Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
Is Giorgia Meloni the most dangerous woman in Europe?
Giorgia Meloni'nin İtalya'nın Avam Kamarası olan Palazzo Montecitorio'nun en üst katındaki geniş ofisi, Ebedi Şehir'in muhteşem manzarasına sahip kendi devasa çatı terasına bitişik büyük Fransız pencerelerine sahiptir. Eğer biraz düşüncelerinizi zorlasaydınız, yüzyılın partisini orada görebilirdiniz.
Belki kazanabilir. Anketler, 45 yaşındaki Meloni'nin, Mario Draghi'nin seçilmemiş ulusal birlik hükümetinin çöküşünü izleyen önümüzdeki ay yapılacak erken seçimde İtalya'nın yeni başbakanı olmanın eşiğinde olduğunu gösteriyor. Meloni'nin on yıl önce kurucu ortağı olduğu ve son genel seçimde sadece yüzde 4 oy alan İtalya Kardeşleri, Matteo Salvini'nin radikal- sağ Lega. Meloni'nin popülaritesi, Meloni'nin yükselişi kadar hızlı düştü. Yakında Avrupa'nın kalbindeki maço bir ülkenin ilk kadın lideri ve aynı zamanda İtalya'nın 14 yıl sonra demokratik olarak seçilen (bürokratik olarak atananların aksine) ilk başbakanı olabilir.
Bütün bunlar Kıta genelinde kutlama yapılması için birer sebep olamaz mı? Mümkün değil. Uluslararası basında onun hakkında çıkan çoğu haber, onun iddia ettiği gibi muhafazakar veya 'merkez sağ' olmadığını, daha uğursuz bir şey olduğunu savunuyor.
Buluştuğumuzda direk konuya giriyorum. Neden uluslararası basın tarafından neredeyse her zaman 'aşırı sağ' olarak etiketleniyor - ki bu faşist demenin (ama aslında söylememenin) modern yolu?
Bana bunun, gücün sinir merkezlerine 'gerçekten iyi yerleşmiş' siyasi muhalifleri tarafından yürütülen bir karalama kampanyası olduğunu söyledi: Özellikle, anketlerde Brothers of Italy'nin hemen arkasında yer alan yapan, ancak kazanan bir koalisyon oluşturmak için gerekli müttefikleri olmayan komünizm sonrası Demokrat parti. 'Kabul edelim' diyor. '[Bana karşı] peş peşe yapılan toplu saldırılar yalnızca tek bir yönetmene sahip olabilir. Kültürün kontrolü solun elindedir. Ana akımdır. Sadece İtalya'da değil. Yardım çığlığı atarlar ve herkes onlara yardıma koşar.'
Faşizm suçlamasına o kadar öfkelenmişti ki, geçen hafta İtalya'daki yabancı muhabirlere bir video göndererek üç dilde faşist olmadığını ve demokrasiye tehdit oluşturmadığını kanıtladı.
Küçük ve arkadaş canlısı olan Meloni kesinlikle benim faşist fikrim gibi görünmüyor ya da kulağa hoş gelmiyor. Baldır boyunda pilili beyaz pamuklu bir etek, bej rengi dar bir kısa kollu üst ve gümüş sandaletler giymişti.
“Açık gerici” bir gündeme sahip olmakla suçlanıyor; Görünüşe göre, büyük ölçüde, yasadışı göçmenlere ve bu yılın başlarında Amerika'da yaptığı bir konuşmada (diğer şeylerin yanı sıra) "doğal ailenin temellerini yıkmak"la suçladığı "ideolojiyi uyandırmaya" karşı düşmanlığı yüzünden.
Meloni şimdi (2016'dan beri İtalya'da yasal olan) eşcinsel sivil birliktelikleri kabul ediyor, ancak eşcinsellerin evlat edinilmesine karşı çıkıyor. Çocuğun 'anne ve baba hakkı' olduğunu söylüyor. Okullarda toplumsal cinsiyet politikalarına ve İtalyanca-İngilizce 'la LGBT lobisi' dediği şeye karşı çıkıyor. Tutkulu, ara sıra manik bir konuşmacı olarak, 2019'da Roma'daki bir mitingde bilindiği gibi şöyle bağırmıştı: "Bize kod numaralarıyla ebeveyn 1, ebeveyn 2, cinsiyet LGBT, vatandaş X demek istiyorlar. Ama biz kod numarası değiliz… ve kimliğimizi savunacağız. Ben Giorgia'yım. Ben bir kadınım. Ben bir anneyim. Ben İtalyanım, ben Hristiyanım. Bunu benden alamayacaksınız!'
Konuşması viral hale geldi ve hatta bir disko dansı parçasına dönüştürüldü ve büyük bir hit oldu. Duvarda çerçeveli bir platin disk görüyorum. Evet, şarkı için. Hemen atılıyor ve diyor ki: 'Bu gerçek değil! Bu bir hediyeydi!' Çok gülüyor. Ayrıca tuhaf ultra ince sigarayı da içiyor.
Giorgia Meloni (Getty Images)
Meloni ve koalisyon ortağı Salvini'nin göçmenlik konusunda oldukça katı bir çizgi izlediği inkar edilemez. Son sekiz yılda, yaklaşık 750.000 göçmen, Libya'yı Sicilya'dan ayıran 300 millik Akdeniz'i geçti; birçoğu daimi beklemede olan STK yardım gemileriyle feribotla geçti. Bu tür rakamlar, Fransa'dan İngiltere'ye geçenlerle ilgili yaygarayı önemsiz gösteriyor.
Meloni, Libya'dan gelen gemilerle başa çıkmak için sık sık deniz ablukası yapılması çağrısında bulundu. 'Irkçılar aptaldır, tamam mı? Ancak bu, İtalya'nın göç akışlarını koordine etmemesi gerektiği anlamına gelmez.' Şimdi bana tercih ettiği çözümün Avrupa Birliği'nin Libya'ya çıkışları durdurması ve İtalya'ya ulaşanları geri alması için ödeme yapması olduğunu söylüyor. 2016'da AB, aynı şeyi yapması için Türkiye'ye 6 milyar Euro ödedi; karışık sonuçlarla.
'AB, bu göçmenler Almanya'yı rahatsız ettiği için bir kez de olsa birlikte hareket etti. Aynı şeyi Libya için de yapmalıyız. Avrupa, göçleri durdurmak ve sığınma taleplerini işleme koymak ve Avrupa'ya yalnızca gerçek mültecileri adil bir şekilde dağıtmak için Libya'da sıcak noktalar açacak bir anlaşma yapmalıdır. Sınırlar ancak siz onları savunursanız var olur. Aksi halde var olmazlar.' İtalya'nın 'göçmen kotasına ihtiyacı var' diyor. Ancak 'ilk kural, hiç kimsenin İtalya'ya yasa dışı yollardan girmemesidir'.
İtalya'nın alabileceği kadar göçmene ihtiyacı yok mu? Nüfusunun yüzyılın sonunda 60 milyondan 40 milyona düşmesi bekleniyor, çünkü dünyadaki en düşük doğurganlık oranlarından birine sahip; kadın başına 1,2 çocuk. Yakında göçmenler olmadan demografik bir felaketle karşı karşıya kalmayacak mı? Eh, ezici bir çoğunlukta olanlar erkeklerse, duruma yardımcı olunmayacağına dikkat çekiyor. Yapılması gereken tek şey sorunu ülke içinde çözmek ve İtalyanları çocuk sahibi olabilecekleri bir konuma getirmek. Kadınlar çocuk sahibi olmak istemiyorlar çünkü çocuk yaptıkları takdirde onlara bunu ağır bir şekilde ödettiren bir toplumda yaşıyorlar. Ama bunun yerine kendilerini anne olarak ödüllendiren bir toplumda bulurlarsa çocuk yapacaklardır.' Annelik ücreti 'güzel bir fikir', diyor ama zaten çocuk parası var ve bunun yerine daha uzun süre açık olan ücretsiz anaokullarından, işveren yerine devlet tarafından ödenen doğum izninden ve çocuklu insanlar üzerindeki vergi yükünün azaltılmasından bahsediyor.
Partinin, 2012 yılında Meloni ve 1946'da eski faşistler tarafından kurulan neo-faşist Movimento Sociale Italiano (MSI) üyesi olan diğerleri tarafından kurulması anlamında, İtalya'nın Kardeşleri'nin Mussolini'nin mirasçıları olduğu tartışılmaz. 1995 yılında MSI, Alleanza Nazionale oldu ve faşizmi reddetti. O zamanki lideri, ardışık Berlusconi hükümetlerinde dışişleri bakanı ve Temsilciler Meclisi başkanı olarak görev yaptı.
Meloni, 'Bununla yüzleşmekle ilgili bir sorunum yok' diyor. 'Brothers of Italy'yi kurduğumuzda, onu başı dik, merkez sağ olarak kurduk. Ben ne isem, onu beyan ederim. asla saklamam. Faşist olsaydım, faşist olduğumu söylerdim. Bunun yerine, faşist olmadığım için faşizmden hiç bahsetmedim.'
Telefonunun derinliklerinden bir şeyler çıkararak bana şöyle diyor: 'İşte 2006'da, yaklaşık 20 yıl önce, solcu bir gazeteci olan İtalyan bir gazetecinin yayınladığı bir beyan – ve ona dedim ki: 'Mussolini çeşitli hatalar yaptı: Yahudilere karşı ırksal yasalar, savaş ilanı, otoriter bir rejim. Tarihsel olarak iyi olan başka şeyler de yaptı, ama bu onu kurtarmaz.'
Ona 'aşırı sağ' diyen sadece solcu uluslararası medya değil; sağ da bunu yapıyor, çünkü onun faşizmle ilişkisinin kasten belirsiz olduğunu düşünüyorlar. Geçen haftaki video mesajında şuna değinmeye çalışmıştı: 'İtalyan sağı, faşizmi onlarca yıl önce tarihe gömdü, demokrasinin bastırılmasını ve Yahudilere karşı utanç verici yasaları kararlılıkla mahkum etti.'
"Brothers of Italy'nin DNA'sında faşizm, ırkçılık veya anti-Semitizm ile ilgili hiçbir nostaljik unsur yoktur. Buna karşılık her türlü diktatörlük reddedilir: geçmiş, şimdi ve gelecek.' Peki ya partisinin üyelerinin faşist selamı verirken görüntülendiği zamanlar? 'Onlar küçük bir azınlık' diyor. "Parti yöneticilerime her zaman, hatta notlarda bile, embesil nostaljinin herhangi bir tezahüründe azami ciddiyet göstermelerini söyledim çünkü faşizme nostaljik olanların bize bir faydası yok. Onlar sadece solun yararlı aptallarıdır.'
İtalya'nın iki açık faşist partisi var; Forza Nuova ve Casa Pound. Her ikisi de 2018'deki son genel seçimde yüzde 1'den az oy aldı.
Ülkenin seçim sistemi -ilk-geçen-sonrası ve orantılı temsilin bir karışımı- partileri (şu anda parlamentoda 19 parti var) çoğunluğu elde etmek için koalisyonlar kurmaya zorluyor. Teoride, kazanan koalisyonda en fazla sandalye alan partinin lideri, cumhurbaşkanı tarafından başbakan olarak atanır. Ancak bir başbakanın seçilmiş bir politikacı olması gerektiği konusunda ısrar eden bir kural yok ve 2008'deki Silvio Berlusconi'den bu yana hiçbir koalisyon her iki mecliste de çoğunluğa ulaşamadığı için, o zamandan beri atanan hiçbir başbakan parti lideri olmadı ve atanan dördü milletvekili bile seçilmemişti.
Meloni, bu sistemin İtalyan siyasetini 'politik olarak kırılgan ve dolayısıyla istikrarsız' ve yerel olarak kısa vadeli hale getirdiğine inanıyor. Büyük ölçüde törensel olan ve parlamento tarafından seçilen İtalya cumhurbaşkanlığını, halk tarafından seçilen bir Fransız tarzına dönüştürmek istiyor. Sözde başkanlık sistemi Salvini ve Berlusconi tarafından destekleniyor (85 yaşında ama koalisyonun üçüncü büyük partisi olan Forza Italia'nın liderliğini sürdürüyor). Yaklaşan seçimlerin ana teması bu. Muhalifleri bunun demokrasiye yönelik tehdidin daha fazla kanıtı olduğunu iddia ediyor.
Meloni'nin güçlü bir Roma aksanı var ve bu da onu bir Cockney'nin İtalyan eşdeğeri yapıyor. O ve ablası Arianna, orta Roma'nın işçi sınıfı bir bölgesinde (diğer şeylerin yanı sıra) iki yakayı bir araya getirmek için korse yırtıcıları tasarlayan anneleri Anna tarafından yetiştirildiler. Muhasebeci olan babaları, onun doğumundan kısa bir süre sonra metresiyle birlikte Cavallo Pazzo (Çılgın At) adlı bir yatla Kanarya Adaları'na yelken açarak aileyi terk etti.
Babası ikinci bir çocuk istememişti ve bu yüzden annesi kürtaj kliniğinde bir randevu ayarlamıştı; ama yolun yarısında bir barda durdu, bir kapuçino içti, bir tatlı çörek yedi ve tereddüt etti.
Meloni 'asla' kürtaj yaptırmayacağını söylüyor, ancak İtalya'nın talep üzerine 90 güne kadar izin veren kürtaj yasasını destekliyor. Beş yaşında bir kızı var ama bir televizyon gazetecisi olan babasıyla evli değil, çünkü kendisi geleneksel aile değerlerine inansa da çocuğun babası inanmıyor.
Okulda başarılı olmuş, ancak üniversiteye gidememiş ve tam zamanlı bir politikacı olmadan önce bebek bakıcısı, dadı, gece kulübü bar görevlisi, pazar tezgahtarı ve gazeteci olarak çalıştı. Yakın zamanda yayınlanan otobiyografisinde, Sicilya Mafyası, Sicilya'daki en iyi iki mafya karşıtı savcıyı öldürdüğü için 15 yaşında MSI'ye kaydolduğunu yazıyor. Bir şeyler yapmak için çaresizce katılmayı seçmişti, çünkü İtalyan politikacıların daimi yozlaşmalarından ve yararsızlığından etkilenmemiş görünen küçük bir partiydi. 31 yaşında, son Berlusconi yönetiminde gençlik bakanı olarak İtalya'daki en genç hükümet bakanı oldu.
Giorgia Meloni (solda) gençlik bakanı iken. 8 Mayıs 2008 (Getty Images)
Yaklaşık altı yıl önce – tam olarak ne zaman olduğundan emin değil – babası Mallorca'da lösemiye yenik düşmüş. 'Babam öldü ve ona karşı hiçbir duygu hissetmiyorum' diyor. "Bu beni kızdırıyor, çünkü en azından ondan nefret etmek istiyorum."
Kendisini ve İtalya'nın Kardeşlerini, devrimci sosyalist Mussolini'den çok İngiliz muhafazakar filozof Roger Scruton'a borçlu olarak görüyor. Konuşmalarında sık sık Scruton'dan alıntı yapıyor. “Sanattan müziğe, şaraba ve taşralı bir centilmenliğe kadar tutkulu olduğu pek çok şeyde, muhafazakarlığın özünü bir yaşam biçimi olarak nasıl somutlaştıracağını her zaman biliyordu, asla bir ideoloji olarak değil” diyor.
“Bugün sadece İtalya'da değil, küresel olarak en büyük mücadelenin kimliği savunanlar ile savunmayanlar arasında olduğuna inanıyorum” diyor. Scruton, bir şeyi yok ederseniz, mutlaka yeni ve daha iyi bir şey yapmanız gerekmez derken bunu kastetmişti. İngiliz olsaydım muhtemelen Tory (Muhafazakar) olurdum. Ama ben İtalyanım.'
Bu nedenle, Marine Le Pen'in, faşizmin nasyonal sosyalist unsurlarına daha yakın olan Fransız ekonomisine kitlesel devlet müdahalesi politikalarına katılmıyor; bu, genellikle unutulan, alternatif bir sol devrimci hareket olarak başlayan bir şeydir. Ve vergileri artırmayacağına söz veriyor. Dış ilişkiler konusunda hararetli bir şekilde Ukrayna'nın yanında (İtalya'da silah gönderme konusunda çarpıcı bir kararsızlık var), kendisini "dünyaya özgürlük için savaşmanın ne olduğunu öğreten gururlu bir ulusun tarafında" ilan ediyor. Putin'i cesaretlendirdiği için Joe Biden'ın Afganistan fiyaskosunu suçluyor.
En sevdiği mantralardan biri 'libertà' (özgürlük) ve partisi, İtalya'nın Avrupa'nın en acımasız olan, hatta aşısızların çalışmasını bile yasaklayan Covid aşı pasaport rejimine karşı çıkan tek partiydi. Bana 'Demokratik bir devlette asla olmaması gereken şeyler yaptılar' diyor. 'Devletin size geçiminizi sağlamak için çalışıp çalışamayacağınızı, çocuklarınıza yiyecek sağlayıp sağlayamayacağınızı söylediğini düşünmek gerçeküstü. Ama insanların artık özgür olmadığı gerçeğine karşı çıktığımız için bize faşist dediler.'
Ayrıca başka bir "muhafazakar düşünce devi"nden de ilham almış: J.R.R. Tolkien. Her 3 Ocak'ta 2,3 milyon takipçisi olan Facebook sayfasında doğum gününü kutlamış ve bu yıl şunları yazmış: “Birçoğumuzu, bize inanmayı ve hayal kurmayı öğreten, değerler ve anlamlar açısından zengin hikayeleriyle büyüttü.” Bana, tanışmadan önce Tolkien'e benzediğimi hayal ettiğini söyledi. 'Hayır! Bana Yolgezer, Aragorn derlerdi," diye yanıtladım.
"Ben, Sam Gamgee."
Neden öyle? Çünkü çocukken şişmanmış. 'Ama Sam Gamgee olmadan hiçbir şey, hiçbir şey yapılamaz. Gerçek şu ki Sam, Frodo'dan çok daha faydalıdır.'
Devam ediyor: ' Yüzüklerin Efendisi size bir şey öğreten bir kitap değil. Kim olduğunuzu keşfetmenize yardımcı olan bir kitap, ki bu başka bir şey. Her şeyden önce, Tolkien bana gücün bir fetih değil, bir düşman, tasmalı, kontrol altında tutmanız gereken bir sorun olduğu anlayışını verdi.'
Ama güç almak üzeresin, diyorum.
'Beni korkutuyor' diyor.
F kelimesine geri dönüyoruz. Rakipleri, MSI'ın eski sembolü olan üç renkli alevi partinin logosundan kaldırana kadar, Brothers of Italy'nin faşizmle hiçbir bağlantısı olmadığına kimsenin inanmayacağını söylüyor. Neden yapmıyor?
'İtalya Kardeşleri logosundaki alevin faşizmle hiçbir ilgisi yoktur, ancak demokratik sağın cumhuriyetimizin tarihi boyunca yaptığı yolculuğun tanınmasıdır. Ve bununla gurur duyuyoruz.'
Meloni'nin kitabında faşizmi herhangi bir uzunlukta tartışmaya en yakın olduğu nokta, sonlarına doğru, şöyle yazdığı bir pasajda yer alıyor: 'Faşizm kültüne inanmadığımı onuncu kez tekrar etmekten korkmuyorum'. Ve Mussolini'nin 1938 Yahudi aleyhtarı yasalarını 'iğrenç' olarak tanımlıyor. Faşizme neden bu kadar az atıfta bulunduğunu soruyorum. 'Bana ait olmayan bir şey', diye yanıtlıyor. Ona inanıyor musunuz?
Nicholas Farrell, Roma, 20 Ağustos 2022, The Spectator
(Nicholas Farrell, Mussolini: A New Life'ın (Weidenfield & Nicolson/Orion Phoenix) yazarıdır.)
Seçkin Deniz, 26.08.2022, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.