Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
How the BBC Risks Eroding Its Neutrality
"Bir dizi iyi niyetli girişim, Birleşik Krallık kamu yayıncısının tarafsız kalma yetkisini baltalıyor."
Tim Davie, Eylül 2020'de British Broadcasting Corporation'ın (BBC) genel direktörlüğünü devraldığında, “hizmet ettiklerimize, yani halka odaklanmak için odak noktamızda içeriden dışarıya doğru radikal bir değişim” çağrısında bulundu.
Merkeze bakmanın sona erdiğini duyurmak, Birleşik Krallık'ın kamu yayıncısı için dikkate değer pişman olunacak bir eylemdi. Davie'i, BBC'nin mevcut trendler hakkında “tüm izleyicilerimiz için yeterince vazgeçilmez hissetmeyeceği” konusundaki endişesi harekete geçirdi. Ölümcül bir düşüşün önemsiz görülmesini önlemek amacıyla, “bir bütün olarak Birleşik Krallık'ı çok daha fazla temsil eden bir örgüt” oluşturma sözü verdi: %50 kadın, %20 etnik azınlık ve %12 engelli.
Davie'nin açılış konuşması beni şaşırttı. Bir BBC gazetecisi olarak yaşadığım otuz yılda, şirkete birçok çevreden buna meyilli olanları ve kendini kaptıranları duymuştum, ama asla en tepesinden değil. Ve bana ayrımcı bir yer gibi gelmemişti: etrafıma attığım bir bakış, yeteneğin cinsiyeti veya ten rengi olmadığını kabul etmeme yetiyordu. Gerçekten de, ulusal bir kurumun merkezinde çalışan birçok yabancıdan biri olarak, kendimi dikkate değer bir kapsayıcılıktan yararlanan biri olarak görüyordum.
Ama beyaz bir erkek olarak belki bir şeyleri kaçırıyordum. Sadece birkaç yıllık ara sıra bilinçsiz-önyargı eğitiminin başarabileceği çok şey vardır. Çeşitlilik uzun zamandır BBC'nin önceliğiydi; son dört patrondan ikisi, bir endüstri kuruluşu olan Britanya'nın Yaratıcı Çeşitlilik Ağı'na başkanlık ediyordu. Davie, uzun evrimde bir sonraki aşamaya işaret ediyordu.
Yine de “50:20:12 organizasyon” vizyonu, ayrıntılarda yetersizdi. İşe alma, önceki çabaların odak noktası mıydı yoksa başka bir şey mi? Hedefler nasıl uygulanacaktı? Yanıtlar, 2021'in başlarında yeni bir “Çeşitlilik ve Kapsayıcılık Planı”nın yayınlanmasıyla ortaya çıktı. Plan, iş gücünde etnik ve engelli temsili hedeflerinin üçte bir oranında arttırıldığını doğruluyordu. Ancak alıştırma daha da ileri gidiyordu: demografik temsil BBC çıktısı için yol gösterici bir ilke olacaktı. Haber bölümünün başkanı çalışanlarına gönderdiği bir e-postada "50:20:12 taahhüdümüz, yaptığımız her şeyin temelini oluşturmalı" dedi.
Plan, kadınların canlı yayındaki varlığını güçlendiren mevcut bir “Eşitlik Projesi” üzerine inşa edilmişti. Uluslararası çevrimiçi masa birimim, ön sayfalarda günlük kişi sayımları yapıyor ve görsel denkliğe doğru ilerlememizi izliyordu. Daha geniş 50:20:12 temsiliyeti elde etmek için artık hikayelerde alıntılanan yazarların ve uzmanların cinsiyetini, etnik kökenini ve engellilik durumunu izlememiz bekleniyordu.
Güncellenen Eşitlik Projesi, cinsiyet merkezli selefi gibi, gönüllü olarak sunulmuştu. Her birim kendi içeriğini izleyip izlemeyeceğine karar verecek ve orantılılık sağlayacak adımları aylık bazda belirleyecekti. Bu yaklaşım, “tehdit yoluyla liderlik” olarak adlandırılabilecek bir yönetim yöntemine yol açmıştır. E-postalar, doğru olanı yapan programları selamlıyor ve başkalarına üstü kapalı bir şekilde "Uçakta mısınız?" diye soruyordu. “50:50 mücadele ayı” vardı. Takımlar verilerini "olumlu bir rekabet ruhu içinde" paylaşmaya teşvik ediliyordu. Bir dizi moral konuşması, dini TV programı Songs of Praise'in yapımcısının ifadesini içeriyordu, “Muhtemelen dahil olmak için zamanımız olmayacak başka bir dahili BBC projesi gibi görünmesindeki" isteksizliği kabul eden, ancak daha sonra ışığı gören (“Ne kadar yanılmışım.”)
Ancak teşvik yönteminin sert bir yanı vardı. Davie, görevi devraldığında BBC liderlerini "biz personelinizin ne kadar mutlu olduğunu ve çeşitlilik hedeflerine nasıl ulaştığınızı değerlendirmeden terfi almayacakları" konusunda uyardı. Yöneticilere hiçbir kota uygulanmayacaktı: sadece ilerlemek isteyenlerin onlarla tanışması gerekiyordu.
1922'deki kuruluşundan bu yana BBC, herhangi bir siyasi veya ticari baskıdan uzak durmaktan gurur duymaktadır. Bu taahhüt, personel için profesyonel bir gurur meselesinden daha fazlasıdır: geçim kaynakları buna bağlıdır. Bir kamu yayıncısı olarak şirket, vergi mükelleflerinin parasıyla finanse edilmektedir. Belli bir ideolojiyi savunduğu görülürse, giderek sorgulanan kamu cüzdanı üzerindeki iddiası buharlaşacaktır.
Bir medya kuruluşunun uygulamalarını değiştirmesinde yanlış veya anormal bir şey yoktur. Gazeteciler sürekli olarak haberlerin nasıl ele alınacağını tartışırlar ve izleyicilerle ilgili kalırlar. Her değişiklikte sorulan soru şudur: yeni ve eski nasıl bir araya gelir? Bu durumda: 50:20:12 BBC'nin tarafsızlık geleneğiyle tutarlı mıdır?
Yöneticiler tamamen tutarlı olduklarını iddia ediyorlar, ancak haber masalarında çalışanların yaşadığı gerilim çok açık. Web sitesinde cinsiyet eşitliğinin uygulanmasına yardımcı olduğum yıllar boyunca, günlük sayım yaygın olarak dikkat dağıtıcı bir şey olarak görülüyordu; belki de değerli bir şeydi, ama yine de bir oyalamaydı. Kadın göstericilerin resimleri genellikle bir protestoyu göstermek için kullanılabilir veya bir erkek lideri içeren bir hikaye sayfanın aşağısına itilebilir. Ancak bu tür düzenlemeler, özellikle kadın editörler tarafından hevesle benimsenmek yerine tahammül edilir durumdaydı.
Yeni çeşitlilik dürtüsüne verilen yanıt da aynı derecede isteksizliği yansıtıyordu. Bir geçtikten yıl sonra bile çevrimiçi hikayelerdeki yarış ve engellilik verilerini kaydeden araç hala hazır değil. Ve yüz sayımı Ukrayna krizi sırasında askıya alındı. Bu, “yaptığımız her şeyi” destekleyen planın ciddi haberlerle uzlaştırılmasının zor olduğunun üstü kapalı bir itirafıdır: (erkek egemen) savaş alanını resmetmek söz konusu olduğunda, dünyanın cinsiyet açısından dengeli bir resmini sunma ihtiyacı geriye çekilmek zorunda kaldı.
Daha yüksek bir iyilik adına çeşitlilik dürtüsünü savunabilirsiniz: bu adil bir topluma bağlılığı işaret eder. Bir BBC yöneticisi tarafından önceki Eşitlik Sürüşü ile ilgili olarak böyle bir istek dile getirilmişti: "Aspirimiz 50:50'nin pan-kreatif bir endüstri aracı olması, böylece birlikte daha fazla eşitliğe ulaşmak için davranışları ve düşünceleri değiştirebiliriz."
Ancak bu tür açıklamalar kaçınılmaz olarak gazetecileri rahatsız ediyor. Kamu hizmeti misyonları, “davranışları ve düşünceleri değiştirme” çabalarıyla asla uyumlu olmayacaktır. The Guardian, Fox News ve The Economist kendi iyi toplum versiyonlarını tanıtabilir, ancak BBC değil.
Habercilik söz konusu olduğunda, eski meslektaşlarımın, “kapsayıcılığın” yüzyıllık bir nesnellik geleneğini gölgede bırakmayacağına güveniyorum. Ancak şimdi bu gelenek, savunucu gazeteciliğe verilen bir dizi tavizle aşınma riskiyle karşı karşıya. Bu, "toplumumuzu, kültürümüzü ve dünyamızı yeniden icat etmek için üzerine düşeni yapan" 100 kadınla ilgili yıllık bir diziden, "LGBT Taraftarlar futboluna dönüyor."
Elbette kendilerinden daha büyük bir şeyi temsil edenlerin çektikleri ve başarıları gazetecilikte her zaman yer almıştır. Geçen günlerde, modaya uygun bobiler, savaş gazileri veya kumaştan adamlar canlandırıcı hikayeler için hazır malzeme sağladılar. Günümüzün çeşitli toplumlarında, dezavantajlı grupların temsilcileri, medyanın ilgisinin doğal nesneleri olarak özellikle değerli mesleklere üye olarak katıldılar.
Sorun, bazı masalarda amigoluk rutin hale geldiğinde ortaya çıkıyor. Kutlama ve kınama arasında değişen tonlarda, bu masallar giderek daha basit, adalete karşı adaletsizlik masallarına dönüşüyor. Konuları asla saf bireyler değildir: grup kimliğinden sıyrılmış, hikayeleri açıklayıcı güçlerini kaybediyor.
Engellilik bildirimini ele alalım: “Down sendromu: 'Sonunda katılım devrimi yaşanıyor'” veya “Serebral palsi avukat olmamı engellemeyecek” gibi BBC hikayeleri tamamen meşrudur; ancak bu tür kendini iyi hissettiren hikayelerin sürekli akışı, kendi körlüğüyle tanımlanmayı reddeden eski bir engelli muhabir Peter White'ın cisimleştirdiği “zafer yoksa trajedi de yok” yaklaşımından bir kopuşun işaretidir. Duruşu, BBC'nin tarafsız tarafsızlık geleneğine uyuyor. İzleyicilerin White'ın konuları ile empati kurmasını sağlamada da oldukça etkiliydi. Çoğu insanın hayatı bir trajedi ya da zaferle karakterize edilmez: engelliler diğerlerinden pek farklı değildir.
“Toplum işleri” raporlaması da benzer bir yönde hareket ediyor. On yıl öncesine kadar, Birleşik Krallık'taki azınlıkları etkileyen tüm konuları kapsıyordu: ayrımcılık, sosyal yoksunluk, aynı zamanda aşırılıkçılık ve zorla evlilikler gibi zor konular. BBC muhabirleri, karmaşık bir resim oluşturmak için normal araştırma perspektiflerini getirdiler.
Bugün, masanın ana görevi, marjinal gruplara ses vermektir. Yakın tarihli bir BBC Toplum İşleri Muhabiri, bir İngiliz ticaret dergisine “[belirli] toplulukların medyada nasıl temsil edildiklerine dair güvensizliği” kırmaya çalıştığını söyledi. Bu takdire şayan bir amaçtır. Masa, hem ilham veren bireyler hem de ırk temelli eşitsizlikler hakkında iyi bir raporlama yapmıştı. Ancak daha odaklı özetleri, diğer her şeyi dışlayarak zafer ve trajedi hikayelerinin hakim olduğu bir kapsama alanıyla sonuçlanıyor.
Kurum içi yayın Ariel, çeşitlilik dürtüsünün yukarıdan aşağıya doğasını yansıtıyor. BBC'ye katıldığımda, "Yaşasın Yükseltilmiş Leeds Stüdyosu"; “İhtiyar Nigel Emekli Olurken Gözyaşları ve Kahkahalar”; “No More Blades: Our Future Is Digital”... Ariel özgünlükten yoksun olabilir - sevecen bir şekilde Pravda olarak biliniyordu - ama gerçekçi bir havası vardı.
Geçen sonbaharda şirketten ayrılmaya hazırlanırken BBC intranetine taşınan Ariel ile olan tanışıklığımı yeniledim. Otuz yıl sonra Yaşlı Nigel oldum ve kendi “gözyaşları ve kahkahalar” parçamı göndermeyi düşündüm. “50:50 Projesi BBC Monitoring'in Düşüncesinde Ön Planda”; “Nöroçeşitlilik: Kapsayıcılıkta Bir Sonraki Paradigma Değişimi”; “Yeni Kapsayıcı Liderlik Çalıştayı. Yerinizi şimdiden ayırtın.” Ariel'i yalnız bırakmaya karar verdim: veda parçası, Medium blogum için en uygun olanıydı.
İngiltere, birçok ülke gibi daha çeşitli hale geliyor. Bu evrim, işe alımın genişletilmesi de dahil olmak üzere tüm kuruluşların uyum sağlamasını gerektirir.
Ancak BBC'nin haberleri kapsama şeklini değiştirmesi için hiçbir neden yok. Aksine, giderek artan bir şekilde etnik olarak karma bir toplumda, bir kamu yayıncısının bağlayıcı bağları vurgulaması daha da önemlidir. Temsil etme konusundaki yukarıdan aşağıya saplantı, eski tarz tarafsızlık üzerine bir yazılım güncellemesi değildir: iki işletim sistemi uyumsuzdur.
Bireysel masaların güvenilirliğinin ötesinde, şirketin geleceği tehlikede olabilir. Varoluşsal tehditlerle karşı karşıya olduğu bir zamanda -gençlerin sesini çıkarması, sağcı Muhafazakarların “önyargı” konusunda küsmesi- kültür savaşlarına girmek kendi kendini yenilgiye uğratmaktır. Nihayetinde Davie'nin tüm ulus için “vazgeçilmez” olma hedefine ulaşmanın yolu, içindeki her grubu ve görüşü temsil etmeye çalışmak değildir. Her şeyin üzerinde yükselmeye yönelik eski moda BBC uygulamasına bağlı kalmaktır.
Henri Astier, 18 Nisan 2022, Persuasion
(Henri Astier, 1991'den 2021'e kadar BBC için çalışan ve Fransızca ve İngilizce yayınlar için yazan Londra merkezli bir gazetecidir.)
Seçkin Deniz, 05.06.2022, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.