihini tersine çevirme ve ekonomik bir canlanma üretme şansına sahip olabilir.
Eğer bu gerçekleşirse, dört yıl içinde, dördüncü başkanlık döneminin süresi dolduğunda, Putin zaten başkanlığını yaptığı Rusya Güvenlik Konseyi'nin gölgesine güvenle geri çekilebilir. Nursultan Nazarbayev'in bugün Kazakistan'da veya Li Kuan Yew'in geçmişte Singapur'da yaptığı gibi, mirasını dikkatlice izleyebilir ve Yelstin'den miras aldığı ve Meksika'da Kurumsal Devrimci Parti'nin yarım yüzyılı aşkın bir süredir nasıl uygulanacağını öğrendiği 'yönetilen demokrasi' şeklinde nispeten yumuşak bir güç transferi sağlayabilir.
Bugün Rusya'da ana sorun -resmi akla göre güçlü anarşinin alt tonları ile- demokrasi değil, sadece güçlü ekonomik büyüme ve yolsuzluğun azaltılmasıdır.
Branko Milanovic, 27 Ocak 2020, Social Europe
(Branko Milanoviç Sırp-Amerikan ekonomistidir. New York Şehir Üniversitesi Graduate Center'da başkanlık Bir geliştirme ve eşitsizlik uzmanı bir profesör olarak çalışmaktadır (CUNY) ve Lüksemburg Gelir Çalışması'nda (LIS) bağlı kıdemli bir akademisyendir. Daha önce Dünya Bankası'nın araştırma departmanında baş ekonomistti.)
Seçkin Deniz, 09.02.2020, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.