Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, düşünce kuruluşu The Atlantik'in kadrolu yazarı Olga Khazan'a aittir ve Y Kuşağı olarak tanımlanan 1981-1996 doğumlu insanlarda intiharlarla açığa çıkan ve Covid-19 salgını ile derinleşen Ruh Sağlığı Krizine odaklanmaktadır. Analiz, Kapitalist-acımasız Amerikan Emperyalizmi'nin dünyada ürettiği kaosa, teröre, ayaklanmalara, iç savaşlara ve savaşlara karşılık kendi insanlarına, dağılan ailelerle birlikte, içki-uyuşturucu-işsizlik tuzağında yaşanan intiharlarla bedel ödettiğini görmemizi sağlamaktadır. Bir insan olarak insanlığın yaşadığı bu derin ruhsal krizin ayrıntılarını okurken içinizin acıdığını hissedecek ve dinsizliği esas kabul eden, Satanizmin hizmetindeki Batı Medeniyeti'nin ve Kültürü'nün insana ölümden ve mutsuzluktan başka bir şey vermediğine ve bu yüzden büyük ve derin acılarla çöktüğüne tanıklık edeceksiniz.
Seçkin Deniz, 04.08.2020
Sonsuz Ark'ın Notu:
Aşağıda çevirisini yayınladığımız analiz, düşünce kuruluşu The Atlantik'in kadrolu yazarı Olga Khazan'a aittir ve Y Kuşağı olarak tanımlanan 1981-1996 doğumlu insanlarda intiharlarla açığa çıkan ve Covid-19 salgını ile derinleşen Ruh Sağlığı Krizine odaklanmaktadır. Analiz, Kapitalist-acımasız Amerikan Emperyalizmi'nin dünyada ürettiği kaosa, teröre, ayaklanmalara, iç savaşlara ve savaşlara karşılık kendi insanlarına, dağılan ailelerle birlikte, içki-uyuşturucu-işsizlik tuzağında yaşanan intiharlarla bedel ödettiğini görmemizi sağlamaktadır. Bir insan olarak insanlığın yaşadığı bu derin ruhsal krizin ayrıntılarını okurken içinizin acıdığını hissedecek ve dinsizliği esas kabul eden, Satanizmin hizmetindeki Batı Medeniyeti'nin ve Kültürü'nün insana ölümden ve mutsuzluktan başka bir şey vermediğine ve bu yüzden büyük ve derin acılarla çöktüğüne tanıklık edeceksiniz.
Seçkin Deniz, 04.08.2020
The Millennial Mental-Health Crisis
"Genç yetişkinler arasındaki intiharlar ve (uyuşturucu ve ilaç kullanımındaki) aşırı dozlar, pandemi başlamadan önce hızla yükseliyordu. Uzmanlar şimdi durumun daha da kötüleşeceğinden korkuyorlar."
2012 yazında Tylor Morgan, gece kız kardeşi Lacey'i arıyor ve yanına gelmesi için yalvarıyordu. Tylor'un neden bu kadar depresif hissettiği belli değildi. Idaho/Pocatello'da büyüyen Lacey ve Tylor oldukça mutlu bir çocukluk geçirmişlerdi.
Tylor utangaçtı, zambak gibi beyaz saçları ve mavi gözleri vardı. Dikkat çekici bir şekilde karizmatik olan ağabeyleri Mark geri planda kalmayı seçmişti. Ebeveynleri boşandı ve yeniden evlendiler, ama kardeşlerin yakın ilişkileri devam etti. Resitallere katıldılar ve dağlara geziye çıktılar. "Tylor hemen hemen normal bir çocuktu” diyor 26 yaşındaki Lacey.
(ABD için) Eğer intihar düşünceleri yaşıyorsanız, lütfen yalnız olmadığınızı bilin. İntihar düşüncelerinden etkilenme tehlikesi varsa, 911'i arayın. Destek ve kaynaklar için 1-800-273-8255 numaralı telefondan Ulusal İntiharı Önleme Yaşam Hattı'nı arayın veya Crisis Text Line 741741'e mesaj atın...
Lacey'in fark ettiği tek rahatsız edici şey Tylor'un çok fazla içtiği idi. Bazen sarhoş olur ve Lacey'e acı çektiğini söylerdi ve Lacey ondan durmasını isterdi. Etrafındaki hava ağırdı. Kızlar için üzülecek ya da yeterince iyi bir iş bulamayacak ya da yeterince para kazanamayacaktı. Kesin sorun her zaman net değildi. Birkaç kez, Lacey onunla birlikte gece hastanede kaldı, çünkü kandaki alkol seviyesi ölümcül bir şekilde yükseliyordu.
Daha sonra, o Mayıs, Mark intihar ederek, 25 yaşında öldü. Kardeşinin ölümü Tylor'u suçluluk duyguları ve dehşet içinde bırakacak şekilde sarstı. Kardeşler Mark'ın ölüm gecesini tartıştılar ve Tylor kendini suçladı.
Üç ay sonra bir gece, Tylor tekrar Lacey'i aradı ve yanına gelmesini istedi. Lacey o gece gidemedi - tam olarak nedenini hatırlayamıyor - ama sabah onu görmeye söz verdi. “Sadece yarına kadar beklemene ihtiyacım var,” dedi ona.
Tylor, telefonu kapattıktan birkaç dakika sonra polisi aradı ve evinde intihar etti. Silahını eline almış ve tetiği çekmişti. 23 yaşındaydı.
Tylor ve Mark'ın ölümleri, Millennials (Seçkin Deniz'in Notu: Y nesli, Y kuşağı veya Milenyaller, teorik olarak Amerikan kültüründe X neslinden sonra gelen demografik kuşaktır) arasında giderek artan intiharlardan sadece ikisiydi. Hayatlarının başlangıcında görünseler de, son araştırmalar, Y Kuşağı'nda (yaklaşık 1981-1996 yılları arasında doğan insanlar), önceki nesillere göre erken intihar ve aşırı dozdan ölme olasılığının daha yüksek olduğunu gösteriyor.
Y Kuşağı'nın son yıllarda karşılaştığı kargaşa göz önüne alındığında, belki de bu beklenmelidir. Büyük Durgunluk sırasında kaygan kariyer basamaklarında yıprandıktan sonra, Y Kuşağı opioid salgını ile çarpıldı. Milyarlarca uyuşturucu hap ABD'nin insanların fırsatlarının az olduğu ama çok fazla acı çektiği bölgelerine gönderildi.
Şimdi gençlerin hayatlarında daha fazla zorluklar ortaya çıkıyor. Kariyerleri 2008'deki durgunluktan olumsuz etkilenen birçok Milenyal tıpkı kariyerlerinde dibe vurdukları gibi başka bir ekonomik gerilemeye sürükleniyorlar. Koronavirüsün yayılmasını azaltmayı amaçlayan sosyal mesafe kısıtlamaları nedeniyle, bir partner bulmayı ümit eden gençler aylarca evden çıkamadılar. Ve coronavirüsün neden olduğu hastalık olan COVID-19 salgını bu yıl hala ortaya çıkma ihtimaline sahip. Stanford Yoksulluk ve Eşitsizlik Merkezi direktörü David Grusky'nin bana söylediği gibi, Y Kuşağı “kötü şansa sahip bir kuşaktır”.
Bir düzineden fazla intihar ve ruh sağlığı uzmanıyla yapılan görüşmeler, Y kuşağının mali açıdan ve genel olarak stresli olduğunu ve bazılarının da aşırıya kaçtığını gösteriyor. Yaşlı Milenaller, 11 Eylül'den sonra yetişkinliğe dalmış, iki savaşta savaşmış, durgunluk sırasında iş piyasasına girmiş ve şimdi pahalı tek yatak odalı dairelerinde küresel bir salgın tarafından yıpratılmaktadırlar. Washington Post analizine göre, ABD tarihindeki diğer tüm nesillerden daha yavaş ekonomik büyüme yaşadılar. Ve son durgunluktan yedikleri darbeden sonra tekrar tıkanmak üzereler.
Stanford Yoksulluk ve Eşitsizlik Merkezi tarafından geçen yıl yayınlanan bir raporda, iki iktisatçı Mark Duggan ve Jackie Li, 25-34 yaş aralığındaki insanlar için ölüm oranlarının 2008'den bu yana yüzde 20'den fazla arttığını tespit ettiler, “Yani, 2016'da 20 ila 34 yaşları arasındaki Y Kuşağı ölüm oranları, kendilerinden 16 yıl önce doğan X Kuşağı'ndaki (Generation X) rakiplerine göre önemli ölçüde daha yüksekti.” diye yazdılar. Artışa en fazla katkıda bulunan etkenler intihar ve aşırı dozda ilaç olmuştu ve bu artış beyaz insanlar arasında en yüksek düzeydeydi.
Geçen yıl the Trust for America’s Health tarafından hazırlanan bir başka raporda, 18 ila 34 yaş arasındaki insanlar arasında uyuşturucuya bağlı ölümlerde 2007'den 2017'ye iki kattan fazla artış, alkole bağlı ölümlerde yüzde 69 ve intiharlarda yüzde 35 oranında artış olduğu tespit edilmişti.
Erken ölümlerle ilgili bu eğilim, Tylor gibi asla üniversite eğitimi almayan Y Kuşağı gençleri için özellikle dile getirilmiştir. 2017 yılında, Princeton iktisatçıları Anne Case ve Angus Deaton'ın yeni kitapları 'Deaths of Despair and the Future of Capitalism-Çaresizlik Ölümleri ve Kapitalizmin Geleceği'nde yazdıkları gibi, 1980 doğumlu lisans derecesi olmayan beyaz insanların intihar nedeniyle ölme olasılığı, üniversite diplomasına sahip olanlardan dört kat daha fazlaydı.
Üniversite mezunu olmayanlar arasındaysanız, ne kadar geç doğduysanız, herhangi bir yaşta acılar içinde yaşama, tıkınırcasına içki içme, sağlıksız olma ve intihar veya aşırı dozda uyuşturucudan ölme olasılığınız daha yüksektir. 20'li ve 30'lu yaşlarındaki beyaz insanlar, normalde onlarca yıl aşırı içki tüketimi sonrası gelişmesi gereken bir durum olan alkolik karaciğer hastalığından ölmektedir.
Şüphesiz, Y Kuşağı intiharlarındaki artış daha geniş bir umutsuzluk zeminine dayanmaktadır: Y Kuşağından sonraki nesil olan Z Kuşağı (Gen Z) dahil tüm Amerikalılar için intihar oranları yükselmektedir. 45-64 yaş arası insanlar hala en yüksek intihar riskine sahiptir.
Y Kuşağı için, intiharlardaki bu yükselişin arkasındaki neden, daha az eğitime sahip gençlerin önceki nesillere göre daha fazla mali baskı ile karşı karşıya kalmalarıdır. Üniversite mezunu olmayan insanlar için mevcut olan iyi işler yavaş yavaş buharlaştılar. Texas State Üniversitesi'nde danışmanlık programında profesör olan Cheryl Fulton, “İşler hayatımızda bir anlam kaynağı” diyor. “Yani bir işiniz yoksa veya eksik çalışıyorsanız, bir işin sağladığı anlam ve amaçtan gelen memnuniyeti türetemezsiniz.”
Artan sağlık bakım maliyetleri, işverenleri çalışan sayısını ve çalışanların maaşlarını azaltmaya teşvik etti, diye yazıyor Case ve Deaton. Buna ek olarak, imalat işlerindeki düşüş ve kısa süreli işler ekonomisinin yükselişi, üniversite eğitimi almamış gençlerin ücretlerini dibe çekmiştir.
Stanford serisindeki bir başka rapora göre, üniversite derecesi olmayan Z Kuşağı insanları erken yetişkinliklerinde önceki nesillere göre çok daha az kazanıyorlar. Ortalama Lise mezunu veya daha az eğitimli olan 25 yaşındaki bir erkek için ortalama maaş, 29.000 $ 'dır, bu da Gen Xers'in (Seçkin Deniz'in Notu: Gen Xers; X kuşağı, 1965 ile 1980 yılları arasında doğan insanları kapsayan temel bir nesil sınıflandırması) o yaşta kazandığından yaklaşık 2.600 $ daha az ve Baby Boomers'dan (Seçkin Deniz'in Notu: Baby Boomers kuşağı genellikle II.Dünya Savaşı sonrası bebek patlaması sırasında 1946 ve 1964 arasında doğan insanlar olarak tanımlanırlar) yaklaşık 10.000 $ daha azdır. 1970 yılında, 30 yaşındakilerin yüzde 90'ından fazlası ebeveynlerinin aynı yaşta kazandığından daha fazlasını kazanıyordu; 2010 yılında ise 30 yaşındakilerin sadece yarısı. Y kuşağının ise ortalama olarak ev alacak birikimleri yoktur.
Y Kuşağı'nı tedavi eden terapistler, hastalarının birçoğunun, yeterince para kazanmadıklarını veya büyük öğrenim kredisi borçları yüzünden ev ve tatil gibi “yetişkin ihtiyaçlarını” karşılayamadıkları için hayal kırıklığına uğradıklarını ve utandıklarını söylüyorlar. Evlilik, yalnızlığı ve mali sıkıntıları hafifletebilir, ancak Milenyaller önceki nesillerden daha geç evleniyorlar. Weill-Cornell Tıp Fakültesi'nde çalışan bir psikiyatrist olan Gail Saltz, “Bu durumda olmamaları gerektiğini düşünüyorlar” diyor. Bu utanç yaratabilir ve utanç “intiharın en büyük itici güçlerinden biridir”.
Sahip olduklarımız ve başkalarının sahip oldukları arasındaki fark, intihar düşüncesine yol açan derinlerde kemikleşmiş utançları tetikleyebilir, diyor Chicago Loyola Üniversitesi sosyal hizmet doçenti ve Amerikan İntihar Derneği başkanı Jonathan Singer. İnsanlar bir yük gibi hissetmeye başlayabilirler ya da bir işte çalışmadıklarında sosyal bir ilişkiler ağ oluşturmanın hiçbir yolu yokmuş gibi hissedebilirler. Amerikalılar, diğer kültürlerden daha fazla, işlerini kimlikleriyle iç içe geçirme eğilimindedir. Singer, “Amerika Birleşik Devletleri'nde, eğer birisi işsizse, bunu kötü karakterin bir göstergesi olarak görüyoruz” diyor.
Oysa Y Kuşağı, Facebook ve Twitter ile ilk gelen nesildi; kendilerini başkalarıyla karşılaştırma yapmaya zorladılar ama bu tür kıyaslamaların ne kadar boş olabileceğini bilecek kadar tecrübeli değillerdi. Washington Üniversitesi'nde intiharın önlenmesine odaklanan profesör Kate Comtois, Gen Z'nin sosyal medyaya karşı daha sağlıklı bir şüpheci görüşe sahip olduğunu söylüyor. Bu platformlar Gen Z (çocukluktan ergenliğe doğru) gençleşirken zaten olgunlaşmıştı ve belki de sonuç olarak sosyal medyanın olumsuz taraflarını daha net görüyorlar. Buna karşılık, Gen Y çevrimiçi bir kitleye karşı ilk kez hayatlarını gözler önüne sermişlerdi ve bazıları incitici bir şekilde karşılanmıştı. Tylor’un kızkardeşi Lacey bana şöyle dedi: “Kendi hatalarımız hep beynimize çakılı ama gördüklerimiz hep başkalarının iyi tarafları."
Birkaç terapist bana, ihtiyaç duydukları paradan ve istedikleri pastoral yaşamdan yoksun olan Y Kuşağı'nın, son derece yüksek düzeyde endişe yaşadıklarını ve mükemmeliyetçi olduklarını söyledi. Emory Üniversitesi Tıp Fakültesi'nde psikiyatrist ve intiharı önleme uzmanı Nadine Kaslow, hastalarının en az üçte birinin Y Kuşağından olduğunu tahmin ediyor ve “Baby Boomers'e kıyasla kaygı bozukluğu oranı neredeyse iki katı” diyor. “Kaygı, depresyon, mükemmeliyetçilik ve madde kullanımı intihar düşünceleri ile ilgili riskleri artırıyor.”
Bu maddelerin doğası, bu nedenle, aşırı dozlar ve intiharlar arasındaki çizgiyi bulanıklaştırıyor. Bazı insanlar endişelerini gidermek için alkol gibi depresanları kullanırlar, sonra depresyona girerler. Ve bazı intiharlar sadece aşırı dozda uyuşturucu kılığındadır; yaşamayı fazla önemsemeyen biri aşırı doz almama konusunda daha az dikkatli olabilir.
2020'nin rakip krizleri tüm bunları daha da kötüleştirebilir. Bir araştırma, resesyonun orta yaşa kadar yaşam beklentisi üzerinde uzun vadeli olumsuz etkileri olduğunu tespit etmiştir. 80'lerin başlarındaki resesyonda işgücü piyasasına giren insanlar, daha sonra daha yüksek akciğer kanseri, karaciğer hastalıklarına yakalanmışlar ve aşırı dozda ilaç kullanmışlardır. Comtois, bana 2008'den 2010'a kadar işgücü piyasasına giren Y Kuşağı için, “bir sonraki işe nasıl geçeceklerine dair her türlü beklentileri yok oldu” demişti.
Ekonomi kendi içine gömüldükçe, eski Y Kuşağı'nın son 10 yılda elde ettiği kazanımlar tamamen yok olabilir. Son zamanlarda yapılan bir araştırmada, 18 ila 34 yaşlarındaki insanların yüzde 31'inin pandemi nedeniyle işlerini kaybettikleri veya geçici bir izne maruz kaldıkları, bunun 35 ila 49 yaşlarda yüzde 22'yi ve 50 ila 64 yaşlarda yüzde 15'i bulduğu sonucuna ulaşıldı.
Son zamanlarda sistemik ırkçılığa ve polis suistimallerine karşı yapılan protestolar, gençlerin, özellikle de siyah Y kuşağının yaşadığı hayal kırıklıklarının bir başka örneğidir. Son haftalarda, gazetecilik ve yayıncılık gibi prestijli endüstrilerde renkli insanlara eşit olmayan muamele örneklerinden biri vardı. Gerçi ırkçılığın kendisi tek başına halk sağlığına ve yaşam beklentisine zarar verse de, ırkçılığa karşı düzenlenen protestolar ve polis taktikleri de koronavirüsü yaymaktadır. Bu, önümüzdeki aylarda COVID-19'dan daha fazla ölüm ya da ekonominin ezici bir şekilde kapanması anlamına gelebilir.
Konuştuğum herkes, Milenyaller ve diğer gruplar arasındaki intiharların önümüzdeki yıllarda daha da artabileceğinden endişe ediyordu. Teksas/Austin'dan terapist Diana Anzaldua, Y Kuşağı hastalarının son zamanlarda intihar düşüncesi hakkında daha fazla konuştuğunu duyduğunu söylüyor. Bizi ayakta tutan sosyal bağlantılar, pandemi ile ilgili sosyal mesafeli tedbirler nedeniyle elimizden alındı. Bir çalışma, salgının uyuşturucu, alkol ve intihara ek olarak 75.000 ölüme yol açabileceğini öngörmektedir. Silahla ölümlerin çoğu intihardır ve salgın sırasında silah alımlarında artış yaşanmıştır.
İntihar düşüncesi neye benziyor? Bazı araştırmacılar, bunu bir yenilgi ve aşağılanma hissi, ardından tuzağa düşmek duygusu; çıkışsızlık olarak teorize ediyor. Bazı insanlar kendilerini incitmeyi düşündüklerini ya da tamamen yalnız hissettiklerini söylüyorlar. Diğerleri daha açık: “Bunun bitmesini istiyorum.” Birisi, “Ben böyle yaparım diye düşünüyorum” dediğinde, terapistlerin kafalarında alarmlar çalmaya başlıyor.
Bu endişe verici eğilimler, Y kuşağından ya da kendisini incitmeyi düşünen herhangi birinden vazgeçmemiz gerektiği anlamına gelmez. İntiharı önleme girişimleri aslında son derece etkili olabilir. Depresyonla mücadele etmeyi kabul etmek yardımdan daha fazla utanç duygusuna neden olabilir, ancak en azından Y Kuşağı, önceki nesillerden daha fazla ruhsal sağlık hakkında konuşmaya daha açık.
Aslında, karantina mücadelesi kısmen paylaşılan bir deneyim olduğu için, bazı ilk raporlar pandemide şimdiye kadar geçen sürede intiharların artmadığını ileri sürüyorlar. İnsanlar başkalarının depresyonda ve yalnız olduğunu görerek yenilgiyi kalıcı bir durumdan ziyade geçici bir sorun gibi hissedebilirler. Pandemi, bireysel bir yük değildir, paylaşılan bir yüktür.
İntiharı önlemenin en iyi yollarından biri, birisinin onlara önem vermesini sağlayarak insanların kendilerini daha az yalnız hissetmelerini sağlamaktır. Bu özel biri bile olmak zorunda değil. Jason Cherkis'in HuffPost'a yazdığı gibi, bazı çalışmalar sonucunda, tedavi aradıkları hastanenin onlara basit bir form göndermesi durumunda bile insanların intihar etme düşüncelerine göre hareket etme olasılıklarının daha düşük olduğu ortaya çıkmıştır. Birisinin intihar etmesi onun umutsuz olduğu anlamına gelmez.
Lacey, Tylor'un ölümünden sonra uzun süre kendini suçlu hissetti, ancak aynı zamanda ne kadar suçluluk hissetmesi gerektiğinden de emin değildi. Tylor, “Hey, eğer gelmezsen, kendimi öldüreceğim” demiş olsaydı, hemen onun yanına koşardı. Nihayetinde, kardeşinin kaç kez intihar girişiminde bulunduğuna baktığında, başka bir zamanda da kendisine zarar verebileceği sonucuna vardı.
Lacey, Tylor’un ölümü ile hayata bakış açısını değiştiriyor. Artık tartışma sonrasında aile üyeleriyle konuşmadan haftalarca gitmiyor, “Çünkü bir saniyede onlara sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu anlıyoruz, bir saniye de nasıl yok olduklarını” diyor. Sadece 20'li yaşlarının ortasında olmasına rağmen, 10 çocuğa koruyucu annelik yapıyor ve bir kız çocuğunu evlat edinmiş durumda. Onu bu makalede nasıl tanımlayacağımı sorduğumda, Lacey, “Anne, koruyucu anne ve evlat edinen anne” dedi.
O limonata yapma teklifinin limonların dışına taştığını biliyor. (Seçkin Deniz'in notu: "Hayat sana limon verdiğinde, limonata yap" şeklindeki atasözüne vurgu vardır) Ancak, en kötü trajedilerden sonra bile, limonataya benzeyen, limonataya yaklaşan bir şey yapabileceğinizi söylüyor. Limonatanız olmasa bile bir şeyiniz olacak.
Olga Khazan, 10 Haziran 2020, The Atlantic
(Olga Khazan, Atlantik'in kadrolu yazarı ve içeriden öğrenen bir dünyada Weird: Yabancı Olmanın Gücü adlı kitabın yazarıdır.)
Seçkin Deniz, 04.08.2020, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.