Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
A Surplus of Strategists—But A Lack of Good Strategy
"ABD hükümetinin stratejik eğitim için harcadığı milyonlar karşılığında gösterecek neyi var?"
Eğer Pentagon'daki Starbucks'ta sabah kahvenizi bekliyorsanız, muhtemelen dünyanın en yoğun stratejistleriyle çevrili olduğunuzun farkında olmayabilirsiniz. Her yıl, hiç aksatmadan, binlerce orta ve üst düzey subay ve onların sivil meslektaşları, kendilerini stratejist olmaya hazırlayan ya da stratejik düşünmeyi vurgulayan bir tür profesyonel eğitimi tamamlar. Peki, ABD hükümetinin "stratejik eğitim" için harcadığı onca paranın Washington DC'deki ofis duvarlarında asılı süslü sertifikalar dışında gerçek getirisi nedir?
Resim: Felix Mittermeier/Unsplash.
Amerikan küresel stratejisinin son yirmi yılına hızlı bir bakış, stratejik eğitimin uygulamaya konulacak bir şey olmaktan ziyade bir geçiş töreni haline gelmiş olabileceğini gösteriyor.
Şüphesiz, stratejik eğitim programına katılan her öğrenci, "savaş siyasetin başka araçlarla devamıdır" diye yazan Prusyalı askeri stratejist Carl von Clausewitz'e aşinadır. Ancak görünen o ki, yirmi yıllık Amerikalı stratejistler Clausewitz'in siyasetçilerin ve askeri komutanların "üstlendikleri savaş türünü tanımaları, onu ne yanlış anlamaları ne de koşulların doğası gereği olamayacağı bir şeye dönüştürmeye çalışmaları" gerektiği yönündeki ileri görüşlü öğüdünü unutmuş (ya da daha kötüsü hiçbir zaman tam anlamıyla özümsememiş).
Geçmişteki sicilimiz kesinlikle arzulanan çok şey bırakıyor. Geçtiğimiz yirmi yıl içinde, 6 trilyon dolarlık Afganistan ve Irak fiyaskolarını Libya'daki rejim değişikliği izledi ve bu ülkeyi bugüne kadar devam eden bir iç savaşa (ve ardından gelen vekalet savaşına) sürükledi.
Batı'nın Suriye'de Beşar Esad'ı devirme girişimleri Rusya'nın desteğiyle boşa çıkarıldı ve Esad'ın kontrolde kalması sağlandı. Amerikan stratejisi Rusya'yı 2008'de Gürcistan'ı ya da 2014'te ve 2022'de Ukrayna'yı işgal etmekten caydıramadı.
Son olarak, Washington'da ortaya çıkan ve Çin ile çatışmanın kaçınılmaz olmasa da giderek daha olası olduğuna dair şahin görüş birliği (yani "Yeni Soğuk Savaş"?) ABD-Çin ilişkisinin her yönünü aşırı derecede güvenlikleştirme riski taşıyor.
Buraya nasıl geldik?
Amerika Birleşik Devletleri, en azından sanayileşmeden bu yana, savaşlarını (kazandığı zaman) ezici bir güç ve ateş gücü uygulamasıyla kazanmıştır. Esasen hayranlık uyandıran miktarlarda savaş malzemesi ürettik ve bunları doğrudan, açıkça tanımlanmış ve geleneksel (ulus-devlet) rakiplerimize karşı kullandık. Pek hoş olmasa da etkili oldu. Savaşa yönelik bu son derece doğrusal yaklaşım ("x" eylemi öngörülebilir/amaçlanan "y" etkisine yol açacaktır) varsayılan stratejik oyun kitabımız haline geldi.
Ne yazık ki bu tür doğrusal bir yaklaşım son derece karmaşık, birbiriyle bağlantılı ve birbirine bağımlı ortamlarda çoğu zaman yetersiz kalmaktadır. Günümüz dünyasında zorluklar çok daha çok boyutludur ve zarar veya yıkımı kolayca siyasi hedeflere dönüştürülebilen bir askeri ağırlık merkezi bir yana, çoğu zaman açıkça tanımlanabilir bir askeri ağırlık merkezi sunmaz.
Bu da temel soruna işaret etmektedir: Amerika Birleşik Devletleri için tipik cevap, salt askeri çözümlerden kaçabilecek sorunları askerîleştirmektir.
Ulusal güvenlik liderliğimiz, muazzam miktarda sözde "stratejik eğitim"den sonra bile, ortaya çıkan bir stratejik zorluğa bakıp kendilerine şu soruları sorma konusunda yetersiz görünmektedir:
1) Benzersiz özellikleri ve gereksinimleri nelerdir; ve 2) İstenen siyasi sonuçları elde etmek için gerçekten gereken araçlara / yeteneklere sahip miyiz?
Bu beceriden yoksun olanlar, en iyi ihtimalle etkisiz, en kötü ihtimalle de felaket bir şekilde, sadece yeterince güç uygularsak istediğimiz hedefe ulaşabileceğimiz şeklindeki zehirli inanca sık sık kapılırlar.
Geçmişteki hatalarımızdan ders çıkarmak yerine, başarısız stratejik yaklaşımları ikiye katlıyoruz. Bizi son yirmi yılın stratejik fiyaskolarına sürükleyen aynı sesler, günümüz güvenlik tartışmalarında hala büyük bir yer tutuyor. Herhangi bir kablolu haber programını açtığınızda, bu başarısız politikaların mimarlarından ya da destekçilerinden birinin bize "ileriye dönük doğru yol" konusunda ders verdiğini göreceksiniz.
Görünüşe göre, sadece "içgüdülerine" güvenmek bile (Hava Kuvvetleri'nin yakın tarihli bir notunda belirtildiği gibi) strateji oluşturmanın kabul edilebilir bir yolu. Ancak bu sorunun bir kısmı, ulusal güvenlik kurumu içindeki tehlikeli bir toksik pozitiflik kültüründe yatmaktadır. Proaktif, "yapabilirim" yaklaşımı ile gerçeklerin yüzüne bakamamak arasında büyük bir fark vardır. Son yirmi yılda aşırı doğrusal düşünmenin istenmeyen sonuçları ve sonuçları bu gerçeğin altını çizmektedir.
Peki, ulusal güvenlik liderlerimizi eğitmenin daha iyi bir yolu var mı?
Nihayetinde, günümüzün karmaşık stratejik ortamı temelde farklı bir dizi beceri gerektirmektedir. Elbette stratejik öngörü, gelecek okuryazarlığı ve karmaşık sistemler konusunda güçlü bir anlayışa ihtiyacımız var. Ayrıca günümüzün hiper-bağlantılı stratejik zorluklarının çözülebilir olmaktan çok yönetilebilir olduğunu da kabul etmeliyiz.
Değişimi daha iyi algılamak, şekillendirmek ve değişime uyum sağlamak için alternatif gelecekler öngörme pratiğini içeren stratejik öngörü yardımcı olabilir. Bilişsel psikolojinin bize yargısal önyargıları azaltabileceğini ve doğrusal olmayan düşünmeyi teşvik edebileceğini söylediği belirsizliğe karşı bir tolerans geliştirir.
Yapay zeka tabanlı platformlar ve veri çözümleri oluşturmaya geçerken, entelektüel sermayeyi de bilinçli bir şekilde geliştirmeliyiz. Ulusal güvenlikte üstünlüğü ele geçirmek ve işgal etmek, sadece "bir şeyler satın almak", silah sistemleri geliştirmek veya yıkıcı teknolojileri takip etmekten daha fazlasını gerektirir. Güvenlik profesyonellerinin bunlardan yararlanabilecek bilişsel kapasiteye sahip olmalarını gerektirir.
Belki de en önemlisi, günümüzün karmaşık dünyasının kaçınılmaz belirsizliği karşısında alçakgönüllü ve felç olmayan -ya da daha kötüsü, eski varsayılan davranışlara sürüklenmeyen- liderler yetiştiren yeni bir stratejik eğitim yaklaşımına ihtiyacımız var.
Yeri geldiğinde "hayır, muhtemelen bunu askeri yollarla başaramayız ama elimizdeki araçlarla bunu başarabiliriz" diyebilen daha fazla lidere ihtiyacımız var. Yirmi yıllık başarısızlıkların ardından Amerikalı vergi mükellefleri, hükümetlerinin bu kadar yatırım yaptıkları bu stratejist kadrosundan etkin bir şekilde yararlanmak için bir planı olduğunu bilmelidir.
Burada ifade edilen görüşler yalnızca yazarlara aittir ve ABD istihbarat camiasının veya Savunma Bakanlığı'nın resmi pozisyonlarını yansıtmamaktadır.
Josh Kerbel, Jake Sotiriadis, 23 Mayıs 2023, The National Interest
(Josh Kerbel, Ulusal İstihbarat Direktörlüğü Ofisi'nin akademik kolu olan Ulusal İstihbarat Üniversitesi'nde araştırma fakültesi üyesidir. Yarbay Jake Sotiriadis, USAF, Ph.D., kariyerinde Hava Kuvvetleri istihbarat subayıdır. Halen Ulusal İstihbarat Üniversitesi'nde araştırma fakültesinde görev yapmakta ve Geleceğin İstihbaratı Merkezi'nin direktörlüğünü yürütmektedir.)
Seçkin Deniz, 17.07.2023, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.