Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
"Artık benim ya da bizim değer aralıklarımızın ve davranışlarımızın inancımız tarafından sınırlanmış olması sadece bizim kişisel, dar çevremizde geçerli kalıyordu. Toplum olarak bizi de çok fazla sınırlıyor değildi değerlerimiz, biz de Batılı olmuştuk… İD’in cesaret bulduğu yol belki de bu yoldu, çünkü ona göre İstanbul, ahlak algısı bakımından, Batı’dan hiç de geride değildi."
Sersem gibiydim, gözlerimden uyku akıyordu, ama onu da incitmek istemiyordum. Yetiştiği şartlarla benim yetiştiğim şartlar arasında çok büyük farklar vardı, Avrupa’nın özgürlük anlayışı ona içinden geldiği gibi, çoğunlukla kendi istediği sonuçları elde etmek için istediği gibi davranma özgürlüğü de vermişti, ama bu onun suçu değildi.
Belki de bu ona yükleyebileceğim bir suç değildi. Suç, formel olarak yetiştirilme biçimindeydi; Batı’nın iç içe geçmiş bireysel, kültürel, toplumsal suçlarından sadece biri ve belki de en büyük olanıydı. 1800’lü yıllardan itibaren hepimizi baskı altına alarak ‘değerlerimizi’ orta çağa ait sayarak aşağılamaya kalkan poliüretan karakterlerin egemen olduğu bir tarihsel sürecin sonunda bize de bulaşmıştı bu formel suç.
Artık benim ya da bizim değer aralıklarımızın ve davranışlarımızın inancımız tarafından sınırlanmış olması sadece bizim kişisel, dar çevremizde geçerli kalıyordu. Toplum olarak bizi de çok fazla sınırlıyor değildi değerlerimiz, biz de Batılı olmuştuk… İD’in cesaret bulduğu yol belki de bu yoldu, çünkü ona göre İstanbul, ahlak algısı bakımından, Batı’dan hiç de geride değildi.
‘Limonata da, onu içmek de haram değil!’ dedim yorgun bir sesle. ‘Senin inceliğine icâbet etmek de; ama nasıl yapıldığını çok da bilmediğim ve içine ne gibi katkı maddeleri koyduklarından emin olamadığım hiçbir içeceği ve yiyeceği tüketmiyorum, tüketmemeye çalışıyorum. İzninle uyumak zorundayım ve biliyorsun yarın çok önemli bir toplantım var.’
Elindeki limonata bardağını masaya koydu ve üzgün bir sesle, ‘Bir soru daha sorabilir miyim?’ dedi.
‘Elbette…’ dedim. ‘Dilediğini sorabilirsin.’
‘Nasıl bu kadar güçlü kalabiliyorsun? Ayrıca sıkılmıyor musun böyle yaşamaktan?’
Merakla bakan gözlerindeki samimiyeti görmemek imkansızdı. Ona cevap vermemek de bu samimiyete saygısızlık yapmak demekti.
‘Sana,’ dedim. ‘Birkaç ayet okuyabilir miyim, eğer sıkılmazsan, bıktığını düşünmezsen?’
‘Hep böyle ayetlerle mi yaşıyorsun, her şeyi ayetlerle mi değerlendiriyor ve yargılıyorsun?’ dedi yadırgayıcı bir itirazla.
‘Belki de benimle ilgili beğendiğini düşündüğün şeylerin kaynağı o ayetlerdir diye düşünmen gerekebilir. Belki de yaşadığım farklı kültürlerde büyük bir mücadele vererek uyabildiğim bu değerler aralığında, benim de yansıtamadığım ne kadar çok iyilik olduğunu sen kendin görmek isteyebilirsin.’ dedim.
‘Anlayamadım?’ dedi İD.
‘Kur’an’ı sen de okumalısın! Kendin yorumlamalısın anlatılanları; içselleştirmenin bir başka yolu yok, içselleştirmediğin herhangi bir davranış da seni sıkar; ritüellerin insanı sıkıyor olmasının tek nedeni vardır; içselleştirilmemiş inanç. Aksi halde insan güven duyacağı bir tek kitabı neden okumaktan sıkılır? O kitabı hayatının en entelektüel kaynağı olarak kabul etmez?’
‘Tamam; devam eder misin?’
‘İnandığım Allah, hayatımı düzenlemem için de bir kitap göndermiş; ‘Kur’an’. Ben onun tamamını ezbere biliyorum ve Arapça bildiğim için, anlıyor ve hayatımın her anında ona uygun davranmaya çalışıyorum. Ben eğer oradan güçlü görünüyorsam bu Kur’an’a uyabildiğim ölçüde böyledir. Fakat oradan göründüğü kadar güçlü değilim, ben de bir insanım ve genetiğim gereği zaaflarım var, ömür boyu bu süreci dikkatle yönetmeye çalışıyorum. Öncelikle yaptığımız hiçbir şeyin gizli kalmayacağını, her şeyden sorgulanacağımızı biliyorum.’ dedim ve ona Mü’min Suresi’nin 16-20. ayetlerini okudum:
‘O gün onlar ortaya çıkarlar. Onların hiçbir şeyi Allah’a gizli kalmaz. O gün mülk (hükümranlık) kimindir? Tek olan, her şeyi kudret ve hâkimiyeti altında tutan Allah’ındır. O gün herkese kazandığının karşılığı verilir. O gün asla zulüm yoktur. Şüphesiz Allah, hesabı çabuk görendir. Yaklaşmakta olan gün konusunda onları uyar. O gün yürekler gam ve tasa ile dolu, (sanki) gırtlaklara dayanmıştır. Zalimlerin ne sıcak bir dostu, ne de sözü dinlenir bir şefaatçisi vardır. Allah gözlerin hainliğini ve göğüslerin gizlediğini bilir. Allah, hak ve adâletle hükmeder. Allah’tan başka taptıkları ise hiçbir hükümde bulunamazlar. Şüphesiz Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir.’
İD beni dikkatle dinlerken ellerini göğsünde bir araya getirmiş ve başını hafifçe sağa eğmişti. Sarı saçları omzundan aşağıya dökülüyordu. Ona daha fazla bakamadım ve bakışlarımı yıldızlarla dolu göğe çevirerek En’âm Suresi’nin 151. ayetini okudum:
‘De ki: “Gelin, Rabbinizin size haram kıldığı şeyleri okuyayım: O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anaya babaya iyi davranın. Fakirlik endişesiyle çocuklarınızı öldürmeyin. Sizi de onları da biz rızıklandırırız. (Zina ve benzeri) çirkinliklere, bunların açığına da gizlisine de yaklaşmayın. Meşrû bir hak karşılığı olmadıkça, Allah’ın haram (dokunulmaz) kıldığı canı öldürmeyin. İşte size Allah bunu emretti ki aklınızı kullanasınız.”’
Hemen ardından A’râf Suresi’nin 33. ayetini Arapça okudum:
‘De ki: “Rabbim ancak, açık ve gizli çirkin işleri, günahı, haksız saldırıyı, hakkında hiçbir delil indirmediği herhangi bir şeyi Allah’a ortak koşmanızı ve Allah’a karşı bilmediğiniz şeyleri söylemenizi haram kılmıştır.”’
‘Çok güzel gerçekten!’ dedi İD. ‘Melodisi çok güzel! Anlamı ne?’
Mealini tane tane okudum. Gözleri karanlıkta parıldıyordu. ‘Sen bu yüzden benden uzak duruyorsun, değil mi?’ dedi heyecanla.
Lütfen gitmek istediğiniz bölümü tıklayınız:
[Giriş] [1.Bölüm-Gök] [2.Bölüm-Yer] [3.Bölüm-Cennet]
Sıkıntı
Takip et: @Seckin_Deniz
Takip et: @SonsuzArk
Takip et: @SonsuzArk
Sonsuz Ark'tan
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.