Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
France: Can this Journalist Become President and Save France?
Éric Zemmour... Cumhuriyetçilerin liderlerine, önerilerinin tam olarak 1990'dan itibaren partilerinin programında yer alan öneriler olduğunu söylüyor... "sınırları kapatın, göçü askıya alın, yalnızca Fransızlara sosyal faydalar sağlayın ve ülkenin artan İslamlaşmasıyla mücadele edin." Macron'a "çeşitliliğe açılmanın" Fransa'nın dağılmasına yol açtığını söylüyor.
16 Eylül. Éric Zemmour'un yeni kitabı Fransa Henüz Son Sözünü Söylemedi, hemen en çok satanlar arasına girdi. Önceki kitaplarından ikisi, Fransız İntiharı ve Hiçbir Şey İçin Beş Yıllık Süre: Medeniyetler Savaşı Günlükleri, Fransa'da kurgu dışı bir kitap için yüksek bir sayı olan 500.000'den fazla sattı. O bir istisna. Siyasi doğruculuk olmadan göç ve İslam hakkında yazan tüm yazarlar, medya tarafından yıllarca dışlandılar. Zemmour öyle değil. Ne zaman radyo ve televizyon istasyonları tarafından kovulsa, bir başkası onu işe aldı. Son politik olarak yanlış talk-show sunucusu olarak, izleyicileri politik doğruluktan bıkmış insanlardan oluşuyor. Sayısız kez mahkemelere sürüklendi ve muhtemelen onu susmaya zorlamak için yüksek para cezaları ödemeye mahkum edildi. Para cezalarını ödedi ama susmayacak.
Fransa'nın geleceği hakkında son derece karamsar olan daha önceki kitapları, ülkenin ölmekte olduğu ve bunun sinir bozucu derecede hızlı olduğu sonucuna ulaşmıştı. Ölüm nedeni, kontrolsüz göç ve ardından ülkenin İslamlaşmasından kaynaklanan nüfus değişikliği olacaktı. "On üç yüzyıldır Batı medeniyetiyle savaş halinde olan İslam, onunla bağdaşmaz," diye yazmıştı. "Fransa'da yaşayan Müslüman nüfus," diye devam etmişti, "asimile olmuyor, bunun yerine Fransız topraklarında gayrimüslimlerin sürüldüğü aşırılıkçı yerleşim bölgeleri yaratıyor; ve şimdi Fransa kendisini İslam tarafından sömürgeleştirilmiş buluyor."
Fransız siyasi liderlerin kasıtlı körlük uyguladıklarını, ne olduğunu görmeyi reddettiklerini ve boyun eğdiklerini, durumun geri döndürülemez olduğu sonucuna varmıştı.
Yeni kitabı, eski karamsarlığından sıyrılıyor ve savaşmaya istekli olduğunu gösteriyor. Yayıncısı kitabı yayınlamadı, bu yüzden Zemmour kitabını kendisi yayınladı. Kitabın yayınlanmasına, birkaç hafta önce oluşturulan "Friends of Éric Zemmour" adlı bir grubun afiş kampanyası eşlik etti. Posterlerde "Zemmour Başkan" sözleriyle birlikte yüzünü gösteriyordu. Zemmour henüz resmi olarak Fransa Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığına aday bile değil. Yine de, sanki kampanya yapıyormuş gibi davranıyor. Büyük şehirlerde halka açık toplantılar düzenliyor ve katılmak için 20 Euro (23 $) ödemekten mutlu görünen binlerce destekçiyi kendine çekiyor.
13 Eylül'de CNews'teki televizyon programı, Fransa'daki görsel-işitsel medyayı düzenlemekten sorumlu bir kurum olan CSA'nın (Görsel-İşitsel Üst Konsey) "varsayılan bir başkan adayının televizyon programı yapmasının imkansız olduğunu" açıklamasının ardından iptal edildi. Zemmour hemen hemen her radyo ve televizyon istasyonuna davet edildi. Eylül ayı başlarında, anketler ona 2022 seçim oylarının %5-7'sini verdi. Son anketler, ilk turda oyların %16-18'ini alabileceğini ve böylece onu ikinci turda Fransa'nın şu anki cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ile kafa kafaya yerleştirebileceğini gösteriyor. Beşinci Cumhuriyet tarihinde hiçbir zaman, varsayılan bir başkan adayının iktidara bu kadar dramatik yükselişi gerçekleşmemişti.
Fransa'nın önde gelen ılımlı sağcı siyasi parti olan Cumhuriyetçiler'in liderleri, seçmenlerinin çoğunun Zemmour'a oy vermeyi düşündüğünü görebiliyor, bu yüzden hala bir başkan adayı seçmediler. Zemmour'un ön seçime bile katılmadan partideki herkesten daha fazla oy alma şansına sahip olduğunu gördüklerinde Zemmour'a verilen oyların sayılmayacağını açıkladılar. Ulusal Ralli Partisi başkanı Marine Le Pen de seçmenlerinin çoğunun Zemmour'a döndüğünü görebiliyor. Cumhurbaşkanı Macron ise yakın zamana kadar muhtemelen ikinci turda Marine Le Pen ile karşı karşıya kalacağını ve halka kendisinin var olduğunu hatırlatarak, yeniden yapılandırılmamış bir Yahudi aleyhtarı olan Jean-Marie Le Pen'in kızı ve bu nedenle kolayca seçilebileceğini, tekrar "faşizm" ve "cumhuriyetin savunması" korkusunu kullanabileceğini varsayıyordu.
Macron şimdi gözle görülür bir şekilde endişeli görünüyor ve Fransa'nın "çeşitliliğe açık olması" gerektiğini ve "Fransa'nın kimliğinin asla ülkeyi küçültmek üzerine kurulmadığını" söyleyerek Zemmour'un pozisyonlarına saldırmaya başladı. Danışmanları, Zemmour'u antisemitizmle suçlamanın mümkün olmadığını biliyor: o bir Yahudi. Macron'u destekleyen Fransız Yahudileri şimdi Zemmour'u Yahudiliğin değerlerine ihanet eden aşırı sağcı bir Yahudi olarak tanımlıyor.
Zemmour, Vichy rejiminin İkinci Dünya Savaşı sırasında Fransız Yahudilerini ölüm kamplarına gönderilmelerini engelleyerek kurtardığını söyledi, bu yüzden bazıları onu Vichy rejimini ve Nazilerle işbirliğini savunmakla suçladı. Macron ve destekçileri, Zemmour'un "ırkçı" ve "faşist" olduğunu söylüyor. Ana akım medyada her gün nefret dolu makaleler yayınlanıyor ve onunla radyo ve televizyonda röportaj yapan gazeteciler, soru sormadan önce her zaman onun tehlikeli bir adam olduğunu söylüyorlar. Bazı yorumcular onu "bulaşıcı bir ajan" ve "Wuhan koronavirüsünden daha zararlı bir virüs" olarak tanımladılar.
Kendisine yöneltilen iftiralar uluslararası basına bile yansıdı. 24 Ekim'de Wall Street Journal'da yayınlanan bir makale, Zemmour'un "eski Başkan Donald Trump'tan ilham aldığını, şöhretini Cumhurbaşkanı adaylığını keşfetmek için kullandığını" belirtiyor. Zemmour'un "İkinci Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası ile işbirliği yapan rejim olan Vichy Fransa'nın liderlerini savunduğunu" ve "Bay Zemmour, işgale karşı gerekli bir tavizde yabancı uyruklu Yahudileri Almanlara teslim ederken Fransız Yahudilerini koruduklarını söyledi... Bay Zemmour, 2012 yılında Toulouse yakınlarındaki bir Yahudi okulunda öldürülen çocukların ailelerinin, çocuklarını İsrail'e gömdükleri için yabancılar gibi davrandıklarını yazdı."
Gazete, Zemmour'un "küresel elitlerin Avrupalı olmayan göçmenleri getirmek için komplo kurduğunu iddia eden" Büyük Yer Değiştirme "olarak adlandırılan beyaz milliyetçilerin savunduğu bir görüşü benimsediğini de sözlerine ekledi.
Fransa'nın olası bir cumhurbaşkanı adayına hiç bu kadar oybirliğiyle, bu kadar vahşice ve yabani bir şekilde saldırılmamıştı. Benzer saldırıları bulabilmak için 1930'lara geri dönmek gerekir ve o zamanlar saldırılar yalnızca anti-Semitik aşırı sağ basından geliyordu.
Zemmour, tüm eleştirilere ve karalayıcı açıklamalara yanıt veriyor. Cumhuriyetçilerin liderlerine, önerilerinin tam olarak 1990'dan bu yana partilerinin programında yer alan teklifler olduğunu söylüyor; Cumhuriyet için Miting (RPR) olarak sınırları kapatmayı, göçü askıya almayı, yalnızca Fransızlar için sosyal faydalar sağlamayı ve ülkenin artan İslamlaşmasıyla mücadele etmeyi vaat etmişlerdi. Cumhuriyetçilerin eski programından vazgeçerek kendi partilerine ihanet ettiklerini de ekliyor.
Zemmour, Marine Le Pen'e kazanamayacağını ve bunu bildiğini ve Macron'a "çeşitliliğe açılmanın" Fransa'nın dağılmasına yol açtığını söylüyor. Ülkeyi küçültmek değil, yıkımdan kurtarmak istediğini ve İslam'ın ne olduğunu veya neler yapabileceğini görmeyi reddetmeyeceğini belirtiyor. Sık sık, Fransa'daki İslami mahallelerin "tomurcuklanan İslam cumhuriyetleri" olduğunu yazan Cezayirli yazar Boualem Sansal'dan alıntı yapıyor.
Zemmour, aşırı sağcı bir Yahudi olduğunu söyleyenlere, onun sadece Fransız cumhuriyetine ve Fransa'yı büyük yapan tüm değerlere bağlı bir muhafazakar olduğunu anlatıyor. Bir Fransız Yahudisi olduğunu, ismiyle gurur duyduğunu ve son yıllarda Fransa'da Yahudileri katledenlerin Yahudi olmadığını belirtiyor. Yahudi aleyhtarı Vichy rejiminin savunucusu olma suçlamasını reddettiğini söylüyor ve İkinci Dünya Savaşı sırasında Fransız Yahudileri hakkında söylediklerinin İsrail'deki Yad Vashem Holokost Müzesi için çalışan Haham Alain Michel tarafından yazılan Vichy and The Holocaust: An Inquiry on a French Paradox adlı bir kitapta yazıldığına dikkat çekiyor.
Zemmour, Vichy rejimini hiçbir şekilde savunmadığını vurguluyor, Vichy rejiminin Fransız Yahudilerini "koruduğunu" söylemiyor, sadece tarihi gerçekleri aktarıyor; ve bu noktada kendisini eleştirenlere, Haham Alain Michel'in Yahudi aleyhtarı olduğunu düşünüp düşünmediklerini soruyor.
Zemmour, kendisine ırkçı ve faşist diyenlere, demokrasiyi kurtarmaya çalışırken İslam'ın bir ırk olmadığını, faşistlerin demokrasilerin düşmanı olduğunu hatırlatıyor. Kendisine "virüs" diyenlerin 1930'larda Yahudilere "haşere" diyenleri hatırlattığını; Yahudi aleyhtarlarının onlarca yıl önce Yahudilere "haşere" demeleri korkunç sonuçlara yol açmıştı.
Zemmour, Donald Trump'ın Amerika Birleşik Devletleri için harika şeyler yaptığını düşündüğünü - Trump'a tükürmeyen nadir Fransız gazetecilerden biri olduğunu - ve kendisinin, Cumhurbaşkanlığına aday olmayı düşünmemeyi tercih edeceğini, ancak Macron'u yenebilecek başka kimseyi görmediğini ve bu nedenle başka seçeneği olmadığını söylüyor.
Toulouse'daki bir Yahudi okulunda İslami bir terörist tarafından öldürülen Yahudiler hakkında soru sorulduğunda Zemmour, ailelerini İsrail'e gömdükleri için suçlamadığını, ailelerinin "yabancılar" gibi davrandığını düşünmediğini söylüyor. Sadece bir gerçeği not ediyor: her şeyden önce kendilerinin Yahudi olduklarını düşünmeleri her Yahudi'nin hakkıdır. Batı Hıristiyanlığının yerine İslam'ın "büyük ikamesi" kavramının bir komplo teorisi değil, bir gerçeklik olduğunu söylüyor: bu demografik veriler, tarih boyunca birçok yerde, kendileriyle aynı değerlere sahip olmayan bir medeniyeti ithal ettikten sonra başka insanların onların yerini aldıklarının belgeleri var. Bunun sadece beyaz milliyetçilerin değil, tarih okuyan ve hızla değişen bölgelerde yaşayan herkesin paylaştığı bir fikir olduğunu da sözlerine ekliyor.
Şimdiye kadar, yalnızca bir Fransız politikacı Zemmour ile tartışmayı kabul etti: Fransız Komünist Partisi'nin eski üyelerini içeren aşırı sol bir parti olan La France Insoumise ("Fransa Teslim Olmadı") lideri Jean-Luc Mélenchon. Diğer siyasi liderler Zemmour'a küçümseyici davranıyorlar. Cumhurbaşkanı adayı olursa ve çok sayıda seçmen çekmeye devam ederse, onunla tartışmaktan kaçamayacaklar. Otuz yıldır gazeteci ve siyasi yorumcu olarak onu iyi tanıyorlar. Ayrıca o da onları iyi tanıyor ve zorlu bir tartışmacı.
Zemmour'un varsayılan adaylığı, başarısı ve bunun politikacılar ve gazeteciler arasında yarattığı öfke, ülkenin bugünkü durumunun belirtileri gibi görünüyor. Fransa son derece ciddi bir durumda. Etnik çeteler ve radikal imamlar tarafından yönetilen 700'den fazla "harekete kapalı bölge" (Zones Urbaines Sensibles) var. Polis bu bölgelere ancak komando operasyonları ile müdahale edebiliyor. Sosyologlar tarafından "gereksiz şiddet" olarak tanımlanan yeni bir tür rahatsızlık - yaralama ve öldürme zevki için uygulanan şiddet - yayılıyor.
Her gün yüzlerce saldırı gerçekleşiyor; polis raporları, bunların çoğunluğunun "banliyö gençleri" tarafından işlendiğini ve kurbanlarının Kafkasyalılar olduğunu gösteriyor. Birçok lise ve kolejde öğretmenler, Holokost'tan bahsetmekten bile çoktan vazgeçtiler. İfade özgürlüğünü savunan lise öğretmeni Samuel Paty'nin kafasının kesilmesinden bu yana laiklik hakkında konuşmaktan da vazgeçtiler.
17 Ekim 2021'de, yani Paty'nin öldürülmesinden bir yıl sonra, Fransız hükümeti tüm Fransız okullarında bir anma töreni düzenlediğinde, maalesef Müslüman öğrencilerin başlattığı birçok şiddet olayı yaşandı. Yakın tarihli bir anket, Fransa'da 18-30 yaş arasındaki gençlerin %14'ünün Paty'nin katilinin amaçlarını onayladığını gösterdi. Kasım 2020'de yapılan bir anket, Fransa'da 18-25 yaş arasındaki Müslümanların %57'sinin Şeriat yasasını cumhuriyet yasalarından üstün gördüğünü gösterdi (2016'da bu oran %47 idi).
Tüm Fransız kasabaları artık ağırlıklı olarak Müslüman: Roubaix, Trappes, Sevran, Aubervilliers. Seine-Saint-Denis bölümü çok yakında ağırlıklı olarak Müslüman olacak. Fransa'nın en büyük ikinci şehri olan Marsilya, yüzde 40'ı Müslüman ve muhtemelen on yıldan kısa bir süre içinde çoğunluğu Müslüman bir şehir olacak. Fransa'nın üçüncü büyük şehri olan Lyon'un nüfusunun üçte biri Müslüman.
Her yıl, çoğu Müslüman dünyadan 400.000 göçmen yasal olarak Fransa'ya geliyor. Ayrıca her yıl çoğu Müslüman dünyadan gelen on binlerce kaçak göçmen de bu sayıya ekleniyor. Neredeyse hiçbiri sınır dışı edilmiyor. Fransız nüfusu yaşlanıyor; yeni gelenler genç ve doğum oranları gayrimüslimlerinkinden çok daha yüksek. Nüfus değişimi yaşanıyor. Fransız aylık dergisi Causeur'un Eylül sayısında konuyla ilgili "Gülümseyiniz, Yerinizi Değiştirdiniz!" başlıklı detaylı bir araştırma yayınlandı. Yerli Fransız kadınların doğurganlık hızı 1,9 çocukken, Cezayir'den gelen kadınların doğurganlık hızının 3,6 çocuk Tunus'tan 3.5 çocuk ve Fas'tan 3.4 çocuk olduğunu gösteriyor. Değişim mevcut hızda devam ederse, Fransa 2050 civarında ağırlıklı olarak Müslüman bir ülke olabilir.
Cumhurbaşkanı Macron, Fransa'ya Müslüman göç akışını durdurmak veya azaltmak ya da nüfustaki değişime karşı hareket etmek için hiçbir şey yapmadı. Sık sık İslamcılıkla savaşmak istediğini söyledi ve her zaman İslamcılığın İslam'la ilgisi olmayan bir ideoloji olduğunu sözlerine ekledi. Ne demek istediğini net bir şekilde açıklamadan sadece bir kez "İslam bugün tüm dünyada kriz içinde olan bir dindir" dedi. Fransız Müslüman örgütlerinin çoğu, İslam'a hakaret ettiğini söyleyerek hemen tepki gösterdi. Türkiye, Lübnan, Pakistan, Bangladeş, Endonezya gibi birkaç Müslüman ülkede gösteriler başlatıldı. Fransa Dışişleri Bakanı Jean-Yves Le Drian, El Ezher Camii'nin Büyük İmamı Şeyh Ahmed el-Tayeb'den özür dilemek ve Fransa'nın İslam'a olan derin saygısının altını çizmek için Kahire'ye uçtu.
Macron, Kasım 2020'de "İslami ayrılıkçılıkla" savaşmak için bir yasanın hızla kabul edileceğini söyledi. Gerçekten de Ağustos 2021'de bir yasa çıkarıldı, ancak içinde İslam veya İslamcılık kelimeleri yoktu. Buna "Cumhuriyet ilkelerine saygıyı teyit eden bir kanun" deniyor. Bölünmeyi amaçlayan ayrılıkçı bir dinamikten söz ediyor ve kamu hizmetlerinin laikliğe saygı duyması gerektiğini, memurların tehditlerden korunması gerektiğini ve İslami örgütlerin finansman kaynaklarını açıklamaları gerektiğini söylüyor. Çok eşliliği ve evde eğitimi yasaklıyor.
Ancak, kamu hizmetlerinin zaten laikliğe saygı göstermesi gerekiyordu; devlet memurlarının zaten Fransız devleti tarafından korunması gerekiyordu ve İslami örgütlerin finansman kaynaklarını zaten açıklamaları gerekiyordu. Çok eşlilik Fransa'da zaten yasaktı, ama yine de var; bugün birkaç bin Fransız Müslüman çok eşlidir. Evde eğitim birçok gayrimüslim tarafından uygulanmaktadır. Yasa, Fransa'nın İslamlaşmasına ve radikal İslam'a karşı koymanın hiçbir yolunu sunmuyor. İki ya da üç radikal cami birkaç aylığına kapatıldı, ancak her yıl onlarca cami daha açılıyor. Cihat çağrısı yapan imamlar vaaz vermeye devam ediyor. Çoğu Fransız vatandaşı ve sınır dışı edilemiyor. İslami kitapçılar, diğer kitapçılarda yasaklanan Yahudi aleyhtarı kitapları satmaya devam ediyor. "İslami ayrılıkçılık" ifadesi artık Marine Le Pen dahil tüm siyasi liderler ve tüm Fransız gazeteciler tarafından "geçilmez bölgeler"den söz ederken kullanılıyor.
Ortadoğu bilgini Bernard Rougier, The Conquered Territories of Islamism adlı kitabında "İslamcılar ayrılmak istemiyorlar" diyor, "teslim almak ve fethetmek istiyorlar". Zemmour, Rougier gibi konuştuğu için ana akım medyadan dışlanmayan tek gazeteci ve Fransa'da on yıldan fazla bir süredir katledilen tüm Yahudilerin İslami anti-Semitler tarafından öldürüldüğünü herkese hatırlatan tek olası Cumhurbaşkanı adayı. Zemmour aynı zamanda Filistin halkının icat edildiğini - uzun zaman önce eski Filistin Yönetimi Başkanı Yaser Arafat tarafından onaylanan bir açıklama - ve İsrail'in tüm devletler gibi bir ulus devlet olduğunu kendini savunmak ve hayatta kalmak için savaştığını söylemeye cüret eden tek Cumhurbaşkanı adayıdır.
Anketler, Fransız halkının Fransa'nın geleceği konusunda son derece karamsar olduğunu ve mevcut siyasi partilerden memnun olmadığını gösteriyor. Fransa'da Haziran ayında bölgesel seçimler yapıldığında, Fransa için eşi görülmemiş çekimserlik oranı % 66,7'ydi.
Éric Zemmour'un destekçileri halka açık bir toplantıda sorgulandığında, oybirliğiyle, gerçeği söyleyen tek kişinin o olduğunu söylüyorlar: Hemen hepsi "büyük bir yer değiştirmenin" açıkça gerçekleştiğini ve bildikleri gibi (laikliğinden, Yahudi-Hıristiyan değerleri ve bireysel özgürlüğünden gurur duyan) Fransa'nın "ölmesine" neden olabileceğini, Aydınlanma Fransa'sının gerçekten "ölebileceğini" ve 2022 başkanlık seçimlerinin cumhuriyeti kurtarmak için muhtemelen son şans olduğunu düşündüklerini de sözlerine ekliyorlar.
Fransa'da önemi giderek artan Müslüman seçmenler -burada şaşırtıcı değil- ona düşman. Zemmour, Müslümanların İslam eleştirisini kabul etmeleri gerektiğini söylüyor. Ancak Müslümanlar bunu yapmıyor ve İslami ifade özgürlüğüne karşı hoşgörüsüzlük Fransa'da hızla zemin kazanıyor. Mila isimli genç bir kız sosyal medyada İslam hakkında olumsuz yorumlar yapınca o kadar çok ölüm tehdidi aldı ki saklanmak zorunda kaldı ve hala canından endişe ediyor.
"Zemmur, Fransız Yahudileri arasında rahatsızlığa neden oluyor" diyen makalelere rağmen, büyük bir kısmı onun lehine oy vermeye kararlı görünüyor: Görünüşe göre, giderek İslamlaşan bir Fransa'da yaşamaya devam etme olasılığını tehlikeye atıyorlar. Zaten İslamlaştırılmış mahallelerden ve şehirlerden toplu halde kaçtılar. Yine de, başlıca Fransız Yahudi kurumları, İslami anti-Semitizmin temsil ettiği Fransız Yahudilerine yönelik tehlikeye karşı kör görünüyor. Macron'u koşulsuz desteklemeye devam ediyorlar. Fransa Yahudi Kurumları Temsilciler Konseyi (CRIF) başkanı Francis Kalifat, "Hiçbir Yahudi oyu potansiyel aday Eric Zemmour'a gitmemeli" dedi. "Zemmour'un fikirleri sadece tiksinti uyandırabilir" dedi. Filistin terör örgütlerini destekleyen Fransız politikacılar için hiç bu kadar sert sözler kullanmamıştı. On yıl önce, CRIF'in o zamanki başkanı Richard Prasquier, Filistinlilerin şimdiki lideri, tam olarak Yahudi yanlısı olmadığı bilinen Mahmud Abbas'ı da Paris'te sıcak bir şekilde karşıladı.
Zemmour Cumhurbaşkanı adayı olmaya karar verirse, bunu bir an önce yapması gerekecek ve kuşkusuz seçilmenin zor olacağını biliyor. Hiçbir siyasi partiden veya herhangi bir siyasi liderden aldığı destek yok. Ana akım medyanın kendisine yönelik saldırıları devam etmekle kalmayacak, yoğunlaşacak.
"Fransızlar," diyor Zemmour sık sık, "Fransa'nın "ölmesini" istemiyor."
Haklı olup olmadığını önümüzdeki haftalar gösterecek.
Guy Milliere, 31 Ekim 2021, Gatestone Institute
(Paris Üniversitesi'nde profesör olan Dr. Guy Millière, Fransa ve Avrupa üzerine 27 kitabın yazarıdır.)
Mustafa Tamer, 06.11.2021, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri-Analiz, Onlar Ne Diyor?
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.