Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, Eurochild hukuk kurulu başkanı Reka Tunyogi'ye aittir ve Covid-19 krizi ile derinleşen Avrupa'daki yoksulluğun ve artan eşitsizliğin kurbanları olarak çocukların Avrupa Kurtarma Planı'nın merkezine alınmasına odaklanmaktadır. Yaklaşan ekonomik krizle başa çıkmak için umutsuz adımlar atan Avrupa Birliği'nin, Covid-19 salgınında kurumal olarak yaşadığı başarısızlık, üye devletlerin kendi başlarının çaresine bakması zorunluluğunu ortaya çıkarmış görünmektedir. Analiz, makro plan düzeyinde açıklanan milyarlarca euroluk kurtarma paketinden çocuklara ayrılmış olan payın gerektiği gibi harcanmayacağından endişelenmekte ve çocukların haklarını koruma kaygısıyla liderleri uyarmaktadır. Çocuklarının geleceğindeki riskleri bile tartışamayan Avrupa Birliği refah paylaşmayı unuttuğu gibi, üyelerine herhangi yeni bir çıkış yolu önermekten uzaktır. Allah'ın insanlara emaneti olan masum çocuklar için tehdit bahsedildiğinden daha büyüktür. Global Missing Children's Network (Küresel Kayıp Çocuklar Ağı) ICMEC'in yayınladığı kayıp çocuk istatistikleri dehşet vericidir: her yıl Avustralya'da 20,000 çocuk, Kanada'da 45.288 çocuk, Almanya'da 100.000 çocuk, Hindistan 'da 96.000 çocuk, İspanya'da 20,000 çocuk, İngiltere'de 112.853 çocuk, ABD'de 460.000 çocuk kaybolurken, 2015 yılında Jamaika'da 1.984, Rusya'da 45.000 çocuk kaybolmuştur. Satanizmin kölesi haline gelmiş yetişkinlerin pedofili sapkınlığına ve şiddete kurban gittiği düşünülen yüz binlerce kayıp çocuk hepimizin endişelenmesini gerektirecek kadar somut bir tehdittir. Küresel ekonomik krizden ve Covid-19 krizinden dünyanın diğer ülkeleri kadar etkilenmeyen ve ayakta kalan Türkiye satanizmin hedefindeki çocuklar için çok daha fazla şey yapmakla mükellef olduğunu unutmamalıdır. Bütün bu istatistikler açıkça ortada iken, Satanizmin medyadaki amiral gemisi The Economist'in farklı bölgelerden topladığığını iddia ettiği uydurma verileri karşılaştırarak oluşturduğu ve yayınladığı, satanist Euronews'in de kayıp çocuklar listesinde adı bile olmayan Türkiye'yi karalamak için yorumlayarak yayınladığı listede, Şubat 2018 ile Nisan 2019 arasında incelenen ülkeler arasında her yıl 112.853 çocuğun kaybolduğu İngiltere'yi 83.0 puanla çocuklar için en güvenilir ülke konumunda göstermiş, her yıl 45.288 çocuğun kaybolduğu Kanada'yı en güvenilir dördüncü ülke olarak ilan ederek gerçeği çarpıtmıştır. Türkiye'nin bu alçakça yalanlarla da mücadele etmesi ve bir an önce dünyanın bütün çocuklarını koruyacak bir politika alanı oluşturması şarttır.
Seçkin Deniz, 20.06.2020
Why recovery needs to have children at its centre
"Salgın ve kilitlenmenin çocukların refahı üzerinde ciddi etkileri oldu. AB toparlanma planı, çocukların özel ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlamalıdır."
Krize kilitlenmekten vazgeçtiğimiz için iyileşme/kurtulma/kurtarma herkesin aklında. Bununla birlikte, iyileşme farklı şeyler ifade edebilir. Bir ofis çalışanı, iş yerinden çok etkilenen hizmet sektörü çalışanından farklı bir şey bekleyebilir. Büyük bir şirketin beklentileri, aynı zamanda tek bir ebeveyninki gibi, iki gelire sahip bir haneye kıyasla, küçük işletme sahiplerinden farklı olacaktır. İyileşmenin/kurtarmanın çocuklara ulaşmasını ve onlara yardım eli uzatmasını sağlamak Avrupalı liderlerin sorumluluğundadır.
Avrupa Komisyonu tarafından 27 Mayıs'ta ileri sürülen Avrupa Kurtarma/Toparlanma planı, 2021-27 Çok Yıllı Finansal Çerçeve kapsamında 1.100 milyar € ve yeni nesil Yeni Nesil AB aracılığıyla 750 milyar € 'yu seferber etmeyi öneriyor. Komisyon, ulusal hükümetleri önümüzdeki zorlukları göz önünde bulundurarak hızlı bir şekilde planı onaylamaya çağırdı.
Gerçekten de, dünyanın en zengin bölgelerinden birini çöküşten kurtarmak için, yaklaşmakta olan ekonomik gerilemenin etkisiyle en çok acı çekecek olanların yükünü hafifletmek için milyarlarca Euro gerekecektir. İstikrara yönelik bu çabalarda, sadece belirli bir aciliyet olarak değil, çocuklara yatırım yapmakta akıllıca olacaktı. Bu nedenle, ilan edilen Çocuk Garantisi ve çocuk yoksulluğu ile başa çıkmak için uyum zarfından kaynakların tahsis edilmesi sembolik ve acildir.
Sosyal stresler
Gerçekte hepimizin bir yerlerinde bir çocuk var. Covid-19'un sadece yetişkinleri ve zihinsel sağlığımızı etkilemekle kalmadığını, aynı zamanda çocukları da etkilediğini biliyoruz. 18 yaşın altında değilseniz, teselli etmek istediğimiz bir çocuğumuz ya da çocuklarla birlikte kilitli olan arkadaşlarımız veya ailelerimiz olabilir. Sosyal uzaklaşma, yaştan bağımsız olarak tüm insanlar üzerinde sosyal varlıklar olarak stres üretir.
Koronavirüs krizinin bir sonucu olarak çocukların karşılaştığı zorluklara dair gittikçe artan kanıtlar vardır. Salgın kollektif kırılganlığımızı ve nasıl insanlar olduğumuzu ortaya çıkardığından dolayı, karar vericilerin çocukların maruz kaldıkları zorluklarla daha kolay bir şekilde ilgilenecekleri ve onların ihtiyaçlarına öncelik vermeleri daha olası olacaktır; ancak bu naif bir varsayım olabilir.
Kendi hane halkımızın ötesine baktığımızda, kilitlenme döneminde ailelerin normal zamanlarda güvendiği ansızın duran tüm hizmetleri fark edebiliyoruz. Günlük bakım ve okulların yanı sıra psikolojik destek, aile danışmanlığı ve ev ziyaretleri gibi sosyal hizmetlerin yanı sıra alışılagelmiş aile veya arkadaş ağından çocuk bakımı desteği artık yoktur.
Sadece aynı duvarların arasında yaşayan insanlar madde bağımlılığı, alkolizm, akıl sağlığı sorunu, şiddet veya ihmalin olduğu evlerde neler olduğunu bilir. Savunmasız durumlarda çocuklar ve aileler, çok ihtiyaç duyulan desteği kaçırmaktadırlar. Bu evlerde profesyonellerin yardımıyla yıllarca kaydedilen ilerlemeler kaybedilebilir ve çocuklar kapanmadan ciddi şekilde etkilenebilir; bunu kesin olarak bilmenin bir yolu yoktur. Birleşmiş Milletler, pandemi sırasında istismar riski altında oldukları için ergenler de dahil olmak üzere çocukların zihinsel sağlığı ile ilgili alarm vermiştir.
Artan eşitsizlik
Kısıtlanmalar azaldıkça ve çocuklar kreşe ve okula geri döndükçe, daha az iyi durumda olan ailelerin çocukları arasında eşitsizlik gittikçe artacaktır. Hükümetlerin, evrensel ya da kronikleşmiş bu eşitsizlikleri azaltmak için tasarlanan hizmetlere odaklanması gerekecektir. AB'nin üye ülkelerin yatırım ve reformlarını destekleme çabaları bunu kabul içermelidir.
Makro düzeyde uçuşan milyarlardan emin olamayız. Kaynaklar hâlâ az ve karar verme süreci, olgunlaşmamış kriz modundadır. Bu tür kararlara ilişkin kriterler ve temel varsayımlar yeni değildir. İş, geçim kaynakları üretir gelir satın alma gücü üretir, talep üretir, bu da talepleri karşılayanları ve daha fazla arz üretir. Ekonomi büyür, işletmeler daha fazla borç alabilir, bankalar daha fazla borç verebilir ve balonun içindeki denge mutluluğuna ulaşırız. Ancak pandemi sonrası krizde bu tür varsayımlar sorgulanmalıdır.
Yaklaşan krizin daha fazla yoksulluk ve eşitsizlik üreteceğini görebiliriz; ancak henüz bunun büyüklüğünü söylemek imkansız. Dünya Bankası, küresel olarak yoksulluğu azaltmak için son beş yılda kaydedilen ilerlemenin kaybedileceğini öngörüyor ve 2020'de 40-60 milyon daha fazla insanın aşırı yoksulluğa (günde 1,90 $'ın altında bir gelir) düşeceğini tahmin ediyor.
Sadece işletmeler değil, tüm sektörler çöktü. Seyahat ve turizm, catering ve çoğu hizmet sektörü bu yüzyılın en büyük aksaklıklarını yaşamıştır. Uluslararası Çalışma Örgütü, küresel iş gücünün yaklaşık yarısının geçim kaynaklarını kaybetme riski taşıdığını tahmin ediyor. Ekonomilerimizin bazı kısımları daha önceki seviyeye tekrar elde edemezse ya da yükselemezse ne olur? Bu alanlarda çalışan insanların, yaşanan yangınla nasıl mücadele edeceklerini düşünürken, hayatlarını sürdürebilmeleri için refah desteği almaları gerekiyorsa ne olur? Yeniden eğitimleri henüz ortalıkta görünmüyorsa ne olur? Ya yaşam tarzını temel gelir ve sosyal konutlara güvenecek şekilde değiştirmeleri gerekiyorsa? Ve bu bağlamda, çocukların hayatlarındaki nasıl zararlar oluşacak?
Farklı sistemler
Eğer Avrupa'daki krizin kapsamlı etkisi gibi bir şey, farklı refah sistemlerimizin potansiyel tamponlardaki sert farklılıklarını ortaya çıkardıysa bunu geçemeyiz. Şimdi çöküşün kurbanları için yapılanları övmeliyiz, aynı zamanda daha neler yapılabileceğini de söylemeliyiz.
Mevcut sosyal güvenlik ağlarının insanlar dahil, çocuklara nasıl yaklaştığına dürüst bir şekilde bakmak her hükümetin sorumluluğundadır. Daha sonra, zor durumda olanlara ulaşmak için, sosyal yatırımları artırmak için açık kurallarda muafiyet aramaktan utanç duyulmamalıdır. Ulusal çocuk koruma sistemleri reformları ve yoksulluğu ve ek eşitsizliği önlemeye yönelik politikalar durdurulmamalı, en çok ihtiyaç duyanları desteklemek için AB desteği hızlandırılmalıdır.
İyileşme/Kurtarma planını güçlendiren AB bütçesi, Avrupa Sosyal Fonu Plus kapsamındaki toplam harcamaların en az yüzde 5'inin çocukları yoksulluktan kurtarmasına harcanması için ayrıldı. Devlet veya hükümet başkanlarının anlaşması, çocuklara yapılan yatırım için bir kilometre taşı olacaktır. Bu, AB'nin artan eşitsizlikle mücadeleye öncülük etme şansıdır. Karar vericilere çocuk refahını, refah politikalarını, izin, eğitim ve sağlık politikalarını, sosyal koruma ve destek hizmetlerini çocuk yoksulluğunu önlemeyi ve azaltmayı amaçlayan bir strateji ile birleştirerek yapısal reformda merkeze alınmalarını hatırlatabilir.
Çabalar, sistemlerimizi hazırlamaya, evrensel hükümler yoluyla tüm çocuklara ulaşma yeteneklerini güçlendirmeye ve en dezavantajlıları hedefleyen destek önlemlerine odaklanmalıdır. AB, bu mesajı öncelikli olarak başlatmayı taahhüt ettiği Çocuk Garantisi aracılığıyla iletebilir ve bu yüzde 5'i stratejik bir şekilde harcayabilir.
Reka Tunyogi, 16 Haziran 2020, Social Europe
(Reka Tunyogi, Eurochild hukuk kurulu başkanıdır.)
Seçkin Deniz, 20.06.2020, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Takip et: @Seckin_Deniz
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.