Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, 'Eşitsizlik: Herkesin Bilmesi Gerekenler (Oxford University Press, 2016) kitabının yazarı ve Austin Texas Üniversitesi LBJ Halkla İlişkiler Okulu profesörü James Galbraith ve 'Kapitalizm Uçurumu: Güvencesizlikle Mücadele, Kriz veya Ütopya Olmadan Radikal Değişime Nasıl Ulaşabilir (Columbia University Press, 2020) kitabının yazarı ve Kent Üniversitesi Brüksel Uluslararası Araştırmalar Okulu politik ve sosyal düşünce doçenti Albena Azmanova'nın ortak çalışmasıdır ve Covid-19 krizi sonrası derinleşen ekonomik krizin sorumlularına odaklanmaktadır. Analistlerin Avrupa Merkez Bankası (ECB) başkanı Christine Lagarde'ın yaşanan ekonomik krizde ‘Hiç kimsenin suçu ya da hatası yok' şeklindeki açıklamasına karşın, on yıllardır felakete yol açan politikalarda neoliberal kapitalist ideolojiye ve suç ortaklığına adanmış bir görevli olarak Christine Lagarde'ın suçlular listesinde olduğunu iddia etmeleri şaşılacak derecede ilginç ve sorumluları doğru tespit eden ve Satanist Çete'nin küresel olarak aktif olduğunu kanıtlayan bir yaklaşımdır: "Bunlar sadece hatalar ya da basit kazalar değildi: politik kararlardı. Onlar, onlarca yıldır inşa edilen bir ideolojinin sonuçları olan suçlardı. Bunlar, komisyon suçları ve ihmal suçlarıydı; sonuçları güvencesizlikle işaretlenmiş ve çöküş için hazırlanmış kırılgan bir ekonomik yapıydı." Türkiye'deki bazı kullanışlı kuruluşları ve kişileri eliyle gerçeği saklamaya çalışan Neoliberal şeytanların argümanlarını da çürüten bu nesnel analiz, Avrupa'da (Avrupa Merkez Bankası, Avrupa Komisyonu vb Avrupa Birliği Kurumları'nın karşısında Avrupa Vatandaşlar Meclisi taleplerinin olgunlaşması gibi) birçok şeyin değişmeye başladığını görmemizi sağlamaktadır. Türkiye, 2018'de Erdoğan'ın ilk Cumhurbaşkanı olarak seçildiği Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi ile, 2020'de Covid-19 salgını ile tetiklenen ABD, Avrupa Birliği, Rus, Afrika, Güney Amerika, Arap Ligi ve Doğu Asya ekonomilerinde yaşanan bu ekonomik çöküşe karşı güçlü, sağlıklı ve hızlı kararlar alarak kendisini korumuştur.
Seçkin Deniz, 30.06.2020
Yes, someone is to blame
"Bir pandemi 'doğal afet' olarak tanımlanabilir, ancak yaşanan küresel depresyon, ideolojinin ve güçlü politik aktörlerin ürünüdür."
Avrupa'ya eşi görülmemiş bir ekonomik kriz iniyor. Avrupa Merkez Bankası (ECB) başkanı Christine Lagarde geçtiğimiz günlerde Avrupa Parlamentosu'nda bu krizin barış zamanında yaşanan en kötü kriz olduğunu ilan etti.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, Federal Rezerv Bankası (FED) son 90 yıl içinde üretim ve istihdamdaki en kötü düşüşün yaşandığını açıkladı. Dünya Bankası, 1945'ten bu yana dünyanın yaşadığı en derin çöküşün kıyılarında olduğu konusunda uyarıyor; çoğu ülkenin zaten fakir olduğu dünyada 60 milyona yakın insan insan fakirleşti.
Lagarde, bu büyük insanlık trajedisini, ‘Hiç kimsenin suçu ya da hatası yok-of no one’s fault or making’ diyerek, tıbbi bir krizin kendi başına nasıl bir toplumsal krize dönüşebileceğini açıklığa kavuşturmak konusunda acele etti. Ancak felaket ideolojilerin, politikacıların ve politikaların eseridir.
Yüz maskeleri
Bilim şimdi DNA'yı düzenlememizi ve uzay-zamanın kozmik eğriliğindeki yerçekimi dalgalarını tespit etmemizi sağlıyor. Ancak 2020 baharında, küresel kuzeyin zengin liberal demokrasilerindeki hükümetler, doktorların ve hemşirelerin kendi hayatlarını (ve başkalarınınkileri) yeni koronavirüsten kurtarmak için ihtiyaç duydukları temel yüz maskelerini sağlayamadılar. Toskana'nın bazı bölgelerinde, 60 yaşın üzerindekiler gerektiğinde ventilatörlere bağlanamadılar.
ABD'de testler iptal edildi, ertelendi ve hala yapılmıyor. Fransa'da, H1N1 salgını için biriken çok sayıda kişisel koruyucu ekipman stokları satılmış, kötü saklanmış ve harap olmuştu. Birleşik Krallık ve İsveç'te, yetkililer ilk önce virüsün serbest kalmasına izin vermeyi düşündüler ve binlerce insanın belirsiz ölümünde “sürü bağışıklığı” aradılar.
Bunlar sadece hatalar ya da basit kazalar değildi: politik kararlardı. Onlar, onlarca yıldır inşa edilen bir ideolojinin sonuçları olan suçlardı. Bunlar, komisyon suçları ve ihmal suçlarıydı (Hannah Arendt tarafından Nazilerin davranışlarını incelemek için geliştirilen bir çift kavram) sonuçları güvencesizlikle işaretlenmiş ve çöküş için hazırlanmış kırılgan bir ekonomik yapıydı.
Zorlu proje
Komisyon suçları önce geldi. 1970'lerin sonlarından itibaren, batıdaki siyasi liderler neoliberal kapitalizm olarak bilinen zorlu projeye başladılar. Deregülasyon, ademi merkeziyetçilik, özelleştirme, dengeli bütçeler ve sıkı para, ulusal elitler ve uluslararası finans kurumları, özellikle Uluslararası Para Fonu tarafından geliştirilen 'Washington konsensüsünün' kilit unsurlarıydı. Halk sağlığına yönelik kritik harcamalar da dahil olmak üzere kamu hizmetleri ve refah programları kaldırıldı.
İlk hedefler, temel üretim kabiliyeti pahasına da olsa sendikaları bastırmak ve enflasyonu azaltmaktı. 1990'lara gelindiğinde bu hedeflere ulaşıldı ve yüksek ilgi, öncelikle yüksek teknolojiye, daha sonra da büyük ölçüde gayrimenkul ve ipotek finansmanına odaklanan yeni bir kredi patlamasına yol açtı. Bu arada imalat Asya'ya, özellikle de beslendiği ve korunduğu Çin'e kaçtı.
Subprime-mortgage balonu 2007-09 yıllarında Büyük Finansal Krize yol açtı. Bundan sonra, birçok ülkede, devlet kapasitesine yönelik saldırı devam etti. Kısa vadeli toparlanma çabaları, tüm Avrupa'da (özellikle İtalya, İspanya, Fransa ve Yunanistan) ve kuzey Amerika'da kemer sıkmaya yol açtı.
Halk sağlığı kapasitesi yine bir darbe alırken, neoliberal küreselleşme bir adım daha ilerledi. Artan eşitsizlik, sosyal streste geniş bir artışın göstergesiydi: gençlerde işsizlik, akıl sağlığı bozuklukları, intiharlar ve ABD'de opioid kötüye kullanımı salgını. Büyüme devam etti, ancak sadece daha özel ve kurumsal borcun kırılgan temeli üzerinde.
Takım dağıldı
Bunu çok sayıda ihmal suçu izledi. Örneğin 2017 yılında Avrupa Komisyonu, Yenilikçi İlaç Girişimi adı verilen bir kamu-özel ortaklığı aracılığıyla aşılara daha fazla yatırım yapılmasını önerdi. Ancak ilaç şirketleri itiraz etti ve öneri gerçekleşmedi.
Şu anda Donald Trump'ın başkanlığındaki ABD, Ulusal Güvenlik Konseyi'nde bir pandemi müdahale ekibini dağıttı ve Hastalık Kontrol Merkezlerinin fonları kesti. Trump yönetimi, ironik bir şekilde Çin'deki CDC ile irtibat halinde olan ABD'li bilim adamlarını geri çekti.
Lagarde'nin neoliberal ideolojinin gelişiminde hiçbir rolü yoktu. Batının eski sosyal demokrasilerinde neoliberallerin kontrolü ele geçirmesinden çok sonra öne çıktı. Kusurlu olanların uzun listesindeki sorumlu tek kişi olmaktan çok uzak.
Ancak Büyük Mali Krizden önce Fransa Maliye Bakanıydı ve sonrasında acımasız kemer sıkma politikaları sırasında IMF başkanıydı. On yıllardır felakete yol açan politikalarda bir ideolojiye ve suç ortaklığına adanmış bir görevli olarak, bu listedeki yerini kazanmıştır.
James K Galbraith ve Albena Azmanova, 23 Haziran 2020, Social Europe
[James Galbraith, Eşitsizlik: Herkesin Bilmesi Gerekenler'in yazarıdır (Oxford University Press, 2016). Austin'deki Texas Üniversitesi LBJ Halkla İlişkiler Okulu'nda profesördür. Albena Azmanova, Kent Üniversitesi Brüksel Uluslararası Araştırmalar Okulu'nda politik ve sosyal düşünce doçentidir. En son kitabı Kapitalizm Uçurum: Güvencesizlikle Mücadele, Kriz veya Ütopya Olmadan Radikal Değişime Nasıl Ulaşabilir (Columbia University Press, 2020).]
Seçkin Deniz, 30.06.2020, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Takip et: @Seckin_Deniz
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.