Sonsuz Ark/ Evrensel Çerçeveye Yolculuk
Israel in the shadow of American decline
"Hamas, ABD liderliğinin çöküşünden daha az önemli bir varoluşsal tehdittir."
Ve Rabbin sözü ikinci defa bana geldi, dedi: "Ne görüyorsun?" Ben de, "Kaynayan bir çömlek görüyorum" dedim, "Yüzü kuzeye dönük." O zaman Rab bana, "Kuzeyden gelecek bir kötülük bütün ülkede yaşayanların üzerine çökecek" dedi. (Yeremya 1:13-14)
Açıkçası, İsrail'in Gazze savaşı bir trajedi değil, daha ziyade korkunç bir kazadır. Pek çok savaş, durdurulamaz hale gelene kadar yıllarca bekler. Bunlar trajedilerdir.
Bu saldırı asla gerçekleşmemeliydi. İsrail istihbaratı 7 Ekim'deki Hamas saldırısının planlarını bir yıl önceden biliyordu ve olaydan hemen önce alt kademedeki subaylardan acil uyarılar gelmişti. Ancak üst düzey askeri ve siyasi liderlik bunları görmezden geldi.
Bu, saygıdeğer bir modele uymaktadır. Stalin, casusu Victor Sorge'den Barbarossa Operasyonu'nun planlarına sahipti; ABD Deniz İstihbaratı Pearl Harbor saldırısı hakkında uyarılara sahipti; ve FBI 11 Eylül'ün yapboz parçalarına sahipti, ancak bunları bir araya getirmeyi başaramadı.
İstihbarat servisleri zamanında uyarıda bulundukları için değil, efendilerinin siyasi gündemlerine hizmet ettikleri için ödüllendirilirler ve İsrail'in efsanevi casuslarının da diğer ülkelerdeki meslektaşlarından farklı olmadıkları ortaya çıktı. Katar'dan ayda 40 milyon dolar sübvansiyon ve diğer ekonomik imtiyazların Hamas'ı sessiz tutacağına inanan İsrail hükümeti başka bir şeyi düşünmeyi reddetti.
İsrail Savunma Kuvvetleri'ne bağlı 300.000 düzenli asker ile 30.000 ila 40.000 hafif silahlı Hamas düzensizleri arasında, IŞİD ile Amerikan ordusu ve vekilleri arasında olduğu gibi bir çekişme yoktur. Hamas'ın Gazze'den tamamen ya da büyük ölçüde temizlenip temizlenmeyeceği, İsrail'in Hamas'ın operasyonlarını boşa çıkarmaya yönelik Amerikan baskısına ne ölçüde direnebileceğine bağlı.
Sonuç her halükarda çok farklı olmayacaktır. Ne olursa olsun, Gazze'nin iki milyon sakininin çoğu önümüzdeki birkaç yılı çadır kamplarda geçirecek, dünyanın geri kalanı ise onlarla ne yapacağını düşünecek. Yaşam koşulları, 1948 savaşının ardından Arap ülkelerinden kovulduktan sonra iki yıl kadar çadır kentlerde yaşayan 200.000'den fazla Yahudi mültecininkine benzeyecek.
Tüm dehşetine rağmen 7 Ekim saldırıları, bölgenin en güçlü ordusuna ve dış tehditler karşısında olağanüstü bir ulusal dayanışma kapasitesine sahip bir ülke için varoluşsal bir kriz teşkil etmedi.
İsrail için varoluşsal tehlike güney sınırından değil, -Yeremya 1:13-14'te olduğu gibi- uzak kuzeyden, özellikle de Ukrayna'dan gelmektedir. Biden yönetimi daha önce Rusya'daki rejim değişikliğini felç edici yaptırımlarla zorlayabileceğini hayal ediyordu.
Bunun yerine, dünya ticaretinin ve finansal akımların büyük bir kısmı Amerikan yaptırımlarının etrafından dolanarak Rusya'ya çok azalan petrol gelirleri ve Çin'den doğrudan ve Türkiye, Kazakistan, Gürcistan ve Ermenistan gibi aracılar vasıtasıyla sürekli yüksek teknoloji bileşenleri tedariki bıraktı.
Başkan Biden'ın öngördüğü gibi %50 oranında çökmek yerine, Rusya ekonomisi 2022'de sadece %2,1 oranında küçüldükten sonra 2023'te %3 oranında büyüdü. Putin, Ekim 2023 itibariyle %80'lik bir onay oranına sahipti. Biden ekibi, Amerikan dış politikasının damalı tarihindeki en büyük gaftan sorumludur.
Amerika'nın stratejik konumu 1975'te Vietnam'ın çöküşüne eşdeğer ve belki de ondan daha yıkıcı bir darbe almak üzere. Rusya'nın 147 milyonluk nüfusuna karşılık 30 milyondan az yerleşik nüfusa sahip olan Ukrayna, benzer teknolojiye ve çok daha fazla ateş gücüne sahip bir Rus ordusuna karşı cephede tutunacak yeterli sayıda asker bulunduramıyor.
Batı yeterince top mermisi üretemediği için Ukrayna her gün yüzlerce obüs mermisi atarken Rusya binlerce mermi atıyor. Her iki taraf da 70.000 ila 100.000 kayıp verdi ve bunun üç ya da dört katı kadar yaralı var ama Rusya'nın kaybı birkaç kat daha fazla. Batı'nın Wunderwaffen'larının hiçbiri bir fark yaratmadı ve Rusların kendilerine ait bazı kötü silahları ve açık hava üstünlüğü var.
NATO'nun sınırlarını Rusya-Ukrayna sınırına taşımaya çalışmak, Amerikan dış politikasının acıklı dramındaki en aptalca hareket olabilir ve Başkan Biden'ın 26 Mart 2022'de Putin'in iktidarda kalmasına izin verilemeyeceğini açıklaması, bir Amerikan liderinin şimdiye kadarki en boş övünmesi olabilir.
Birkaç istisna dışında, Amerikan dış politika kurumu güvenilirliğini bu savaşın sonucuna bağlamış durumda. Her ne kadar Richard Haass gibi düzenin önde gelen birkaç ismi "Ukrayna'da başarıyı yeniden tanımlamaktan", yani zafer ilan edip eve dönmekten bahsetse de, kurumun büyük bir kısmı saflarını kapatmış durumda. Aksini yapmanın profesyonel cezaları ağırdır.
Düşman edinmek
Washington'daki atmosfer, Robert Musil'in "Niteliksiz Adam "da (1930) tasvir ettiği 1914 baharında Viyana'yı andırmaktadır: Okuyucu, ama kahramanlardan hiçbiri, yanılsamalar dünyasının korkunç bir şekilde sona ermek üzere olduğunu bilmemektedir. Amerikan Kurulu Düzeni bunu bilmeyi reddediyor ama Rusya biliyor, Çin, Körfez Ülkeleri ve diğer herkes gibi.
Ukrayna'nın çöküşünden sonra dünya güç dengesinde meydana gelen değişim o kadar dramatik olacak ki, bu küresel oyundaki tüm oyuncular bir sonraki adımları konusunda temkinli davranıyor. Ancak Rusya ve Çin, Amerika'nın zayıf noktalarını, bir casus belli eşiğinin çok altında kalan yollarla araştırıyor ve Amerika'nın tepkilerini test ediyor.
İsrail ikincil zarara uğrayacaktır. Amerikan silahlarına, mühimmatına ve yedek parçalarına ihtiyacı var, özellikle de Ukrayna savaşı nedeniyle mühimmat stokları tükenmişken. Ayrıca Amerika'nın BM Güvenlik Konseyi'ndeki vetosuna da ihtiyacı var.
Biden yönetiminin, ilerici tabanının Filistin yanlısı sempatisini göz önünde bulundurarak, İsrail'i Hamas'ı temizlemek için gereken askeri eylemlerden alıkoymak için elinden geleni yapması yardımcı olmuyor. Amerikan ittifakı kısa vadede İsrail için vazgeçilmez olsa da, Amerikan gücünün azalması zaman içinde İsrail'in stratejik olarak kuşatılmasına katkıda bulunacaktır.
Henry Kissinger'a 20 Ekim'de yayınlanan son röportajında şu soru soruldu: "Rusya'nın Orta Doğu'ya daha fazla müdahil olma ihtimali var mı?" Cevap verdi: "Ukrayna savaşından önce Rusya, Araplarla olan çatışmalarında genellikle İsrail'i destekliyordu. Eğer Rusya şimdi müdahale edecekse iki seçeneği var: Arapların yanında yer almak ya da krizde arabulucu olarak görünmek - ki Ukrayna savaşı ışığında bu garip olurdu."
Rusya'nın 2015 yılında Esad hükümetine karşı Sünni cihadın Rusya'nın Kafkasya bölgesine sızmasını önlemek için Suriye iç savaşına müdahale etmesinden bu yana İsrail ve Rusya Suriye sahasında samimi olmasa da doğru ilişkiler sürdürdü.
İsrail Hava Kuvvetleri Suriye'de İran destekli milislere karşı binlerce sorti yaparken Ruslar seyirci kaldı. Bu, İsrail'in kuzey kanadındaki güvenliği için kritik bir öneme sahip; zira burada Hamas'ın üç katı büyüklüğünde, aralarında İsrail savunmasından kaçabilecek modern modellerin de bulunduğu 150.000 füzeyle donanmış bir Hizbullah gücüyle karşı karşıya.
Şimdi Rusya'nın İran'a yönelmesi ciddi bir endişe kaynağı. Kasım ayının sonunda İran, Rusya'dan, İsraillilerin kullandığı F-15'lerle kabaca karşılaştırılabilecek SU-35 savaş uçakları satın almak üzere bir anlaşmayı "sonuçlandırdığını" duyurdu. Rusların gelişmiş aviyoniklere ve havadan havaya füzelere sahip tam yüklü savaş uçakları mı yoksa daha az güçlü bir ihraç versiyonu mu satacağı bilinmiyor. Muhtemelen bu bir müzakere konusudur.
Amerikalılar Monopoly oynarken Ruslar satranç oynuyor ve Amerika'nın Ukrayna'da tahtanın merkezini kontrol etme girişimine karşılık olarak Rusya'nın yapacağı en bariz hamle İran ile bir fianchetto açmak olacaktır.
2008'de uyarmıştım:
Washington Rusya'yı şeytanlaştırmayı seçerse, Rusya'nın genel olarak Amerikan stratejik çıkarları açısından bir oyunbozan haline gelmesi ve İran sorununu Amerika'nın kuyruğunu bükmek için kullanması muhtemeldir. Bu gerçekten de ciddi bir risktir zira nükleer silahların yayılması, kanun dışı rejimlerin büyük güçler için ciddi bir tehdit oluşturabilmesinin tek yoludur. Rusya çıkar değil varoluş sorunlarıyla karşı karşıyadır ve Batı'nın Gürcistan'daki eylemleri nedeniyle kendisini "cezalandırmak" istemesi halinde manevra alanı kazanmak için elinden geleni yapacaktır.
Mevcut krizin bir ironisi de Washington'daki yeni muhafazakârların Rusya'ya karşı sert bir tutum talep ederek İsrail'in güvenlik çıkarlarına, İsrail'in Amerikan siyasetindeki muhaliflerinden daha fazla zarar vermiş olmalarıdır. Yeni muhafazakârlar genelde Yahudi değildir, ancak birçoğu İsrail'in güvenliği konusunda derin endişeleri olan Yahudilerdir - bu yazarın da olduğu gibi. Eğer Amerika Rusya'yı stratejik bir düşmana dönüştürürse, İsrail'in hayatta kalma olasılığı büyük ölçüde azalacaktır.
Alman Die Welt gazetesi 12 Aralık'ta Putin'in Suudi Arabistan ve Birleşik Arap Emirlikleri'ne Rusya renklerini taşıyan askeri uçaklarla gerçekleştirdiği devlet ziyaretinin "Putin'in dünya sahnesine dönüşünden başka bir şey olmadığını" yazdı. Aynı haftanın ilerleyen günlerinde Putin Moskova'da üst düzey İranlı yetkilileri kabul etti.
Bıçaklar dışarı.
İran, (pek çoklarının korktuğu gibi) kuzeyde İsrail'e karşı ikinci bir cephe açmak yerine mevcut Gazze çatışmasının dışında kalmaya karar verdi. Ancak kedi pençesi milisleri aracılığıyla Batı'nın tepkilerini test ediyor.
Hizbullah Kasım ayında İsrail mevzilerine yaklaşık 50 roket atarken, bu sayı 2006 Lübnan savaşı sırasında 4.000 rokete ulaşmıştı. Yemen'deki Husi milisleri sivil gemilere anti-gemi füzeleri ve insansız hava araçları ateşleyerek yük trafiğini Kızıldeniz'den uzaklaştırdı. Pentagon 18 Aralık'ta deniz taşımacılığını korumak için on ülkeden oluşan bir koalisyon (Körfez ülkelerinin yokluğu göze çarpıyor) kurulduğunu açıkladı.
Bu arada Asya'da Çin donanması 10 Aralık'ta ihtilaflı Senkaku Adaları yakınlarında Japon gemileriyle küçük çaplı bir çatışmaya girdi. Çin gemileri, Güney Çin Denizi'ndeki Filipin kuvvetlerine ikmal yapmaya çalışan Filipin gemilerini tazyikli su ile taciz etti.
Bunlar savaş hazırlığından ziyade yoklamalardır. Xi Jinping'in Kasım ortasında Başkan Biden ile yaptığı zirveden Çin'in çıkardığı sonuç, Amerika'nın Çin ile askeri angajman ihtimalinden korktuğu yönünde.
Amerika'nın San Francisco'daki en önemli talebi, dönemin Temsilciler Meclisi Başkanı Nancy Pelosi'nin Tayvan ziyaretinin ardından Çin'in askıya aldığı iki ordu arasındaki telefon hattının yeniden kurulmasıydı. Çin ayrıca Beyaz Saray'dan "Tayvan'ın bağımsızlığını kesinlikle desteklemiyoruz" şeklinde net bir açıklama talep etti.
ABD Donanması Çin kıyılarının 1.000 mil kadar yakınında silahsızdır. Pentagon'un 29 Kasım 2022 tarihli raporuna göre "[Halk Kurtuluş Ordusu Hava Kuvvetleri'nin] kara tabanlı füze kuvvetleri PLAAF ve PLAN'ın hava ve deniz tabanlı hassas vuruş kabiliyetlerini tamamlamaktadır."
"PLARF, konvansiyonel ve nükleer savaş başlıklarını hızla değiştirebilecek şekilde tasarlanmış olan DF-26 IRBM envanterini büyütmeye devam etmektedir. Bu füzeler aynı zamanda Çin anakarasından Batı Pasifik, Hint Okyanusu ve Güney Çin Denizi'nde hassas kara saldırıları ve gemisavar saldırıları yapabilmektedir."
1930'ların Savaş Gemisi Lobisi gibi Pentagon da yanlış türde bir filo inşa etti: Şu anda 1940'taki savaş gemileri kadar savunmasız olan çok fazla uçak gemisi ve yeterli sayıda denizaltı. Bu gerçeğe dikkat çekmek kariyer intiharıdır ve bu da kamuoyundaki tartışmaların neden ucuz, hızlı çözümlere odaklandığını açıklamaktadır - örneğin Tayvan için daha fazla 155mm mermi ve HIMARS roketleri.
Önemli bir toprak kaybı ve uzun süreli bir ateşkes şeklinde yaşanacak bir Ukrayna yenilgisi, dünyanın geri kalanına Kissinger'ın "ABD'nin düşmanı olmak tehlikelidir ama dostu olmak ölümcüldür" sözünü hatırlatacaktır.
İsrail, İran'la daha az işbirliği yapan bir Rusya, Küresel Güney'deki sömürge karşıtı kızgınlığı İsrail'e karşı kullanmak isteyen bir Çin, daha iddialı ve daha iyi silahlanmış bir İran ve Amerika'nın Batı Asya'ya olan bağlılığının zayıflamasıyla uğraşmak zorunda kalacak. Acil sorunları göründüğünden daha az vahimdir: Katar ve muhtemelen Türkiye'deki siyasi yelpazenin bazı kesimleri dışında dünyanın geri kalanı İsrail'in Hamas'ı yok ettiğini görmekten memnun.
Hamas'ın bağlılığını ilan ettiği Sünni cihadı hem Rusya hem de Çin için kalıcı bir güvenlik sorunudur. İran Hamas'ı silahlandırdı ve finanse etti ancak Sünni bir oluşumun İsrail'e karşı ana muhalefet olarak ortaya çıkmasını istemiyor. İsrail'in uzun vadeli sorunları ise göründüğünden daha kötüdür ve Ukrayna'da ortalık yatıştığında su yüzüne çıkacaktır.
İsrail'in stratejik çıkmazını hafifletmesi en muhtemel olay Donald Trump'ın 2024'te ikinci kez başkan seçilmesi olacaktır. Şu anda görevde olan yeni muhafazakârların ve küresel liberallerin aksine Trump'ın Rusya'da rejim değişikliği gibi bir derdi yok ve başkalarının hatalarını devam ettirmek için de bir nedeni yok. Ukrayna'daki savaşı sona erdirme sözü verdi ki bu da Amerika'nın kayıplarını azaltması anlamına geliyor.
Muhtemelen İsrail'e yönelik güçlü Amerikan desteğini sürdürürken, Rusya ve Çin ile çatışmadan kaçınarak Amerika'nın yurtdışındaki konumuna gelebilecek zararı sınırlandıracaktır. Biden'ın dış politika ekibinin aksine, Trump diğer ülkelerin işlerini nasıl yürüttükleriyle pek ilgilenmiyor: onun derdi ABD için en iyi anlaşmayı yapmak.
The American Mind bir dizi bakış açısı sunmaktadır. Görüşler yazarlara aittir ve Claremont Enstitüsü'nün görüşlerini temsil etmek zorunda değildir. The American Mind, kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Claremont Enstitüsü'nün bir yayınıdır ve kendini Amerikan Kuruluş ilkelerini ulusal yaşamımızdaki haklı, üstün otoritesine geri getirmeye adamıştır.
David Goldman, 21 Aralık 2023, The American Mind
(David P. Goldman Asia Times'ın editör yardımcısı, Claremont Enstitüsü'nün Washington üyesi ve Law & Liberty'nin kıdemli yazarıdır.)
Seçkin Deniz, 08.01.2024, Sonsuz Ark, Çeviri, Çeviri ve Yansımalar
- Sonsuz Ark'ta yayınlanan yazılardan yazarları sorumludur.
- Sonsuz Ark linki verilerek kısmen alıntı yapılabilir.
- Sonsuz Ark yayınları Sonsuz Ark manifestosuna aykırı yayın yapan sitelerde yayınlanamaz.
- Sonsuz Ark Yayınlarının Kullanımına İlişkin Önemli Duyuru için lütfen tıklayınız.