"anlatırlardı diye umuyor insan
kuşkular düşmese de yakamızdan"
yasak düşüncelerin ecridir
dilime vurulan kilit
bitkin yorgunlukların telaşıyla
paramparça bir şehir
elverdiğince içim içimde birikir
kirler erir erir de ölmüş bir
serçenin gözlerinde belirir
yaşadıklarımızdan öte yaşanan
bitmeyen bir zemheridir
kardelenler uzak
bildik imalardan
her dem yokluyor rüzgâr
pencerelerimizi
her birimizi
ya kulaklar sağır ya kararmış gönüller
anlayabilseydik sırrını rüzgârın
çözebilseydik dilini
biz de haykırırdık onun gibi
ne sefil ne perişan bir hülyadır
maziyi atide yaşama hevesi
***
maziyi atide yaşama hevesi
perişan bir hülyadır
tutsaklığa yeni bir ad bulmadır
kan kusturmadır kan kusmadır
en vahimi ruhunu şeytana satmadır
çözebilseydik dilini rüzgârın
anlardık anlayabilirdik
bütün bu olanları
oldurmak için sıra olanların umduklarını
ummakla yetinmeyip eyleme kalkanların
anlardık içlerinde sakladıklarını
anlardık kan kusturma hesaplarını
suret-i haktan gözüken iblislerin
***
yine de kuşkular yoklamıyor değil
anlayanlar var mıydı
var olsalar anlatırlar mıydı
dillerde zihinlerde olmamış olsaydı
o paslı kilit yani
maziyi atide yaşama hevesi
haykırırlardı anlatırlardı
anlatırlardı diye umuyor insan
kuşkular düşmese de yakamızdan
Cemal Çalık, 13.09.2015, Konuk Yazar, Sonsuz Ark, Şiir
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark Manifestosu'na aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.